SanatAkımları

Rastgele şiir, belirli bir konu veya biçim kısıtlaması olmaksızın, yazarın anlık düşünceleri, duyguları veya gözlemleri etrafında şekillenen şiirlerdir. Bu tür şiirlerin özellikleri şunlardır: - Özgürlük: Şair, kelimeleri istediği gibi kullanabilir; kafiye, ölçü veya tema gibi kurallara bağlı kalmaz. - Spontane duygular: Şiir, anlık bir duygusal patlama veya düşünce akışıyla yazılır. - Kısa ve uzun formlar: Hem kısa dörtlükler hem de uzun şiirler olarak kaleme alınabilir. Rastgele şiirler, 20. yüzyılın başlarından itibaren Dadaizm ve Sürrealizm akımlarıyla daha belirgin hale gelmiştir.

Josef Sudeck, neo-romantik sanat akımına mensuptur.

Konstrüktivist sanat akımı, Fütürizm'e tepki olarak doğmuştur.

Amerikan sanat akımlarının başlangıç tarihleri farklılık göstermektedir: Hudson River Okulu: 1826-1870 yılları arasında ortaya çıkmıştır. Amerikan İzlenimciliği: 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında gelişmiştir. Soyut Dışavurumculuk: 1940'larda ve 1950'lerde ortaya çıkmıştır. Amerikan sanatının genel olarak ne zaman başladığına dair kesin bir tarih vermek mümkün değildir, ancak Amerikan resminin ulusal bir kimlik kazanma süreci, Amerikan sanatçılarının ülkenin gelişimini ve doğasını keşfetmeyi kendilerine amaç edindikleri 19. yüzyılda hız kazanmıştır.

Satyajit Ray, belirli bir akıma mensup olmaktan ziyade zamansız bir meta-genre olan stilistik bir hikaye anlatma türüne aittir. Ray'in sineması, neo-realist gelenekten etkilenmiş olsa da, Akira Kurosawa, Alfred Hitchcock, Charles Chaplin gibi yönetmenlerin çalışmalarıyla da benzerlik gösterir.

Hüsrev Hatemi, modern ve gelenek akımlarının birleşimi olarak tanımlanan bir edebi anlayışa mensuptur.

İzzet Ziya, realizm ve sembolizm akımlarına mensuptur.

Dekadanlar, naturalizm ve realizm akımına tepki olarak ortaya çıkan sembolizm akımına tepki olarak doğmuştur.

Nokta sanat akımı, Puantizm olarak da bilinir, 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan ve resimde nokta tekniklerini kullanan bir sanat akımıdır. Bu akımın temel özelliği, küçük ve dikkatlice yerleştirilmiş renk noktalarının kullanılmasıyla kompozisyonların oluşturulmasıdır. Temsilcileri arasında Georges Seurat, Paul Signac, Camille Pissarro ve Henri-Edmond Cross gibi sanatçılar bulunur.

Sert Romantizm konusu, romantizm akımının temel ilkeleri ve temaları çerçevesinde şekillenir. Bu akım, 18. yüzyılın sonları ve 19. yüzyılın başlarında Avrupa'da ortaya çıkmış ve akılcılığa tepki olarak duyguların ve düşüncelerin ön plana çıkarılmasını savunmuştur. Sert Romantizm'in ana konuları: - Bireysel özgürlük ve duygu: Bireylerin özgürlüğü ve içsel dünyaları vurgulanır. - Doğa sevgisi: Doğa, romantik eserlerde büyük bir övgüyle betimlenir. - Geçmişe ve efsanelere dönüş: Orta Çağ, halk efsaneleri ve mitolojiden sıkça yararlanılır. - Kahraman ve bireycilik: Topluma karşı mücadele eden, sıradışı ve yalnız karakterler işlenir. - Yenilik ve yaratıcılık: Kurallara bağlı kalmaktansa içsel duyguların özgürce ifade edilmesi savunulur.

Kübist sanat akımı, 20. yüzyılın başlarında Pablo Picasso ve Georges Braque tarafından geliştirilen bir sanat akımıdır. Temel özellikleri: - Geometrik şekiller: Doğadaki nesneler, küp, silindir, koni gibi temel geometrik formlara indirgenir. - Çoklu perspektif: Aynı nesne, farklı açılardan ve aynı anda görülebilir şekilde resmedilir. - Fragmentasyon: Nesneler, küçük parçalara ayrılarak yeniden bir araya getirilir. - Monokrom palet: Sınırlı bir renk paleti kullanılır, bu da dikkatin şekillere ve yapılarına çekilmesini sağlar. - Soyutlama: Nesnelerin özünü ön plana çıkarmak için soyutlamalar yapılır. İki ana evresi vardır: 1. Analitik Kübizm: 1907-1912 yılları arasında, nesneleri küçük, parçalanmış geometrik formlara indirger. 2. Sentetik Kübizm: 1912'den sonra başlar, kolaj gibi yeni teknikler kullanılarak daha renkli ve büyük parçalarla çalışılır.

Kübist sanat akımı ile ilgili içerikler, GZT ve İva Sanat gibi çeşitli dergilerde yer almaktadır.

Kübizme göre edebiyatın amacı, anlatımı daha canlı kılmak ve duyguları olaylarla birlikte yansıtmaktır. Bu akıma göre, şairler sadece dış dünyayı izlemekle yetinmemeli, aynı zamanda olup biteni iyi saptayarak küçük olayları ve anlamları gün ışığına çıkarmalıdır.

Natüralist hikaye, bilimsel gerçeklik ilkelerine bağlı kalan, insanı ve yaşadığı çevreyi yalın bir dille anlatan edebi bir akımdır. Bu tür hikayelerde: - Determinist düşünce hakimdir, yani her olayın önceden belirlenmiş nedenleri olduğu kabul edilir. - Soyaçekim ve çevresel faktörler insan davranışlarını şekillendiren temel unsurlardır. - Toplumsal eleştiri yapılır, genellikle yoksul işçiler, köylüler, ayyaşlar gibi toplumun alt kesimlerinden karakterler işlenir. - Ayrıntılı tasvirler ve doğal dil kullanımı öne çıkar.

Sanat için sanatın en önemli temsilcisi olarak kabul edilebilecek tek bir kişi yoktur, çünkü bu anlayış farklı akımların temelini oluşturur. Bu akımın önemli temsilcilerinden bazıları: Oscar Wilde. Piet Mondrian. Antoni Tapies.

Kinotizm ve kinetik sanat terimleri farklı bağlamlarda kullanılmaktadır: 1. Kinotizm: Bu terim, mekan, ışık, zaman ve dinamizm ilkelerini içeren bir sanat akımını ifade eder. 2. Kinetik Sanat: Hareketli bileşenler aracılığıyla sanatın ifade edilmesi olarak tanımlanır. Önemli kinetik sanat sanatçıları arasında Alexander Calder, Jean Tinguely ve Otto Piene bulunur.

Kübizm edebiyatta, 20. yüzyılın başlarında resim alanında ortaya çıkan kübizm akımının edebiyat dünyasına yansımasıdır. Bu akımın edebiyattaki temel özellikleri şunlardır: Duygu ve olayların birleşimi: Şairler, şiirlerinde duyguları ve olayları karmaşık bir biçimde yansıtmışlardır. Geometrik şekiller: Anlatımı canlı kılmak için, yapıtlarda duygularla olaylar karıştırılarak geometrik bir düzen içinde sunulmuştur. Analiz-sentez metodu: Şiirler, olayların parçalara ayrılıp sanatçının duygusal ve düşünsel perspektifine göre yeniden birleştirilmesiyle oluşturulmuştur. Geleneksel anlatım biçimlerinin reddi: Kübist şairler, geleneksel dil bilgisi kurallarını ve noktalamayı ihmal etmişlerdir. Kübizm akımının edebiyattaki önemli temsilcileri arasında Guillaume Apollinaire, Max Jacob, Jean Cocteau ve Blaise Cendrars bulunmaktadır.

Monokronik sanat akımı, tek bir renk veya az renk kullanımı ile karakterize edilen bir sanat anlayışıdır. Bu akım, farklı dönemlerde ve kültürlerde ortaya çıkmıştır: 1. Uzak Doğu Sanatı: Manzara resimlerinde görülen boşluk ve doluluk uyumu, monokronik sanata yakındır. 2. 19. Yüzyıl Fransa: Monokrom, "şaka" olarak ortaya çıkmıştır. 3. 20. Yüzyıl Soyut Sanatı: Monokrom resimler, soyut sanatın bir parçası olarak yer almıştır. Monokronik sanat, geometrik formlar ve yapısal unsurlar kullanarak estetik olarak etkileyici eserler oluşturmayı amaçlar.

İzlenimcilik ve diğer sanat akımları arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Konu ve Temalar: İzlenimcilik, doğanın anlık izlenimlerini, gündelik yaşam sahnelerini ve ışık etkilerini ön plana çıkarırken, diğer akımlar (örneğin, ekspresyonizm) daha çok içsel duyguları ve soyutlamaları ele alır. 2. Teknikler: İzlenimciler, hafif fırça darbeleri ve açık renk paletleri kullanarak gerçekçi bir şekilde gözlemlediklerini yansıtmaya çalışırlar. 3. Amaç: İzlenimcilik, dış dünyanın somut gerçekliğini yansıtmayı hedeflerken, ekspresyonizm sanatın sadece bir estetik ürün değil, aynı zamanda duyguların ve düşüncelerin ifadesi olduğu anlayışını pekiştirir. 4. Tarihsel Bağlam: İzlenimcilik, 19. yüzyılın sonlarında Sanayi Devrimi'nin etkisiyle ortaya çıkmışken, ekspresyonizm 20. yüzyılın başlarında Almanya'da, I. Dünya Savaşı'nın travması ve sanayileşme kaygılarına tepki olarak gelişmiştir.

"An-resmi" adlı bir sanat akımı bulunmamaktadır. Ancak, bazı sanat akımları ve temsilcileri hakkında bilgi verilebilir: Maniyerizm. İzlenimcilik (Empresyonizm). Fovizm. Dışavurumculuk (Ekspresyonizm). Daha fazla bilgi için sanatakademi.com.tr, arkhesanat.com ve blog.n11.com gibi kaynaklar incelenebilir.