Şair

Urkiye Mine Balman, Kıbrıs Türk edebiyatında ilk kadın şair olarak kabul edilir.

Geçiş Döneminin ilk sanatçısı olarak kabul edilen ilk Türk şairi Aprınçur Tigin'dir.

Çiğdem Sezer, şair, romancı ve öğretmen olarak çeşitli türlerde eserler vermiştir.

Hassan bin Sabit'in ünvanı "Şâirü'n-nebî" yani "Peygamberin Şairi" olarak bilinmektedir.

Antere bin Şeddad, İslam öncesi dönemde yaşamış bir Arap şairi ve şövalye olup, hem cesareti hem de aşk hikayesiyle ünlüdür. Hayatı: Doğum: Yaklaşık 525 yılında Necd bölgesinde, Abs kabilesine mensup olarak doğmuştur. Köle Olarak Yaşamı: Annesi Habeşli bir köle olduğu için kendisi de köle kabul edilmiştir. Özgürlüğü: Savaşlardaki kahramanlıkları sayesinde özgürlüğünü kazanmıştır. Aşk Hikayesi: Kuzeni Able'ye aşık olmuş, ancak sosyal statüleri nedeniyle evlenmeleri zor olmuştur. Ölüm: Ölümü hakkında farklı rivayetler bulunmaktadır; savaşta veya sıcak çöl rüzgarına maruz kalarak vefat ettiği söylenmektedir. Edebi Mirası: Muallaka Sahibi: Antere, "Muallakat-ı Seb'a" olarak bilinen yedi ünlü kaside şairinden biridir. Etkisi: Arap edebiyatını ve kültürünü derinden etkilemiş, hayatı halk anlatılarında efsanevi boyutlara ulaşmıştır.

Bahtiyar Vahapzade, Azerbaycan'ın önemli bir şair, yazar ve düşünce insanı olarak kabul edilir, çünkü eserlerinde sosyal adalet, özgürlük ve halkın sesini yansıtan temaları işlemiştir. Önemli olmasının diğer nedenleri: Edebi kişiliği: Modern Azerbaycan edebiyatında derin duygusal lirizmi ve halkçılığı benimsemesi. Dilin sadeleştirilmesi: Halkın anlayabileceği bir dilde yazmayı savunması. Siyasi faaliyetleri: Sovyet döneminde bağımsızlık mücadelesine öncülük etmesi ve Azerbaycan'ın bağımsızlığı sürecinde milli değerlere vurgu yapan bir edebiyat ortamının oluşmasına katkı sağlaması. Uluslararası tanınma: Eserlerinin sekizden fazla dile çevrilmesi ve dünya çapında tanınması.

Munis Faik Ozansoy'un mesleği, bürokrat ve şairdir.

Ahmet Haşim'i yetiştiren kişiler şunlardır: Babası Arif Hikmet Bey: Ahmet Haşim'in babası, yüksek rütbeli bir memur ve Bağdat'ın Alusizade sülalesinden bir isimdir. Edebiyat öğretmenleri: Galatasaray Sultanisi'nde edebiyat öğretmenleri arasında Ahmet Hikmet Müftüoğlu ve kitabet hocası Tevfik Fikret bulunmaktadır. Ahmet Haşim, ayrıca küçük yaşta annesini kaybettikten sonra İstanbul'daki akrabalarının yanına gelmiş ve eğitimine Numune-i Terakki Mektebi'nde devam etmiştir.

Ferruhî-i Sistânî, IV/X. yüzyıl sonları ve V/XI. yüzyıl başlarında yaşamış bir şairdir.

Süreyya Berfe, Türk şair ve yazardır.

Osmanlı'nın en ünlü kadın şairi olarak Adile Sultan kabul edilir.

Aşık Rüştü Tecer olarak bilinen bir şair bulunmamaktadır. Ancak, Ahmet Kutsi Tecer adlı şair, Millî Edebiyat zevk ve anlayışını sürdüren şiir akımına mensuptur.

Erkin Vahidov, Özbek şair, dramaturg ve edebiyat çevirmeni olarak edebi kişiliğini ortaya koymuştur. Edebi özellikleri: - Şiir: Vahidov, kendi şiirlerinin yanı sıra Sergey Yesenin ve Goethe gibi yabancı şairlerin eserlerini Özbek diline çevirmiştir. - Tiyatro: "Oltin Devor" (Altın Duvar) adlı bir tiyatro oyunu yazmıştır. - Üslup: Klasik Özbek şiirinin geleneklerini devam ettirmiş, aynı zamanda modern temaları işlemiştir. - Temalar: Şiirlerinde sevgi, insanın iç dünyası, toplumsal sorunlar ve milli duygular gibi konuları ele almıştır. Ödüller ve Unvanlar: Vahidov, 1967'de Lenin Komsomol Ödülü'nü, 1983'te Devlet Hamza Ödülü'nü ve 1987'de Halk Şairi unvanını almıştır.

Yazı yazan sanatçılara "yazar", şiir yazan sanatçılara ise "şair" veya "ozan" denir.

Abdülhak Hamit Tarhan'a "Şair-i Azam" (Büyük Şair) ünvanının verilmesinin bazı nedenleri: Batıdan yeni konular ve serbest düşünce getirmesi. Türk şiirine yeni bir şekil kazandırması. Zengin hayal gücü. Metafizik ve ferdî konuları işlemesi. Victor Hugo gibi Batılı yazarları etkisi altında tutması ve onlar gibi yazmaya çalışması. Eserlerinde dönemin etkilerini yansıtması. Eserlerinin hem Osmanlı coğrafyasında hem de uluslararası alanda ilgi görmesi. Tarhan, özellikle eşi Fatma Hanım'ın genç yaşta ölümü üzerine yazdığı "Makber" adlı eseriyle büyük ün kazanmıştır.

Ataol Behramoğlu'nun neden "barış" temalı şiirler yazdığına dair bazı nedenler: Toplumsal duyarlılık: Behramoğlu, toplumcu gerçekçi bir şair olarak, şiirlerinde barış, özgürlük, eşitlik gibi evrensel kavramları işlemiştir. Devrimci ruh: 60'lı yılların devrimci ve özgürlükçü atmosferinden etkilenmiş, bu temaları eserlerine yansıtmıştır. Uluslararası ilişkiler: Yurtdışında yaşadığı dönemlerde, sanat ve edebiyatın savaşlara karşı bir duruş sergilemesi gerektiğini savunmuş, halkların kardeşliği adına devlet yöneticilerini barışa davet etmiştir. Behramoğlu, şiirlerinde sadece kendi milletinin değil, tüm dünyada haksızlığa uğrayan insanların acılarını da dile getirmiştir.

Figânî, 16. yüzyıl Osmanlı divan şairi olarak, özellikle kaside ve gazelleri ile meşhurdur. Ayrıca, Kanuni Sultan Süleyman'ın şehzadelerinin sünnet düğünü için yazdığı "Sûriyye Kasîdesi", onun ününü artırmış ve bu eser, devrin tanınmış şairleri tarafından da beğenilmiştir. Figânî, kavgacı mizacı ve düşmanlarının artması nedeniyle, devrin sadrazamı Pargalı İbrahim Paşa aleyhine bir şiirin kendisine mal edilmesi sonucu genç yaşta idam edilmiştir.

"Bilesen Şair" şarkısını Rəşad Əmirov yazdı.

Ahmet Haşim'e "akşam şairi" denmesinin nedeni, şiirlerinde akşam kelimesinin sıkça geçmesi veya akşam vaktinin tasvir edilmesi değildir. Akşam, aynı zamanda şairin kendisinden saklandığı bir yerdir; gündüz güneşinin aydınlatacağı bedeninden, dış görüntüsünden ve utandığı tüm uzuvlarından karanlığın serin kollarına sığınışıdır.

Cemal Süreya'nın imzasının farklı olmasının nedeni, şairin kendi yüzünü resmetmiş olmasıdır.