Reaksiyonlar

Fenil hidrazin, çeşitli reaksiyonlara girer: Monosakkaritlerle reaksiyon: Fenil hidrazin, monosakkaritlerle yoğunlaşarak fenilhidrazonlar oluşturur. Heterohalkalı bileşiklerin sentezi: Fenil hidrazin ve substitue azometinlerin halkalanma reaksiyonlarıyla heterohalkalı bileşikler sentezlenebilir. Pirazol türevlerinin sentezi: α,β-doymamış aldehit-keton bileşiklerinin fenil hidrazin ile reaksiyonu, pirazol türevlerinin elde edilmesini sağlar. Ayrıca, fenil hidrazin; epoksi ve poliüretan sökücülerde, kozmetiklerin, saç boyalarının ve cilt beyazlatıcı preparatların hazırlanmasında kullanılır.

Evet, Fe3O4 (demir(II,III) oksit) HCl (hidrojen klorür) ile reaksiyona girer. Bu reaksiyon sonucunda FeCl2 (demir(II) klorür), FeCl3 (demir(III) klorür) ve H2O (su) oluşur. Reaksiyon denklemi şu şekildedir: Fe3O4 + 8 HCl → FeCl2 + 2 FeCl3 + 4 H2O.

Fe (demir) + O2 (oksijen) reaksiyonu, kullanılan oksijen miktarına bağlı olarak farklı ürünler oluşturabilir: 3 Fe + 2 O2 → Fe3O4 (demir(II,III) oksit). 4 Fe + 3 O2 → 2 Fe2O3 (demir(III) oksit, pas). Fe + O2 → FeO2 (oksidasyon-redüksiyon (redoks) reaksiyonu). Reaksiyon türü sentezdir.

Fe2O3 (demir(III) oksit) ve NaOH (sodyum hidroksit) reaksiyonu, farklı ürünler oluşturabilir: Fe(OH)3 (demir(III) hidroksit) ve Na2O (sodyum oksit). Fe2OH (demir(II) hidroksit) ve NaO3 (sodyum nitrat). NaFeO2 (sodyum ferro oksit) ve H2O (su).

Kloroform, çeşitli kimyasal reaksiyonlarla elde edilebilir: Metanın klorlanması. Asetat bileşiklerinin klorlanması. Haloform tepkimesi. Karbon tetraklorürün hidrojen ile indirgenmesi. Trikloroasetik asidin sulu bazlarla kaynatılması. Kloroformun endüstriyel üretimi, özel katalizörler ve çeşitli hammaddeler kullanılarak gerçekleştirilir.

Sentez reaksiyonlarına bazı örnekler: Sodyum klorür ( sofra tuzu) oluşumu: 2 Na (s) + Cl2 (g) → 2 NaCl (s). Azot dioksit oluşumu: 2 NO (g) + O2 (g) → 2 NO2 (g). Su sentezi: 2 H2 (g) + O2 (g) → 2 H2O (g). Karbondioksit sentezi: 2 CO (g) + O2 (g) → 2 CO2 (g). Alüminyum oksit sentezi: 2 Al2O3 (s) → 4 Al (s) + 3 O2 (g). Amonyak sentezi: 3 H2 (g) + N2 (g) → 2 NH3 (g). Polimerizasyon reaksiyonları: Naylon, teflon, PVC gibi polimerlerin elde edilmesi. Sentez reaksiyonları, iki veya daha fazla basit element veya bileşiğin birleşerek daha karmaşık bir ürün oluşturduğu kimyasal bir süreçtir ve A + B → AB denklemi ile temsil edilir.

Endergonik ve ekzergonik, termokimya veya fiziksel kimyada iki tür kimyasal reaksiyon veya süreçtir. Endergonik reaksiyonlar. Reaksiyon, ondan aldığınızdan daha fazla enerji gerektirir. Reaksiyon sonucu oluşan kimyasal bağlar, kırılan kimyasal bağlardan daha zayıftır. Sistemin serbest enerjisi artar. Bir endergonik reaksiyonun standart Gibbs Serbest Enerjisindeki (G) değişiklik pozitiftir (0'dan büyük). Endergonik reaksiyonlar kendiliğinden değildir. Örnekler, fotosentez ve buzun sıvı suya erimesi gibi endotermik reaksiyonları içerir. Ekzergonik reaksiyonlar. Ekzergonik reaksiyonlar çevreye enerji verir. Reaksiyondan oluşan kimyasal bağlar, reaktanlarda kırılanlardan daha güçlüdür. Sistemin serbest enerjisi azalır. Bir ekzergonik reaksiyonun standart Gibbs Serbest Enerjisindeki (G) değişiklik negatiftir (0'dan az). Ekzergonik reaksiyonlar kendiliğinden meydana gelir (bunları başlatmak için dış enerji gerekmez). Örnekler, sofra tuzu yapmak için sodyum ve klorun karıştırılması, yanma ve kemilüminesans (ışık salınan enerjidir) gibi ekzotermik reaksiyonları içerir. Endergonik veya ekzergonik olmasına bağlı olarak bir reaksiyonun ne kadar hızlı gerçekleşeceğini söylemek mümkün değildir.

Gibbs enerjisinin (ΔG) negatif olması, reaksiyonun kendiliğinden (dış enerji girişi olmadan) gerçekleşebileceğini gösterir. Gibbs enerjisinin işareti, reaksiyonun kendiliğindeliği hakkında şu bilgileri sağlar: ΔG < 0 (negatif): Süreç kendiliğinden (ekzergonik) olup dış enerji girişi olmadan gerçekleşebilir. ΔG = 0: Sistem denge durumundadır ve net bir değişim yoktur. ΔG > 0 (pozitif): Süreç kendiliğinden olmayan (endergonik) olup ilerlemek için enerji girişi gerektirir.

Kütleyi enerjiye dönüştüren maddeler arasında antimadde ve kara delikler bulunur. Antimadde, madde ile karşılaştığında birbirlerini yok eder ve kütle enerjilerinin %100'ünü anında diğer enerji türlerine dönüştürür. Kara delikler, kütleli bir yıldız öldüğünde, geriye kalan kalıntıların büzülmesiyle oluşur.

Oksijen, hemen hemen tüm elementlerle birleşerek oksit olarak bilinen maddeleri oluşturur. Bazı örnekler: Metaller: Lityum ile oksit (Li₂O), sodyum ile peroksit (Na₂O₂), potasyum ile süperoksit (KO₂) oluşturur. Ametaller: Karbonla birleşerek karbondioksit (CO₂), kükürtle sülfür dioksit (SO₂) oluşturur. Halojenler ve asal gazlar hariç bütün metallerle oda sıcaklığında veya uygun sıcaklıkta reaksiyon verir. Oksijenin birleşmediği tek elementler, soy gazlardan bazılarıdır.

En yaygın advers olaylar arasında şunlar yer alır: Bulantı, baş dönmesi, ishal, halsizlik, kusma, baş ağrısı, dermatit, ağız kuruluğu gibi hafif etkiler. Alerjik reaksiyonlar, özellikle dermatolojik şikâyetler. Kardiyovasküler ilaçlar ve antibiyotikler kullanımı ile ilişkili advers olaylar. Advers olaylar, ilaç etkileşimleri, teşhis prosedürleri veya diğer tıbbi müdahalelerden de kaynaklanabilir. Advers olayların tam listesi ve sıklığı, kullanılan ilaçlara, tedavi edilen duruma ve diğer bireysel faktörlere bağlı olarak değişebilir.

Dietilasetilen, asetilenin (etinin) katılma (dimerleşme) reaksiyonu ile elde edilir. Asetilen molekülleri, katalizör varlığında uygun koşullarda trimerleşerek benzene dönüşür. Dietilasetilen ayrıca, elektrofilik asetilenlerle enaminlerin reaksiyonu sonucunda da elde edilebilir.

Tam ve eksik yanma arasındaki temel farklar şunlardır: Tam Yanma: Tüm karbon atomları tamamen oksitlenir ve karbondioksit (CO2) ile su (H2O) oluşur. Daha fazla enerji açığa çıkar ve yan ürünler daha temizdir. Eksik Yanma: Yeterli oksijen olmadığında gerçekleşir ve karbon monoksit (CO), hidrokarbonlar (HC) ve katı karbon (kurum) gibi yan ürünler oluşur. Daha az enerji açığa çıkar ve zehirli gazlar üretilebilir. Ayırt etme yöntemleri: Atık gazdaki CO miktarı: Eksik yanmanın olduğunu gösteren detay, atık gazdaki CO miktarıdır. Reaksiyon koşulları: Tam yanma, tüm reaktanları tamamen tüketmek için yeterli oksijen olduğunda meydana gelir.

Alüminyum sülfat, genellikle alüminyum hidroksit (Al(OH)₃) ile sülfürik asidin (H₂SO₄) reaksiyonu ile elde edilir. Reaksiyon denklemleri: 2Al(OH)₃ + 3H₂SO₄ → Al₂(SO₄)₃ + 6H₂O; 2Al + 3H₂SO₄ → Al₂(SO₄)₃ + 3H₂↑. Ayrıca, atık kömür madenciliği yapılan yerlerde çıkan şistin sülfürik asit ile muamelesi veya rafine boksit gibi alüminyum içeren cevherlerin asit ile reaksiyonu da alüminyum sülfat üretim yöntemleri arasındadır.

Bakır (Cu) su ile reaksiyona girmez çünkü soy metaldir. Ancak, bakır, kral suyu (HCl ve HNO3 karışımı) dışında hiçbir asitle tepkime vermez.

Tiyoller, aşağıdaki reaksiyonlarla elde edilebilir: Alkil halojenürlerin nükleofilik yer değiştirme reaksiyonu. Tiyoüre ile alkil halojenürlerin tiyollenmesi. Alkollerin hidrojen sülfür ile reaksiyonu. Aromatik halkadaki halojen atomunun tiyol grubuyla yer değiştirmesi. Tiyoller ayrıca, kinon bileşikleriyle reaksiyon vererek tiyokinonlar oluşturabilir.

Oksidatif katılım, bir metal atomunun diğer atomlar veya moleküllerle ek bağlar üreterek oksidasyon durumunu ve koordinasyon sayısını artırdığı kimyasal bir reaksiyondur. Oksidatif katılım, indirgeyici eliminasyonun tam tersidir.

FeCl3 (demir(III) klorür) çeşitli reaksiyonlara girer, bunlardan bazıları şunlardır: Oksidasyon reaksiyonları. Su ile reaksiyon. Organik sentez. Atık su arıtımı. Metal işleme. Enerji depolama sistemleri. Ayrıca, FeCl3'ün metal-sandviç kompleksi olan ferrocene'nin hazırlanmasında siklopentadienilmagnezyum bromür ile reaksiyona girdiği bilinmektedir.

Tersiyer alkoller, hidroksil grubunun bağlı olduğu karbon atomunda hidrojen molekülü bulunmadığı için yükseltgenme reaksiyonlarına girmez. Ancak, tersiyer alkoller şu reaksiyonlara girebilir: Dehidrasyon: Yüksek sıcaklıkta (170°C) sülfürik asit (H2SO4) katalizörlüğünde su ayrılmasıyla alken oluşumu gözlemlenir. Alkil halojenür oluşumu: Tiyonil klorür (SOCl2) ile reaksiyona girerek alkil klorürler oluştururlar. Ester oluşumu: Organik asitler ile reaksiyona girerek esterleri oluştururlar.

Na (sodyum) ve O2 (oksijen) birleştiğinde, sodyum peroksit (Na2O2) oluşur. Bu reaksiyon, sodyum elementinin havayla temas ettiğinde kendiliğinden yanmasıyla gerçekleşir. Sodyum peroksit, oldukça kuvvetli bir yükseltgen maddedir ve aşındırıcı bir yapıya sahiptir. Ayrıca, sodyum (Na) ve oksijen (O) birleştiğinde, ametallerle şiddetli bir şekilde birleşerek tuzlar (örneğin, sodyum klorür, NaCl) oluşturur. Sodyum, su ve asitlerle şiddetle tepkime vererek hidrojen açığa çıkarır. Bu nedenle, sodyum oksijenle birleştiğinde insan sağlığı için zararlı bir madde oluşur ve bu elementlerin birleşimi genellikle hava ve su ile temasını kesecek bir ortamda saklanır.