ÖğrenmeSüreçleri

Ortaokulda dersleri kafaya takmak normaldir, çünkü bu yaş grubu için yeni bir sisteme adapte olmak ve daha fazla sorumluluk almak, derslerde başarı sağlamak gibi durumlar kaygı yaratabilir. Ancak, bir konuyu sürekli olarak düşünmek günlük hayatı olumsuz etkileyebilir, rutin işlerden kopmaya, odaklanmanın zorlaşmasına ve motivasyonun azalmasına neden olabilir.

Eğitimde katılımcılık önemlidir çünkü bu yaklaşım, öğrencilerin öğrenme süreçlerine aktif olarak dahil olmalarını sağlar ve çeşitli olumlu etkiler yaratır: 1. Öz motivasyonu artırır: Öğrenciler kendi öğrenmelerini kontrol ettiklerini hissettiklerinde, öğrenmeye daha çok motive olurlar. 2. Hesap verebilirliği teşvik eder: Öğrenme hedeflerine sahip olan öğrenciler, ilerlemelerinden sorumlu olurlar. 3. Bağımsız öğrenmeyi destekler: Katılımcılık, öğrencileri kendi öğrenme ihtiyaçlarını belirlemeye ve kaynaklar bulmaya teşvik eder. 4. Eleştirel düşünmeyi geliştirir: Öğrenciler, öğrenme süreçlerinde yer aldıklarında, öğrendikleri bilgileri eleştirmeleri ve anlamaları gerekir. 5. Öğrenme toplulukları oluşturur: Katılımcılık, öğrencileri birbirleriyle etkileşime girmeye ve fikirlerini paylaşmaya teşvik eder. Ayrıca, katılımcılık, öğrencilerin eğitim yaşamlarında söz sahibi olabildikleri ortamlarda, onların gelişim düzeylerini ve okul iklimini olumlu yönde etkiler.

Akıllı tahtaların bazı faydaları: Etkileşimli öğrenme ortamı: Öğrencilerin ders içeriğine katılımını artırır ve motivasyonu yükseltir. Görsel ve işitsel materyaller: Kavramların açıklanmasını kolaylaştırır ve dersleri daha ilgi çekici hale getirir. Çeşitli kaynaklara erişim: İnternet bağlantısı sayesinde güncel ve geniş bir kaynak yelpazesine hızlı erişim sağlar. Anında geri bildirim: Öğretmenlerin öğrenci performansını anında değerlendirmesine olanak tanır. Not alma kolaylığı: Öğrenciler, tahtaya yazarak veya diğer interaktif özellikleri kullanarak not alabilir. Uzaktan eğitim ve işbirliği: Coğrafi sınırların ötesinde eğitime erişim imkanı sunar ve uzaktan çalışmayı kolaylaştırır. Veri analitiği: Öğrenci veya katılımcı performansını izleyerek değerlendirme ve iyileştirme fırsatı sunar.

Özümleme (Asimilasyon) ve Uyumsama (Akomodasyon) Örnekler: 1. Özümleme (Asimilasyon) Örnekleri: - Leopar Örneği: Hayatında ilk kez leopar gören bir çocuk, daha önce edindiği kedi şemasına leoparı yerleştirerek, leoparı kedi olarak tanımlar. - Dört Ayaklı Hayvanlar: Kedinin dört ayaklı bir hayvan olduğunu bilen bir çocuk, ilk defa gördüğü bütün dört ayaklı hayvanlara (köpek, at, aslan) da kedi der. 2. Uyumsama (Akomodasyon) Örnekleri: - Köpek Örneği: Daha önce kedilere yaptığı gibi köpeğe de süt veren çocuk, köpeğin havladığını ve kemik yediğini görünce, köpeği kedi şemasından çıkarır ve ayrı bir köpek şeması oluşturur. - Zebra Örneği: Zebrayı çizgili eşek olarak algılamak, özümleme iken; zebra ile eşek arasındaki farklılıkları fark edip ayrı bir şema kurmak, uyumsama olarak adlandırılır.

Konu tasarımı, eğitimde program tasarım yaklaşımlarından biridir ve programın içeriğinin konular ve dersler etrafında yapılandırıldığı bir yöntemdir. Bu yaklaşımda: - Temel kaynak olarak ders kitapları ve bilim dallarındaki konular kullanılır. - Ezber ve tartışma süreçleri ön plandadır. - Ardışık eğitim, ön koşul öğrenmeler ve tümdengelim önemlidir. - Hiyerarşik ve bağımsız konular işlenir.

Yapılandırmacılığın temel varsayımları şunlardır: 1. Bilgi Öğrenci Tarafından Yapılandırılır: Öğrenme sürecinde öğrenci, bilgiyi pasif bir şekilde almak yerine aktif olarak inşa eder. 2. Öğrenci Merkezli Öğrenme: Öğretimin merkezinde öğrenci yer alır ve öğretmen rehberlik eden bir rol üstlenir. 3. Ön Bilgilerin Kullanımı: Yeni bilgilerin yapılandırılmasında öğrencinin mevcut bilgi ve deneyimleri temel alınır. 4. Sosyal Etkileşim: Öğrenme, sosyal bir süreç olarak görülür ve grup çalışmaları ile tartışmalar öğrenmeyi destekler. 5. Öz-Düzenleme: Öğrenciler, kendi öğrenme süreçlerini planlama, izleme ve değerlendirme sorumluluğunu alırlar. 6. Gerçek Yaşam Bağlantıları: Öğrenme materyalleri ve aktiviteleri, öğrencilerin gerçek yaşamla bağlantı kurmasına olanak tanır.

Öğretmenin öğrencisine verdiği yanıt, öğrenmenin doğrudan gözlenemeyen, ancak davranıştan çıkarılabilen içsel bir süreç olduğunu doğrulamaktadır.

Öğrenme patikası, bireyin gelecekteki çalışma sorumluluklarını ve isteklerini karşılamak için kişisel eğitim ve gelişim deneyimlerini tasarladığı süreçtir. Bu süreç, dört temel aşamadan oluşur: 1. Bilinçsiz-yetersizlik: Bilginin varlığından habersiz olunduğu ve o bilginin kullanılamadığı aşama. 2. Bilinçli-yetersizlik: Bilginin varlığından haberdar olunduğu ancak kullanılamadığı aşama. 3. Bilinçli-yeterlilik: Bilginin varlığından haberdar olunduğu ve kullanıldığı, ancak otomatik yapılamadığı aşama. 4. Bilinçsiz(bilinçdışı)-yeterlilik: Bilginin otomatik olarak kullanılabildiği aşama. Ayrıca, öğrenme patikaları terimi, eğitim ve iş yetkinliklerini uçtan uca bir arada öğrenmek için tasarlanmış eğitim ve çalıştay gibi programları da ifade edebilir.

Üst düzey düşünme becerileri, Bloom'un bilişsel alanın altı aşaması temelinde şu şekilde sınıflandırılabilir: 1. Bilgi: Bilginin hatırlanması veya anlaşılması. 2. Kavrama: Anlama, çevirme, başka sözcüklerle anlatma, yorumlama yeteneği. 3. Uygulama: Bilgiyi kullanma ve bir ortamdan diğerine transfer etme. 4. Analiz: Ayrıntıları saptama ve bir durumun parçalarını ayrıştırma yeteneği. 5. Sentez: Parçaları birleştirerek büyük resmi oluşturma. 6. Değerlendirme: Bir değeri veya bilgiyi uygun kriterler kullanarak sorgulama.

Merkezi süreç modeline göre öğrenme, deneyimsel öğrenme döngüsü aracılığıyla gerçekleşir. Bu döngü dört aşamadan oluşur: 1. Somut Deneyim: Kişinin doğrudan bir deneyim yaşaması ve bilgi toplaması. 2. Yansıtıcı Gözlem: Deneyim yaşandıktan sonra bireyin bu deneyimi gözlemlemesi ve üzerinde düşünmesi. 3. Soyut Kavramsallaştırma: Yansıtmaların ardından bireyin teoriler, modeller veya kavramlar geliştirmesi. 4. Aktif Deneyimleme: Bireyin öğrendiklerini yeni durumlarda test etmesi, yeni stratejiler denemesi ve döngünün tekrar başlaması. Bu model, öğrenmenin sadece sınıf ortamlarında gerçekleşen teorik bir süreç olmadığını, aynı zamanda sosyal etkileşim ve resmi eğitim gibi farklı yöntemlerle de desteklendiğini vurgular.