NeolitikDönem

Göbeklitepe'de bulunan T şeklindeki dikilitaşlar, Neolitik Dönem insanlarının aşağıdaki becerilerinin geliştiğini göstermektedir: 1. Taş İşçiliği: Dikilitaşların işlenmesi, taş işçiliği konusunda ileri düzeyde bir beceri kazanıldığını ortaya koyar. 2. Organizasyon ve Planlama: Taşların boyutları ve ağırlıkları, yapıların inşası için organizasyon, planlama ve iş bölümü gibi toplumsal becerilerin geliştiğini gösterir. 3. Sembolik Düşünce: Dikilitaşlar üzerindeki hayvan figürleri ve semboller, soyut düşünme yeteneklerinin ve dini inançların gelişmiş olduğunu ortaya koyar. 4. Sosyal Dayanışma: Toplumsal yapının karmaşıklığı, insanların bir araya gelerek ortak projeler üzerinde çalışabilme yeteneklerini geliştirdiklerini gösterir.

Çankırı'nın tarihi, M.Ö. 7000-5000 yıllarına kadar uzanan Neolitik döneme kadar geri gitmektedir.

M.Ö. 12000 yılında, Son Buzul Çağı'nın sona ermesi ve iklimin düzelmesiyle birlikte Neolitik Dönem başlamıştır. Diğer önemli gelişmeler arasında: - Çakmaktaşı ve obsidyenden mikrolit adı verilen taş aletlerin üretilmesi. - Köpeklerin evcilleştirilmesi ve av çeşitliliğinin artması.

Tarım, yaklaşık 10.000 yıl önce Orta Doğu'da Neolitik Dönem'de başlamıştır.

Çayönü halkı, Neolitik Dönem'de barınmak için kerpiç ve taş kullanılarak inşa edilen dikdörtgen veya yuvarlak planlı evlerde yaşardı. Özellikler: - Evler genellikle tek odalıydı ve hem barınma hem de çalışma alanı olarak kullanılırdı. - Evlerin girişleri çatıdan sağlanırdı ve pencereleri yoktu. - Alt katlar depo veya ahır olarak kullanılırdı. - Yerleşim yerleri, dar sokaklarla birbirinden ayrılmıştı. - Yerleşimin ortasında, törensel amaçlarla kullanılan büyük yapılar bulunurdu.

Çayönü'nde eskiden barınma, Neolitik döneme tarihlenen bu arkeolojik yerleşim yerinde, kerpiç ve taş kullanılarak inşa edilen yapılarda gerçekleşmiştir. Yapıların özellikleri: - Plan: Dikdörtgen ve yuvarlak planlı, genellikle tek odalıydı. - İnşaat: Taş temeller üzerine kerpiç duvarlar inşa edilmiştir. - Ek alanlar: Yapıların altında küçük depolama alanları veya bodrum katlar bulunabilirdi. - Çatı: Ahşap ve saz gibi malzemelerle kaplıydı. Ayrıca, Çayönü'nde madencilik ve hayvan evcilleştirme gibi faaliyetler de yerleşik hayata geçişin önemli göstergelerindendir.

Boncuklu Tarla'da bulunan boncuklar, Çanak Çömleksiz Neolitik Dönem'e aittir.

Antik kent ve Neolitik kent arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Tarihsel Dönem: Neolitik kent, yaklaşık M.Ö. 8000-4000 yılları arasına tarihlenen Neolitik Çağ'da ortaya çıkarken, antik kentler daha sonraki dönemlerde, özellikle Yunan ve Roma dönemlerinde kurulmuştur. 2. Ekonomik Faaliyetler: Neolitik kentlerde tarım ve hayvancılık temel ekonomik faaliyetler iken, antik kentlerde ticaret, zanaat ve idari işler daha önemli hale gelmiştir. 3. Toplumsal Yapı: Neolitik kentlerde toplumsal farklılaşma sınırlı olup, genellikle çiftçiler ve zanaatkarlar bulunurdu. 4. Savunma ve Güvenlik: Antik kentler, kendilerini dış tehditlere karşı korumak için surlarla çevriliydi. Neolitik kentlerde ise güvenlik daha az önemliydi. 5. Yönetim: Antik kentler genellikle bağımsız siyasi varlıklarken, Neolitik köyler daha çok beylerin denetimi altındaki yerleşim yerleriydi.

Anadolu'da çömlekçiliğin ilk yapıldığı yer, Neolitik döneme yani yaklaşık M.Ö. 7000'li yıllara dayanan Anadolu olarak kabul edilmektedir.

Dünyanın en eski tapınağı, Göbeklitepe olarak kabul edilir ve bu tapınak Türkiye'deki Neolitik döneme aittir.

Ulucak Höyüğü, önemli bir arkeolojik yerleşim yeri olarak kabul edilir çünkü: 1. İzmir ve Çevresinin Tarihöncesi Dönemleri: Höyükteki kazılar, İzmir ve çevresi ile Ege'nin tarihöncesi dönemlerine ışık tutar. 2. Neolitik Dönem Yerleşimi: Neolitik Dönem'de Yakındoğu'da yerleşik yaşamın ilk izlerinin ve tarım-hayvancılığın başlangıç aşamalarının ortaya çıkarıldığı bir yerleşim yeridir. 3. Avrupa'ya Yayılma: Ulucak'ta bulunan toplulukların, çiftçilikle köy yaşamını Avrupa'ya yaydığı düşünülmektedir. 4. Tekstil Üretimi: Yapılan kazılarda bulunan tekstil üretiminde kullanılan malzemeler, Ulucak Höyüğü'nün Ege Bölgesi'nin en eski tekstil üretim merkezlerinden biri olduğunu ortaya koymuştur.

Göbeklitepe'deki insan kemiklerinin kırık olmasının nedeni, muhtemelen bir ölü gömme uygulaması olarak değerlendirilmektedir. Ayrıca, yamyamlık ihtimali de göz önünde bulundurulmuştur, ancak bu teori kesin olarak kabul edilmemiştir.

"Tepedeki insanlar" ifadesi, iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Güç ve Korku: HRdergi'de yer alan bir makalede, "tepedeki insanın en büyük korkusunun sahip olduğu gücü paylaşmak olduğu" belirtilmiştir. 2. Göbekli Tepe: Arkeolojik bir terim olarak, "tepedeki insanlar" ifadesi, Göbekli Tepe'yi inşa eden avcı-toplayıcı toplumları ifade edebilir.