MeslekHastalıkları

Meslek hastalıklarında en önemli bulaşma yolu, çalışanın iş ortamında maruz kaldığı fiziksel, kimyasal, biyolojik ve ergonomik faktörlerdir.

Meslek hastalıklarında yükümlülük süresi, sigortalının meslek hastalığına sebep olan işinden fiilen ayrıldığı tarih ile meslek hastalığının ortaya çıktığı tarih arasında geçebilecek kabul edilebilir en uzun süredir. Bu süreler, meslek hastalıkları listesinde 2 gün ile 10 yıl arasında değişmektedir.

Psikososyal risklerin yönetimi meslek hastalıklarını önleme yöntemleri arasında yer alır.

D grubu hastalıklar, Türkiye'de meslek hastalıkları sınıflandırmasında mesleki bulaşıcı hastalıkları ifade eder. Bu gruba dahil olan bazı hastalıklar şunlardır: Bruselloz; Tetanoz; Şarbon; Salmonella infeksiyonu; Weill hastalığı; Kuduz; Ornithozlar; Psittakoz; Renkküren ateş; Şap hastalığı.

Meslek hastalıkları için İç Hastalıkları (Dahiliye) bölümüne gidilir.

Grup D meslek hastalıkları, mesleki bulaşıcı hastalıklara bakar.

İş yerinde titreşimden korunmak için alınacak teknik önlemler şunlardır: 1. Maruziyeti azaltacak farklı çalışma yöntemlerinin seçilmesi. 2. Ergonomik tasarımlı uygun iş ekipmanı tercihi. 3. Bütün vücut titreşimini azaltacak oturma yerleri ve el-kol titreşimini azaltacak tutunma yerleri gibi donanımların kullanılması. 4. Teknik ve tıbbi önlemler alınması, örneğin titreşim önleyici mekanizmaların kullanılması. 5. İşyerlerinde titreşim ve meslek hastalıkları konusunda eğitimlerin verilmesi. Bu önlemler, titreşimin kaynağında azaltılmasını ve çalışanların sağlık risklerinin en aza indirilmesini sağlar.

Biyolojik etkenlere bağlı meslek hastalıkları dört ana gruba ayrılır: 1. Grup D: Mesleki Bulaşıcı Hastalıklar. 2. Grup E: Fiziksel Etkenlerle Olan Meslek Hastalıkları. 3. Biyolojik Risk Etmenleri. 4. Psikososyal Faktörler.

Mesleki solunum sistemi hastalıklarının en sık görülen tipi, pnömokonyozlar olarak bilinir. Bu hastalıklar, özellikle maden ve pamuk işçilerinde, silika tozuna bağlı bileşiklere maruz kalınması nedeniyle solunum yolunda meydana gelir.

J62.8 pnömokonyoz meslek hastalığı olarak kabul edilir.

Pnömokoniyoz meslek hastalığı maaşı, sigortalının aylık kazancı, iş gücü kaybı oranı ve tehlike sınıfı katsayısı dikkate alınarak hesaplanır. Hesaplama formülü şu şekildedir: Meslek Hastalığı Maaşı = Sigortalının Aylık Kazancı x İş Gücü Kaybı Oranı x Tehlike Sınıfı Katsayısı. Ek olarak, asgari ücret katsayısı da hesaba katılır ve 2024 yılı için bu katsayı 0.5 olarak belirlenmiştir. Başvuru ve gerekli belgeler için Sosyal Güvenlik Kurumu'na (SGK) başvurulmalıdır.

Depresyon, doğrudan bir meslek hastalığı olarak kabul edilmez, ancak iş yerindeki stres ve yoğun çalışma temposu gibi faktörler depresyon riskini artırabilir. Özellikle üst düzey yöneticiler, bankacılar, borsacılar ve gazeteciler gibi yoğun stres altında çalışan meslek gruplarında depresyon ve diğer psiko-sosyal bozuklukların görülme sıklığı daha yüksektir.

İş kazası ve meslek hastalığı soruşturmasında görev alan birimler şunlardır: 1. İşveren: İş kazalarını kazadan sonraki üç iş günü içinde ve meslek hastalıklarını öğrendiği tarihten itibaren üç iş günü içinde Sosyal Güvenlik Kurumu'na bildirmek zorundadır. 2. İşyeri Hekimi ve Sağlık Hizmeti Sunucuları: Meslek hastalığı ön tanısı koydukları vakaları, Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularına sevk ederler. 3. Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK): İş kazası ve meslek hastalığı bildirimlerini alır, gerekli incelemeleri yapar ve raporları düzenler. 4. Çalışma ve İş Kurumu İl Müdürlüğü: İş kazası bildirimlerini alır ve gerektiğinde soruşturmaları yürütür. 5. Sosyal Güvenlik Kurumu Müfettişleri ve Bakanlık İş Müfettişleri: İş kazası ve meslek hastalığı soruşturmalarını detaylı olarak inceler.

Kısa vadeli sigortalar üç ana riski kapsar: 1. İş Kazaları ve Meslek Hastalıkları: Sigortalının işyerinde veya işin yürütümü sırasında yaşadığı kazalar ve meslek hastalıkları. 2. Hastalık: Sigortalının geçici süreyle çalışma gücünü kaybetmesi veya gelir azalması gibi durumları. 3. Analık: Hamilelik ve doğum sonrası dönemde ortaya çıkan sosyal sigorta riskleri.

İş sağlığı ve güvenliği işe dönüş eğitiminde aşağıdaki konular ele alınır: 1. Kazanın ve meslek hastalığının sebepleri: Çalışana, iş kazasının ve meslek hastalığının nedenleri hakkında bilgi verilir. 2. Korunma yolları: Çalışanların kendilerini nasıl koruyabilecekleri ve güvenli çalışma yöntemleri öğretilir. 3. Yasal mevzuat: İş sağlığı ve güvenliği ile ilgili yasal düzenlemeler ve işverenin sorumlulukları anlatılır. 4. Acil durum planları: Yangın, deprem gibi acil durumlar için yapılması gerekenler ve acil durum planlarının hazırlanması üzerinde durulur. 5. Kişisel koruyucu donanım (KKD) kullanımı: Çalışanların hangi durumlarda hangi koruyucu ekipmanları kullanmaları gerektiği öğretilir. 6. Uygulama ve tatbikatlar: Eğitimin sonunda, öğrenilenlerin pekiştirilmesi için uygulamalı tatbikatlar yapılır.

Bernardino Ramazzini, iş sağlığı ve güvenliğinin babası olarak kabul edilir çünkü: 1. İlk meslek hastalıkları kitabını yazmıştır: 1713 yılında yayınlanan "De Morbis Artificum Diatriba" adlı eserinde, 53 hastalığın tanımını yapmış ve korunma yöntemlerini ele almıştır. 2. İş ve hastalık ilişkisini incelemiştir: İş kazalarını önlemek için işyerlerinde koruyucu güvenlik önlemlerinin alınması gerektiğini vurgulamıştır. 3. Hastalara "Ne iş yapıyorsun?" sorusunu sormayı önermiştir: Bu alışkanlık, günümüzde de hasta muayenesinin önemli bir parçasıdır. 4. Ergonomiden ilk söz eden kişidir: İş-işçi uyumunun sağlık ve iş verimi üzerindeki etkisini ortaya koymuştur.

Psikolojik rehberlik uygulamaları meslek hastalıklarından korunma yaklaşımlarından sayılmaz.

İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) istatistik konuları şunlardır: 1. Kaza Sayıları ve Türleri: Her yıl dünya genelinde milyonlarca iş kazası meydana gelir ve bu kazaların sektörlere göre dağılımı. 2. Ölümcül İş Kazaları: En yüksek ölüm oranları genellikle Asya ve Afrika'daki gelişmekte olan ülkelerde görülür. 3. Madde Kayıpları ve Meslek Hastalıkları: Kimyasal maddelere maruz kalan işçilerdeki sağlık sorunları ve solunum yolu hastalıklarının artışı. 4. Manevi Kayıplar ve İş Yerinde Stres: Uzun çalışma saatleri, baskılar ve rekabetçi iş ortamı nedeniyle çalışanların stres seviyeleri. 5. Risk Değerlendirme Yöntemleri: İş yerlerindeki tehlikelerin belirlenmesi ve risklerin minimize edilmesi için yapılan değerlendirmeler. 6. Kişisel Koruyucu Donanım Kullanımı: Çalışanların iş kazalarından korunmasını sağlayan donanımların etkinliği.

Mesleki akciğer hastalıkları beş ana gruba ayrılır: 1. A Grubu: Kimyasal kaynaklı meslek hastalıkları. 2. C Grubu: Mesleki solunum sistemi hastalıkları. 3. D Grubu: Mesleki bulaşıcı hastalıklar. 4. E Grubu: Fiziki etkenlere bağlı görülen mesleki hastalıklar. 5. Yeni grup: Mesleki astım.

DSP (Diğer Sağlık Personeli) sınavında çıkan sorular, genellikle aşağıdaki konuları kapsar: 1. İş Sağlığı ve Güvenliği Mevzuatı: 6331 sayılı kanun ve ilgili yönetmelikler. 2. Çalışanların Sağlık Gözetimi: Sağlık taramaları ve periyodik muayeneler. 3. Meslek Hastalıkları ve Risk Faktörleri: Meslek hastalıklarına karşı alınacak tedbirler. 4. Hijyen ve Sterilizasyon: Hijyen prosedürleri ve sağlık risklerinin izlenmesi. 5. Acil Durum Yönetimi: Acil durumlarda ilk yardım hizmeti ve müdahale prosedürleri. Sınav formatı genellikle çoktan seçmeli sorulardan oluşur ve her soru teorik bilgiyi ve uygulama becerisini ölçmeyi amaçlar.