KanDamarları

Brakiyal ven, radyal ve ulnar venlere ayrılır. Bu damarlar, dirsekte başlar ve ön kolun venlerinden kan alarak koldaki brakiyal arter boyunca yukarı doğru çıkar.

Anastomoz çeşitleri şu şekilde sınıflandırılabilir: Konumuna göre: Uç uca (end-to-end). Uç yan (end-to-side). Yan uç (side-to-end). Yan yana (side-to-side). Cerrahi tekniklere göre: Elle (hand sutured, hand sewn). Staplerle. Doğal oluşuma göre: Doğal anastomozlar. Cerrahi anastomozlar. Ayrıca, arteriyel, venöz ve arteriyovenöz gibi farklı damar tiplerinde de anastomozlar oluşabilir.

Sol ve sağ testis veni farklı yerlere açılır: Sağ testis veni. Sol testis veni.

İnternal serebral venler, korpus kallozumun splenium seviyesinde, üçüncü ventrikülün tela koroideaası içerisinde birbirine paralel olarak arkaya doğru ilerler ve Galen veni olarak da bilinen kısa bir ven oluşturmak üzere birleşir. Bu birleşme, alttan gelen Rozental'in bazal venleri birleşmeden önce gerçekleşir.

Hayır, tromboemboli ve tromboz aynı şey değildir. Tromboz, bir kan damarında trombüs veya kan pıhtısı oluşması ve damardan kan akışının azalması durumudur. Tromboemboli ise, bir kan pıhtısından kopan parçaların kan akımıyla sürüklenerek başka damarları tıkamasıdır.

Splenik venin tıkanması (splenik ven trombozu) çeşitli komplikasyonlara yol açabilir: Dalak büyümesi (splenomegali). Hipersplenizm. Mide varisleri. Trombositopeni (dolaşımdaki trombosit sayısında azalma). Venöz hipertansiyon. Dalak enfarktüsü. Tedavi, altta yatan hastalığa yönelik olup, cerrahi rekanalizasyon veya splenektomi gibi yöntemleri içerebilir.

VEGF (Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü), vaskülogenezi ve anjiyogenezi uyaran bir sinyal proteinidir. VEGF'nin bazı işlevleri: Normal fizyolojik süreçler: Embriyonik gelişim sırasında yeni kan damarları oluşturur. Kas gelişimi ve yara iyileşmesi için gereklidir. Endometriyal gelişim, siklus ve plasenta damarlanması için gereklidir. İskemik miyokard ve ekstremitede kollateral damar gelişimini sağlar. Patolojik durumlar: Tümör büyümesi ve metastazına neden olabilir. Kronik inflamasyon ve bazı göz hastalıklarında (diyabetik retinopati, yaşa bağlı makula dejenerasyonu) damar geçirgenliğini artırır. VEGF'nin aşırı ifadesi, hastalıklara yol açabileceğinden, VEGF'yi baskılayan anti-VEGF tedaviler geliştirilmiştir.

Sistemik vasküler direnç (SVR), sistemik dolaşımda kan akımına karşı oluşan dirençtir. SVR'nin normal değeri 900-1300 dynesec/cm⁵ aralığındadır. SVR'nin artmasına neden olan durumlar arasında hipervolemik ve/veya vazokonstriktif haller (örneğin, hipertansiyon, kardiyojenik şok) bulunur. SVR, aşağıdaki formülle hesaplanır: SVR = (ortalama basınç gradiyenti / ortalama akım) × 80; SVR = 80 × (MAP - CVP) / CO. Burada MAP ortalama arter basıncını, CVP santral venöz basıncı, CO ise kalp debisini ifade eder.

A. subclavia'nın (subklavyen arter) dalları şunlardır: Vertebral arter; İç torasik arter; Tiroservikal gövde; Kostoservikal gövde; Dorsal skapular arter. Bu arter, ilk kaburganın yan sınırında aksiller arter olur.

DVT, derin ven trombozu'nun kısaltmasıdır. Derin ven trombozu, bacaklardaki derin damarlar içinde pıhtı oluşumu ile görülen ciddi bir hastalıktır.

Kemik dokuda kan damarları genellikle iki bölgede bulunur: 1. Periost (kemik zarı). 2. Kemik iliği. Ayrıca, kemiklerin iç kısmında, medüllar boşluk (ilik boşluğu) olarak adlandırılan, sert kemikten yapılmış kalın duvarlı bir boşluk bulunur.

İnternal ve eksternal iliak arterler, aortun çatallandığı yerden, yani ana (common) iliak arterden ayrılır. Ana iliak arter, iki ana dala ayrılır: Eksternal iliak arter. İnternal iliak arter.

Tromboz ve trombüs arasındaki fark şu şekildedir: Tromboz, damarlarda kanın anormal şekilde pıhtılaşarak akışı engellemesi durumudur. Trombüs ise bu pıhtılaşma sonucunda oluşan katı pıhtının kendisidir. Yani, tromboz bir süreç iken, trombüs bu sürecin sonucudur.

Adventisya, damar ve organların dış tabakasını oluşturan bağ dokusudur ve çeşitli önemli işlevleri yerine getirir: Destek ve koruma: Damarların esnekliğini ve dayanıklılığını artırır, dış etkilerden korunmasını sağlar. Kan dolaşımı ve beslenme: Küçük kan damarları (vasa vasorum) aracılığıyla damarların beslenmesini ve oksijenlenmesini destekler. Bağ dokusu: Kollajen, elastin ve diğer bileşenleri içerir, bu da damarların mekanik strese karşı dirençli olmasını sağlar. Organların hareketi: Yemek borusu, bağırsaklar ve mesane gibi organlarda adventisya, güç ve esneklik sağlayarak hareketlerin düzenlenmesine katılır.

Peteşi ve purpura arasındaki temel fark, kanamanın boyutudur: Peteşi: İğne ucu büyüklüğünde, 1-3 mm arasındaki kanamalardır. Purpura: 3-10 mm arasındaki kanamalardır. Ayrıca, purpuralar deriden bir miktar kabarık olabilir ve "palpabl purpura" olarak adlandırılır. Her iki durum da genellikle cilt altındaki damarların zedelenmesi veya bazı hastalıklar nedeniyle ortaya çıkar. Kesin tanı ve tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

Kolonda hiperamik alan, kolondaki bir bölgenin normalden daha fazla kanla dolması anlamına gelir. Hiperemi, aktif ve pasif olmak üzere iki türde görülebilir: Aktif hiperemi, artan metabolizma gereksinimlerini karşılamak için ortaya çıkar. Pasif hiperemi, kanın bir organdan düzgün bir şekilde dışarı çıkamayıp damarlarda birikmesiyle oluşur. Hiperemi, ciltte kızarıklık, sıcaklık artışı, nefes darlığı ve baş ağrısı gibi belirtilerle kendini gösterebilir.

İskemik ve hemorajik inme arasındaki temel fark, oluşum mekanizmalarıdır: İskemik inme, beyne giden kan damarlarının tıkanması veya daralması sonucu kan akışının kritik seviyenin altına düşmesiyle meydana gelir. Hemorajik inme ise beyindeki bir kan damarının yırtılması ve kanama başlamasıyla oluşur; genellikle yüksek tansiyon nedeniyle gelişir. Diğer farklar: İnme sıklığı: İskemik inme, toplumda görülen inmelerin %85'ini oluştururken, hemorajik inme %15'ini oluşturur. Belirtiler: Her iki inme türünde de yüz, kol veya bacakta güçsüzlük, konuşma ve anlamada güçlük, görme kaybı ve şiddetli baş ağrısı gibi belirtiler görülebilir. Tedavi: İskemik inme için kan sulandırıcı ilaçlar ve anjiyo gibi yöntemler uygulanırken, hemorajik inme durumunda cerrahi müdahale gerekebilir.

Vaskülarizasyon, kan damarlarının ve lenf damarlarının gelişimi ve dağılımı anlamına gelir. Bu terim, bir organın veya dokunun oksijen ve besin maddeleri alarak beslenmesini sağlar. Vaskülarizasyon artışı ise vücutta kan damarlarının sayısının ve kalitesinin artmasıdır. Vaskülarizasyon artışı, sporcular için dayanıklılık ve performans artırma konusunda kritik bir rol oynar. Vaskülarizasyon artışı sağlamak için düzenli egzersiz yapmak, dengeli beslenmek ve yeterli derecede sıvı tüketmek gibi yöntemler uygulanabilir.

Kılcal kan damarları ile ilgili doğru ifadeler: Yapı: Atardamarlarla toplardamarları birbirine bağlayan, tek sıralı epitel dokudan oluşmuş ince damarlardır. İşlev: Kan ile doku hücreleri arasında madde alışverişini sağlarlar. Özellikler: Çapları en küçük olan damarlardır ve kan akış hızı en yavaştır. Geçirgenlik: Geçirgenlikleri bozulduğunda, doku aralığında kanın sıvı kısmına doluşarak ödem oluştururlar. Uzunluk: Ortalama bir insan vücudundaki kılcal damarların toplam uzunluğu yaklaşık 40.000 km'dir.

Ven ve venül arasındaki farklar: Boyut: Venüller, venlerden çok daha küçüktür; çapları mikrometrelerle ölçülürken, venlerin çapı milimetre ile ölçülür. İşlev: Venüller, kılcal damarlardan gelen kanı daha büyük damarlara taşır; ven ise kanı kalbe doğru taşıyan daha büyük bir kan damarıdır. Duvar Yapısı: Venüllerin duvarları tek kat endotel hücrelerinden oluşur ve çok ince bir tunika eksternaya sahiptir. Valfler: Venüllerde valf bulunmaz, venlerde ise kanın geriye doğru akmasını önleyen kapakçıklar bulunur.