HücreBiyolojisi

Haploid ve diploid hücreler farklı işlevlere sahiptir ve her ikisi de yaşam için gereklidir, bu nedenle hangisinin daha iyi olduğu sorusuna kesin bir cevap vermek mümkün değildir. Haploid hücreler: - Sadece bir set kromozom içerir. - Cinsel üreme için gereklidir ve genetik çeşitliliği sağlar. - Örnekler: sperm ve yumurta hücreleri. Diploid hücreler: - İki set kromozom içerir, her biri ebeveynlerden gelir. - Mitoz yoluyla bölünerek vücut hücrelerinin büyümesini ve onarımını sağlar. - Örnekler: cilt hücreleri, kas hücreleri, kan hücreleri.

DNA'nın kendini eşlemesi (replikasyon) üç aşamadan oluşur: 1. Açılma. 2. Uzama. 3. Tamamlama. Bu süreç sonucunda her bir hücre, genetik bilginin tam bir kopyasına sahip olur.

OtoA tıpta iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Otoancorin: Bu, OTOA kısaltmasıyla belirtilen ve tıbbi bilimlerde kullanılan bir terimdir. 2. Otofaji: Bu terim, hücrelerin kendi iç bileşenlerini sindirerek geri dönüştürmesi sürecini ifade eder ve "kendi kendini yeme" anlamına gelir.

Hücre içi sindirim, hücrelerin besin maddelerini parçalayarak enerji üretme ve atık ürünleri ortadan kaldırma sürecidir. Bu süreç, üç ana mekanizma üzerinden gerçekleşir: 1. Fagositoz: Hücrelerin büyük parçaları veya mikroorganizmaları yutarak sindirimi. 2. Pinositoz: Hücrelerin sıvı içindeki besin maddelerini alması. 3. Otofaji: Hücrenin kendi iç yapılarının, özellikle hasar görmüş veya işlevini yitirmiş organellerin parçalanması ve geri dönüştürülmesi. Hücre içi sindirim, özellikle tek hücreli organizmalar ve bazı çok hücreli organizmaların hayatta kalması için hayati öneme sahiptir.

Kontraktil ve sindirim kofulu — koful çeşitlerindendir. Kontraktil koful — tatlı suda yaşayan protistlerde (örneğin, paramesyum, amip) bulunur. Sindirim kofulu — besin kofulunun lizozomla birleşmesi sonucu oluşur.

Hayvan hücrelerinde bulunmayan organeller şunlardır: Kloroplastlar. Hücre duvarı (çeperi). Büyük merkezi koful (vaküol). Plastidler. Sentrozom (sitozom).

Prokaryotlar ökaryot olamaz çünkü temel yapısal ve işlevsel farklılıkları vardır: Çekirdek ve zarlı organeller: Prokaryotlarda çekirdek ve zarlı organeller bulunmazken, ökaryotlarda bulunur. DNA yapısı: Prokaryotik DNA halkasal yapıda ve sitoplazmada serbestken, ökaryotik DNA linear yapıda ve çekirdek içinde yer alır. Hücre duvarı: Çoğu prokaryotta hücre duvarı peptidoglikandan oluşurken, ökaryotlarda hayvan hücreleri hücre duvarı bulundurmaz, bitki hücreleri ise selüloz yapıda hücre duvarına sahiptir. Hücre içi iskelet: Ökaryotlarda mikrotübül, mikrofilament ve intermediate filamentlerden oluşan bir hücre içi iskelet varken, prokaryotlarda bu yapı bulunmaz.

Peroksizomu diğer organellerden ayıran özellikler şunlardır: 1. Çoğalma Şekli: Peroksizomlar, kendi kendilerini çoğaltabilirler. 2. Enzim İçeriği: Daha çok oksidaz enzimleri içerirler ve hidrolazlardan yoksundurlar. 3. Yapısı: Tek katlı zarla çevrilidirler ve mitokondri gibi oksijen kullanan organeller olmalarına rağmen ATP sentezi yapmazlar. 4. Genetik Materyal: Kendi genetik materyallerine sahip değillerdir, yapısal proteinleri için gerekli tüm bilgi hücrenin çekirdeğinde saklıdır.

Plazmoliz, bitki hücrelerinin yeterince su alamaması sonucu oluşur. Bu durumun başlıca nedenleri şunlardır: 1. Hipertonik ortam: Hücrenin bulunduğu dış ortamdaki konsantrasyon oranının, hücredeki sıvıya göre çok yüksek olması. 2. Uzun süre hareketsizlik: Uzun süre yatakta kalma, uzun yolculuklar gibi durumlar, kanın bacak damarlarında göllenmesine neden olarak plazmoliz riskini artırır. 3. Damar duvarında hasar: Hipertansiyon, damar sertliği, cerrahi müdahaleler, travmalar ve enfeksiyonlar gibi faktörler, damar duvarını zayıflatarak plazmoliz oluşumunu tetikleyebilir.

TGF-β (Transforming Growth Factor-β) ve TGF-R (TGF-β Reseptörleri), hücresel büyüme, çoğalma ve farklılaşmada önemli rol oynayan sitokin ve reseptör türleridir. TGF-β'nin işlevleri: - Hücre proliferasyonu, farklılaşması, adezyon ve migrasyonu kontrol eder. - Fibroblast proliferasyonu, myofibroblast dönüşümü ve ekstraselüler matriks birikimini uyarır. - Anti-inflamatuar ve immünosupresif özelliklere sahiptir. TGF-R'nin yapısı: - TGF-β reseptörleri, tip I ve tip II olmak üzere iki alt birimden oluşur. - Bu reseptörler, TGF-β'nin bağlanmasıyla aktive olan bir serine/treonin kinaz kompleksidir.

DNA replikasyonu 6-8 saat sürer.

Biyolojinin bazı şube örnekleri şunlardır: 1. Moleküler Biyoloji: Canlıların moleküler düzeydeki yapıları ve fonksiyonlarını inceler. 2. Genetik: Kalıtım ve genlerin nasıl aktarıldığını araştırır. 3. Hücre Biyolojisi: Hücrelerin yapısını, işlevlerini ve etkileşimlerini inceler. 4. Ekoloji: Canlıların çevreleriyle ve birbirleriyle olan ilişkilerini araştırır. 5. Evrimsel Biyoloji: Canlıların evrimsel süreçlerini ve doğal seçilimi inceler. 6. Fizyoloji: Canlıların organ ve sistemlerinin işleyişini araştırır. 7. Botanik: Bitkilerin yapısı, yaşam döngüsü ve ekosistem içindeki rollerini inceler. 8. Zooloji: Hayvanların yapısını, sınıflandırmasını, dağılımını ve davranışlarını inceler. 9. Mikrobiyoloji: Mikroorganizmaları, yani bakteriler, virüsler ve mantarları inceler. 10. Biyokimya: Canlı organizmalardaki kimyasal süreçleri ve bileşenleri inceler.

Endosimbiyoz ve zorunlu simbiyoz farklı kavramlardır: 1. Endosimbiyoz: Bu, bir organizmanın diğerinin dokuları içinde yaşaması durumudur. 2. Zorunlu Simbiyoz: Bu, türlerden en az birinin hayatta kalmak için tamamen diğerine bağımlı olduğu simbiyoz türüdür.

Tümörlerin oluşum süresi, türüne, bulunduğu bölgeye, hücrelerin biyolojik yapısına ve kişinin genel sağlık durumuna bağlı olarak büyük ölçüde değişir. İyi huylu tümörler genellikle yavaş büyür ve yıllar boyunca belirti vermeyebilir.

Radyoaktif amino asitlerin endositozun ardından izlediği yol şu şekildedir: 1. Granüllü Endoplazmik Retikulum: Radyoaktif amino asitler önce granüllü endoplazmik retikulumlarda gözlenir. 2. Golgi Aygıtı: Daha sonra Golgi aygıtına taşınır. 3. Salgı Kofulları: Son olarak salgı kofullarında tespit edilir.

Evet, Golgi aygıtı salgı yapar. Golgi aygıtı, glikoprotein ve lipoprotein gibi maddelerin üretimi ve salgılanmasından sorumludur.

Mast hücresinin aşırı aktivasyonu, genellikle bağışıklık sisteminin ayar noktalarının bozulması nedeniyle ortaya çıkar. Bu durumun başlıca nedenleri şunlardır: Genetik faktörler: Bazı gen mutasyonları, mast hücre fonksiyonlarını etkileyerek fazla histamin ve benzeri kimyasalların salınımına neden olabilir. Çevresel etkenler: Stres, yüksek sıcaklık, fiziksel egzersiz ve bazı ilaçlar mast hücrelerinin hassasiyet eşiğini düşürebilir. Gıda intoleransları ve bağırsak florası bozuklukları: Bu durumlar, mast hücre aktivasyon sendromunu ağırlaştırabilir. Toksin maruziyeti: Çevresel toksinler de mast hücrelerinin aşırı aktivasyonuna katkıda bulunabilir. Ayrıca, kronik iltihaplanma da mast hücrelerinin aktivasyonunu tetikleyebilir.

Somatik hücreler, çok hücreli bir organizmada üreme ile doğrudan ilgisi olmayan tüm hücrelerden oluşur. Bu hücreler, bitki ve hayvan hücrelerini kapsar ve mitoz ile ürerler.

Amino asit endositozu, hücrelerin zarlarından geçemeyecek büyüklükteki amino asitleri içeri alma şeklidir. Endositoz, temelde iki ana başlıktan oluşur: 1. Fagositoz: Hücre zarından geçemeyecek kadar büyük katı maddelerin, hücre zarı tarafından yalancı ayak oluşturulduktan sonra organik maddeyi sararak hücrenin içine alınmasıdır. 2. Pinositoz: Hücre zarından geçemeyecek kadar büyük olan sıvı maddelerin içeri alınma şeklidir. Bu süreçler enerji gerektiren (ATP harcanan) olaylardır.

Hücre zarındaki fosfolipitler, akıcı mozaik zar modelinde yer değiştirerek tabaka içinde hareket ederler. Bu hareket, fosfolipitlerin çift katlı hücre zarını kuyruk kuyruğa bağlanarak oluşturmaları sayesinde gerçekleşir.