Eser

Atatürk'ün yaşamını konu alan eser, iki cilt olarak yayımlanmıştır. Ciltler ve yayın tarihleri: 1. 1881-1918 (ilk baskı: 1980, ikinci baskı: 1988). 2. 1919-1938 (yayın tarihi belirtilmemiştir).

"Meryem" adlı eser, Samida grubuna aittir.

"Mukaddime-i Celal" adlı eser, Namık Kemal'e aittir.

"Vurulmuş Keklik" eseri, Aşık Veysel Şatıroğlu'na aittir.

Eren Eyüboğlu'nun en önemli eserlerinden biri olarak "Balıkçı Dükkanı" adlı tablosu gösterilebilir.

Ahmet Akgündüz'ün "Osmanlı Kanunnameleri ve Hukuki Tahlilleri" adlı eseri 9 cilt olarak yayımlanmıştır.

"Müfid ü Muhtasar" eseri, Oğlanlar Şeyhi İbrahim Efendi'ye aittir.

İlhan Baran'ın "Çocuk Parçaları" adlı eseri 9 parçadan oluşmaktadır.

Mecelle, Ahmet Cevdet Paşa'nın önemli eserlerinden biridir.

"Arazbar Peşrevi" adlı eser, Murat Aydemir ve Derya Türkan'a aittir.

Tarih-i Cihan Güşa eseri, 1252-1260 yılları arasında yazılmıştır.

Segah adlı eser, Eldar Mansurov tarafından pop müzik makamında bestelenmiştir.

"Zeybekler" adlı eser, Yusuf Ziya Ortaç tarafından yazılmıştır.

Oğuz Kağan Destanı'nın en güvenilir nüshası, 14. yüzyılda Reşideddin Hamedani tarafından yazılan "Cami'üt-Tevarih" adlı eserde bulunmaktadır.

Halil Şevki'nin aruz tercümesi, "Şerhu'l-Kâfiye fi'l-Arûz" adlı eserdir.

Atatürk'ün entelektüel biyografisi eseri, Prof. Dr. M. Şükrü Hanioğlu tarafından yazılmıştır.

Süleymân-nâme-i Kebîr adlı eser, Firdevsî-i Rûmî tarafından yazılmıştır.

"Abdullah Efendi'nin Rüyası" eseri, Ahmet Hamdi Tanpınar'a aittir.

Dünyanın en gelişmiş kılıcı olarak kabul edilebilecek bir kılıç, Çin'deki Hubei Eyalet Müzesi'nde sergilenen Goujian Kılıcı'dır.

Divan-ı Lugati't-Türk nadir bir eser olarak kabul edilir çünkü: 1. Tek Nüshası: Eserin yegane nüshası, yüzyıllar boyunca kayıp kalmış ve 1915 yılında İstanbul'da Ali Emîrî Efendi tarafından tesadüfen bulunmuştur. 2. İstinsah Edilmiş Kopya: Mevcut nüsha, 27 Şevval 664 (1 Ağustos 1266) tarihinde Muhammed bin Ebî-Bekr bin Ebi’l-Feth es-Sâvî tarafından, müellif nüshasından istinsah edilmiştir. 3. Kapsamlı İçerik: Eser, XI. yüzyıl Türkçesinin ses ve yapı özelliklerini belgeleyen önemli bir dil bilgisi kaynağı olup, geniş bir kelime hazinesine sahiptir.