Elazığ

"Kar Yağmış Başıma Benim" türküsü, Elazığ yöresine aittir.

Sarıçubuk Köyü, Elazığ ilinin Merkez ilçesine bağlıdır.

Elazığ, 1834 yılında Reşid Mehmet Paşa tarafından bugünkü yerinde kurulmuştur.

1939 yılında Elazığ'da meydana gelen depremde resmi kayıtlara göre 32.968 kişi hayatını kaybetmiştir. Ancak, bu sayı dönemin koşullarında tam olarak belirlenememiş ve daha sonra yapılan değerlendirmelerle güncellenmiştir. Deprem, Erzincan'ın yanı sıra Amasya, Yozgat, Çorum, Tokat, Sivas, Erzurum, Elazığ, Tunceli, Gümüşhane, Giresun, Ordu ve Samsun gibi birçok ilde de can ve mal kaybına neden olmuştur.

23 ve 24 plakaların aynı olmasının nedeni, Türkiye'deki il plaka kodu uygulamasının alfabetik sıralamaya dayanmasıdır. Türkiye'de ilk olarak 27 Eylül 1962 yılında yayımlanan resmi gazete ile yürürlüğe giren yönetmelik doğrultusunda il plaka numaraları belirlenmiştir. 23 plaka kodu Elazığ iline, 24 plaka kodu ise Erzincan iline aittir.

Elazığ haritası üçgen şeklinde değildir. Elazığ, dikdörtgene benzeyen bir coğrafi yapıya sahiptir.

Hazar Vergi Dairesi, Elazığ iline bağlıdır.

İğne oyası, Elazığ yöresine aittir.

Elazığ'ın Maden ilçesi, tarihi ve ekonomik açıdan önemli bir konuma sahiptir. Tarihi açıdan: Maden ilçesinin bakır yatakları, M.Ö. 2000 yıllarına kadar uzanmaktadır ve insanlık tarihinin ilk bakır işleme merkezlerinden biri olarak kabul edilir. Ekonomik açıdan: Maden, Türkiye'nin en önemli yeraltı zenginliklerinden birine sahiptir ve bakır madenciliği ilçenin ekonomik can damarını oluşturur.

Elazığ'da bulunan bazı endemik bitkiler şunlardır: 1. Dicle Koruğu: Elazığ Doku Kültürü Laboratuvarı'nda çimlendirilen ve Diyarbakır İl Şube Müdürlüğü ekiplerince Ergani Makamdağı ve Hilar Mağarası çevresine yerleştirilen bir bitki türüdür. 2. Kazdağı Göknarı: Sadece Kazdağı'nda yetişen endemik bir göknar alt türüdür. 3. Endemik Badem Ağaçları: Elazığ, Hakkari, Mersin, Maraş ve Van'da yetişirler. 4. Sahlep Bitkisi: Kahramanmaraş'ta yetişen ve dondurmalarda kullanılan bir orkide türüdür.

Elazığ, Akçadağ'a yakındır. İki yer arasındaki kara yolu mesafesi yaklaşık 134 kilometredir.

Elazığ merkezdeki semtler şunlardır: Abdullahpaşa, Akçakiraz, Aksaray, Doğukent, Hankendi, İçme, İzzetpaşa, Mollakendi, Mustafapaşa, Nailbey, Sürsürü, Yazıkonak ve Yurtbaşı.

Mukaşerli erişte çorbası, Elazığ yöresine aittir.

Elazığ türkülerini çeşitli sanatçılar seslendirmektedir. Bunlardan bazıları: Muzaffer Ertürk. Ömer Ahmet Turhan. Cem Cafer Doğan.

Tesbihçi Ali mağazası, Elazığ Merkez ilçesinde, İzzet Paşa Mahallesi, Şehit Binbaşı Hasan Sabri Sokak, No:9 adresinde bulunmaktadır.

Elazığ'daki Şahinkaya mahallesi, Merkez ilçesine bağlıdır.

"Kar Mı Yağmış Yüce Dağlar Başına" türküsünün hikayesi hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Bazı kaynaklara göre, türkü Elazığ yöresine ait anonim bir eser olarak kabul edilmektedir ve 19. yüzyılda Elazığ'da yaşayan bir Ermeni kızına aşık olan bir Türk gencinin hikayesini anlattığı rivayet edilmektedir. Ayrıca, Neşet Ertaş tarafından da seslendirilen bu türkü, Kırşehir yöresine aittir ve sözleri şu şekildedir: > Kar mı yağmış yüce dağlar başına? > Merhamet eylemez gözlerimin yaşına > Daha değmemiştim on beş yaşına > Vurdu felek kırdı kollarımı dalımdan > Nerelere gidem arzedeyim halımdan > Şu dünyanın vefasını görmedim > Geçti cahil ömrüm bir murada ermedim > Eller gibi dem-i devran sürmedim.

Elazığ'ın en güzel köyü olarak Aşağı İçme Köyü ve Kumlutarla Köyü öne çıkmaktadır. Aşağı İçme Köyü, Murat Nehri kenarında yer alır ve düzenli yerleşkesi ile dikkat çeker. Kumlutarla Köyü ise Kara Leylek Kanyonu'na sahip olup, bu kanyonda nadir görülen Kara Leylek kuşları yuva yapmaktadır.

Elazığ Sanayi Mahallesi, 1975 yılında kurulmuştur.

Elazığ İl Özel İdaresi'nin logosu, kırmızı ve beyaz renklere sahip bir tasarımdır.