CümleYapısı

Cümlede anlam ile ilgili çeşitli etkinlikler yapılabilir: 1. Cümle Tamamlama: Düşüncenin akışına göre anlamca uygun bir cümlenin tamamlanması. 2. Karşılaştırma Cümleleri: Birden fazla kavram, durum veya varlığın karşılaştırıldığı cümlelerin oluşturulması. 3. Benzetme Cümleleri: Bir olayı, durumu ya da varlığı daha iyi açıklayabilmek için yapılan karşılaştırmaların cümlelere eklenmesi. 4. Örneklendirme Cümleleri: Konunun daha iyi anlaşılması için örneklerin verildiği cümlelerin oluşturulması. 5. Cümle Analizi: Cümlelerin taşıdığı anlam özelliklerinin (sebep, sonuç, amaç, koşul vb.) belirlenmesi.

Ek eylemin rivayet ve hikaye birleşik zamanı cümleye farklı anlamlar katar: 1. Rivayet Birleşik Zamanı: Cümleye küçümseme ve benzeri anlamlar katar. 2. Hikaye Birleşik Zamanı: Cümleye terk edilmiş alışkanlık, gerçekleşmemiş beklenti gibi anlamlar katar.

Almanca'da özne genellikle cümlenin başında yer alır. Ancak, bazı özel durumlarda özne düşebilir veya belirsiz olabilir: emir cümlelerinde; pasif cümlelerde; “es” ile kullanılan hava durumu ve belirli ifadelerde; resmi veya genel ifadelerde (man kullanımı).

Nesne yüklem uyumsuzluğu, bir cümlede fiilin nesne ile uyumsuz olması durumudur. Örnekler: 1. "Gözlükleri tatmak" ifadesi uyumsuzdur çünkü "gözlükleri" nesnesiyle "tatmak" fiili anlam olarak uyumsuzdur. 2. "Onlar elma topluyor" ifadesinde "onlar" zamiri ile "topluyor" fiili arasında kişi uyumsuzluğu vardır.

Zarflar ve sıfatlar aynı cümlede birlikte kullanılabilir, çünkü zarflar fiilleri, sıfatları veya diğer zarfları nitelerken, sıfatlar isimleri niteler.

Öge eksikliği ile ilgili cümleler şunlardır: 1. Özne eksikliği: "Annemin sinirleri epeyce bozulmuş ve çok üzülmüştü" (doğru hali: "Annemin sinirleri epeyce bozulmuş ve annem çok üzülmüştü"). 2. Nesne eksikliği: "Kızına sarıldı, doyasıya öptü" (doğru hali: "Kızına sarıldı, onu doyasıya öptü"). 3. Dolaylı tümleç eksikliği: "Çekmeceyi açıp güzel eşyalarını yerleştirdi" (doğru hali: "Çekmeceye açıp güzel eşyalarını yerleştirdi"). 4. Zarf tümleci eksikliği: "İngilizler biraz soğuk insanlar ama yine de iyi anlaşıyoruz" (doğru hali: "Onlarla biraz soğuk insanlar ama yine de iyi anlaşıyoruz"). 5. Yüklem eksikliği: "Sen bize layıksın, biz de sana İstanbul" (doğru hali: "Sen bize layıksın, biz de sana layığız").

Yapısal anlatım bozukluğu, cümlenin dilbilgisi kurallarına uygun olmadan yapılandırılması sonucu ortaya çıkan hatalardır. Başlıca yapısal anlatım bozuklukları şunlardır: 1. Özne-yüklem uyumsuzluğu: Özne tekilken yüklem çoğul veya özne çoğulken yüklem tekil olursa anlatım bozukluğu oluşur. 2. Nesne eksikliği: Cümlede yüklemin gerektirdiği nesne kullanılmazsa anlatım bozukluğu meydana gelir. 3. Dolaylı tümleç eksikliği: Cümlede yer belirtimi varsa ama dolaylı tümleç eksikse anlatım bozukluğu olur. 4. Çatı uyuşmazlığı: Birleşik cümlelerde fiilimsinin ve yüklemin çatı bakımından uyumlu olmaması. 5. Tamlama yanlışları: İsim ve sıfatların aynı tamlanana bağlanması sonucu oluşan hatalar. 6. Bağlaç hataları: Bağlaçların yanlış kullanımı veya olumlu ve olumsuz yargıları birbirine bağlarken uyumsuzluk. 7. Eklerin yanlış kullanımı: Cümlede eklerin eksik, fazla veya yanlış kullanılması.

Past Tense'de (geçmiş zaman) neden-sonuç cümlesi kurmak için yardımcı fiil "did" kullanılır ve cümlenin yapısı şu şekildedir: 1. Yardımcı Fiil (Did) + Özne + Fiilin Yalın Hali + Nesne + (Neden). Örnek cümleler: - Did you go to the party last night? (Dün gece partiye gittin mi?). - He didn’t come to the meeting because he was sick. (Hasta olduğu için toplantıya gelmedi). Ayrıca, geçmişte yaşanan bir durumu veya eylemi belirtmek için "was" ve "were" yardımcı fiilleri de kullanılabilir.

Evet, özneyi belirtmek için virgül kullanılır. Uzun cümlelerde, yüklemden uzak düşmüş olan özneyi belirtmek için virgül konur.

İngilizce paralel cümle oluşturmak için aynı gramatik yapıya sahip kelimeler, ifadeler veya cümleleri kullanmak gerekir. İşte bazı yöntemler: 1. Koordinasyon bağlaçları kullanmak: "and" (ve), "but" (ama), "or" (veya) gibi bağlaçlarla iki cümleyi birbirine bağlayarak paralellik sağlanabilir. 2. İnfinitive kullanımı: "to" ile başlayan fiil formları (örneğin, "to walk, to eat, to study") paralel cümlelerde tutarlı bir yapı oluşturur. 3. -ing endings kullanımı: "-ing" ile biten kelimeler, cümlenin diğer unsurlarıyla gramatik olarak uyumlu olduğunda paralel yapı sağlar. 4. Cümle parçaları kullanmak: İki bağımsız cümleyi "but" gibi bir bağlaçla birleştirerek paralellik elde edilebilir.

Karmaşık cümle (complex sentence) oluşturmak için, bir bağımsız cümle (main clause) ve en az bir bağımlı cümle (subordinate clause) bir araya getirilir. Bağımlı cümle, genellikle bir alt bağlaç (subordinating conjunction) ile başlar ve tek başına anlam ifade etmez. İşte karmaşık cümle oluşumuna örnek bir yapı: "Bağımsız cümle: O, her zaman dost canlısı bir insandır." "Bağımlı cümle: Hava soğuk olduğu için sıcak bir ceket giydi." Bu iki cümleyi birleştirerek: "Hava soğuk olduğu için sıcak bir ceket giyen, her zaman dost canlısı bir insandır." şeklinde bir karmaşık cümle oluşturulabilir.

Fiilde çatı konusu, fiillerin özne ve nesne ile olan ilişkisini inceleyen bir konudur ve fiil cümlelerinde aranır. Dolayısıyla, fiillerin genel konu anlatımından sonra ele alınır.

Özne ve belirtilen nesne aynı olamaz, çünkü bir cümlede en fazla bir veya iki özne ve bir belirtilen nesne bulunur. Özne, yüklemin bildirdiği işi yapan veya durumda olan öğedir.

"Sleep" kelimesi cümle içinde hem fiil hem de isim olarak kullanılabilir. Fiil olarak kullanımı: - Olumlu cümlelerde: "I sleep early every night" (Her gece erken uyurum). - Olumsuz cümlelerde: "He does not sleep well" (O iyi uyuyamaz). - Soru cümlelerinde: "Do you sleep early?" (Erken uyur musun?). İsim olarak kullanımı: - "I need more sleep" (Daha fazla uykuya ihtiyacım var). - "Good sleep is important for health" (İyi uyku sağlık için önemlidir).

Fiilimsiler, çekimli fiiller, kök halindeki sözcükler ve isimlerde bulunmaz. Ayrıca, belirsizlik, emir ve dilek kipleriyle kurulan cümlelerde de fiilimsi kullanımı mümkün değildir.

"Veya" bağlacıyla ayrılan cümleler birleşik olarak yazılır.

Nesne ve yüklemden oluşan cümle, öznenin gerçekleştirdiği eylemin etkileneni (nesne) ve bu eylemin bildireni (yüklem) olan iki temel öğeyi içeren cümledir. Örnek cümle: "Kitabı okudum". Bu cümlede "kitap" doğrudan nesne, "okudum" ise yüklemdir.

Özne ve yüklem eksikliği, cümlede gerekli öğelerin bulunmamasından kaynaklanan anlatım bozukluklarıdır. Özne eksikliği, cümlede yüklemin gerektirdiği öznenin olmaması veya bir öznenin birden fazla yükleme bağlanması durumunda ortaya çıkar. Yüklem eksikliği, sıralı ve bağlı cümlelerde iki cümlenin aynı yükleme bağlanması sonucu oluşur.

Paragrafta anlatım bozukluğu bulmak için aşağıdaki noktalara dikkat edilmelidir: 1. Özne-yüklem uyumu: Özne ve yüklem arasındaki kişi, sayı ve zaman uyumuna bakılmalıdır. 2. Çatı uyuşmazlığı: Birleşik cümlelerde temel cümle ile yan cümlenin yüklemlerinin çatı yönüyle uyumlu olup olmadığı kontrol edilmelidir. 3. Öge eksiklikleri: Cümlede gereken tüm ögelerin (özne, yüklem, nesne, dolaylı tümleç vb.) bulunup bulunmadığı kontrol edilmelidir. 4. Gereksiz sözcük kullanımı: Cümlede anlamı bozmadan çıkarılabilecek gereksiz sözcüklerin olup olmadığı kontrol edilmelidir. 5. Noktalama işaretleri: Noktalama işaretlerinin doğru ve yerinde kullanılıp kullanılmadığı kontrol edilmelidir. Örnek cümleler: - "Bırakın bayramda telefon etmeyi yanıma gelip elimi bile öpmedi" (mantık hatası). - "Ahmet, babası gelince evden ayrıldı" (anlam belirsizliği).

Nesne-yüklem ilişkisi, cümlede yüklemin anlamını tamamlayan ve öznenin eylemini belirten unsurlar arasındaki bağdır. İki tür nesne ve bunlara karşılık gelen yüklem ilişkileri vardır: 1. Doğrudan Nesne ve Yüklem İlişkisi: Eylemin doğrudan etkilediği nesnedir ve yükleme "neyi" veya "kimi" soruları sorularak bulunur. 2. Dolaylı Nesne ve Yüklem İlişkisi: Eylemin dolaylı olarak etkilediği nesnedir ve yükleme "kime" veya "neye" yönelik olduğunu belirtir.