CümleYapısı

"Fakat" bağlacı, genellikle karşıtlık ilgisiyle cümleleri birbirine bağlar. Kullanım örnekleri: - "Meydanda saatlerce beklemiş fakat gelen olmamış." cümlesinde, biri olumlu, diğeri olumsuz iki cümle bağlanmıştır. - "Para vereceğim fakat harcamayacaksın!" cümlesinde, bağlaç koşul-sonuç ilgisi kurmuştur. "Fakat" bağlacı, "ama" anlamında kullanıldığında bağlaç görevini üstlenir.

Ara söz, bir cümlenin kuruluşunda açıklayıcı olarak kullanılan, kaldırıldığında cümlenin anlamını bozmayan, iki virgül ya da iki kısa çizgi arasına konulan kısımdır. Cümle biçiminde olduğu durumlarda ara cümle adını alır. Örnekler: Annem, hiç unutmam, bana o serçeyi peçeteyle tutturdu. O mahalle -çocukluğumun geçtiği yer- çok büyük bir yerdi. Ayşe, gözlükleri çok yakışırdı, o kadar cana yakındı ki hiç anlatamam. Bir teyze -nur yüzlü, haliyle yaşlanmış biriydi- elimden tutarak burkulan bileğime baktı. Dayım -o da mühendisti- beni yanına alacaktı.

Evet, ünlem ve soru işareti aynı cümlede kullanılabilir. Ünlem işareti, sevinç, korku, şaşırma, öfke gibi duyguları belirten cümlelerin sonuna konur. Soru işareti ise soru bildiren ve cevap beklenen cümlelerin sonuna konur. Dolayısıyla, bir cümlede hem soru anlamı hem de duygu ifadesi varsa, her iki işaret de kullanılabilir.

İspanyolca'da özne, cümlenin en başında yer alır.

Tümleç, dilbilgisinde yükleme yönelik bir anlam katkısı sağlayan ögedir. Cümledeki işlevine göre üç ana türe ayrılır: 1. Nesne Tümleci: Fiil ile ilişkilidir ve fiilin anlamını tamamlar. 2. Dolaylı Tümleç: Fiilin etkilendiği yer, zaman ya da neden gibi unsurları belirtir. 3. Yer Tümleci (Zarf Tümleci): Fiilin gerçekleştiği yer hakkında bilgi verir.

Eksiltmeli cümlelerde yüklem yazılmaz.

İki noktalı cümleler iki farklı şekilde yazılabilir: 1. Açıklama veya liste öncesinde: İki nokta (:) genellikle bir açıklama, liste ya da alıntı sunmadan önce kullanılır. 2. Diyaloglarda: Karşılıklı konuşmalarda, konuşan kişiyi belirten ifadelerden sonra iki nokta konur.

"Do" kelimesi İngilizce'de çeşitli durumlarda kullanılır: 1. Temel Anlam: Bir eylemi gerçekleştirmek için kullanılır. 2. Yardımcı Fiil Olarak: Cümlede ana fiilin zamanını veya şeklini belirtmek için kullanılır. 3. Phrasal Verbs İçinde: "Do away with" (bir şeyi ortadan kaldırmak), "do up" (tamir etmek), "do without" (bir şey olmadan idare etmek) gibi ifadelerde kullanılır. 4. Deyimlerde: "Do one's best" (elinden gelenin en iyisini yapmak), "do someone a favor" (birine iyilik yapmak) gibi deyimlerde yer alır. 5. Olumsuz ve Soru Cümlelerinde: Olumsuz cümlelerde "do not" (don’t), soru cümlelerinde ise başa gelir.

Orta noktalı virgül (;) üç ana işlevde kullanılır: 1. Ögeleri ayrılmış sıralı cümleleri ayırmak için: Virgülle ayrılmış ögelerin kendi içinde de virgül içerdiği cümlelerde, gruplar arasındaki ayrımı netleştirmek için noktalı virgül kullanılır. 2. Özneyi belirtmek için: Ögeleri arasında virgül bulunan cümlelerde, özneden sonra noktalı virgül kullanılabilir. 3. Anlam ilişkisini belirtmek için: Anlam ilişkisi bağlaçlarla belirtilen bağımsız cümlelerde, bağlaçtan önce de noktalı virgül kullanılabilir.

Nesne eksikliği ve nesne-yüklem uyumsuzluğu anlatım bozuklukları farklı kavramlardır: 1. Nesne Eksikliği: Cümlede nesnenin (düz tümleç) eksik olması durumudur. 2. Nesne-Yüklem Uyumsuzluğu: Özne ile yüklemin sayı, kişi ve zaman bakımından uyumsuz olması durumudur.

Çatı uyuşmazlığı, iki ana başlıkta incelenir: 1. Özne-yüklem uyuşmazlığı. 2. Birleşik cümlelerde çatı uyuşmazlığı.

Almanca'da "nicht" kelimesinin cümledeki yeri, cümlenin yapısına göre değişebilir: Basit fiillerden sonra: "Ich komme → Ich komme nicht" (Geliyorum → Gelmiyorum). Sıfatlardan önce: "Er ist alt → Er ist nicht alt" (O yaşlı → O yaşlı değil). Özel durumlarda, nesne veya belirli bir zaman ifadesinden önce: "Ich gehe nicht heute" (Ben bugün gitmiyorum). Genellikle, "nicht" olumsuzlaştırdığı öğeden hemen önce gelir.

İngilizcede karmaşık cümle oluşturmak için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: 1. Bağlaçlar: İki veya daha fazla cümleyi bağlaçlarla birleştirmek. Örnek: "I wanted to go for a walk, but it started raining" (Yürüyüşe çıkmak istedim ama yağmur yağmaya başladı). 2. Relative Clause’lar: "Who", "which", "that", "whose", "whom" gibi relative pronouns kullanarak cümleleri detaylandırmak. Örnek: "I met a girl who is proficient in five different languages" (Beş farklı dilde yetkin olan bir kızla tanıştım). 3. Pasif Yapılar: Özellikle akademik ve profesyonel İngilizcede sıkça kullanılan pasif yapıları tercih etmek. Örnek: "English is widely spoken throughout the global community" (İngilizce, dünya genelinde yaygın olarak konuşulur). 4. Gerund ve Infinitive Yapıları: "-ing" ve "to + verb" yapılarını kullanarak cümleleri daha sofistike hale getirmek. Örnek: "Reading extensively helps me to enhance my understanding of complex subject matters" (Geniş çapta okumak, karmaşık konuları anlamamı geliştirir).

Almanca cümle yapısı genellikle özne-yüklem-nesne (OYN) düzenine sahiptir. Özne (Subjekt), eylemi gerçekleştiren kişi veya nesneyi ifade eder. Yüklem (Verb), öznenin gerçekleştirdiği eylemi belirtir ve genellikle cümlenin ikinci bölümünde yer alır. Nesne (Objekt), fiilin eyleminden doğrudan etkilenen unsurdur ve cümlede fiilden sonra yer alır. Ayrıca, Almanca cümlelerde zaman ifadesi (Temporal), sebep (Kausal), tarz (Modal) ve yer (Lokal) gibi unsurlar da bulunabilir. Örnek bir cümle: "Ich esse einen Apfel" (Ben bir elma yiyorum). Özne: "Ich" (ben). Yüklem: "esse" (yiyorum). Nesne: "einen Apfel" (bir elma).

Sözde özne ve belirtisiz nesne cümlede farklı işlevlere sahiptir ve ayırt edilmeleri için farklı sorular sorulur. Sözde özne, yüklemde belirtilen eylemi gerçekleştiren değil, yapılan eylemden etkilenen öznedir. Belirtisiz nesne ise yükleme sorulan "Ne?" sorusuna cevap verir.

There is ile olumlu cümle kurmak için tekil veya sayılamayan bir isim kullanılır. Cümlenin yapısı şu şekildedir: There + is + nesne + yer/zaman. Örnek cümleler: - There is a cat on the wall (Duvarda bir kedi var). - There is a little water in the glass (Bardakta biraz su var). - There is some orange juice in the bottle (Şişede biraz portakal suyu var).

Evet, "whether" cümle başında kullanılabilir. Bu durumda, cümlenin başına gelen "whether" kelimesinden sonra genellikle virgül kullanılır.

"Derken" bağlacı, iki cümle arasında zıtlık belirtmek için kullanılır ve "ama, fakat" anlamlarına gelir. Örnek cümle: "Yağmur yağıyor, derken dışarısı hala sıcak".

Cümle tamamlamada aşağıdaki bağlaçlar kullanılır: 1. Ve, veya, yahut, ya da: Sunulan seçeneklerin hepsinin olacağı ya da olduğu anlamını taşır. 2. Ama, fakat, lakin: Anlam bakımından birbirine karşı olan iki yargıyı birbirine bağlar. 3. Yalnız: "Ama" anlamında kullanılıyorsa bağlaç, bunun dışındaki kullanımlarda (sadece anlamında) bağlaç sayılmaz. 4. Zira: "Çünkü" anlamında kullanılan bir bağlaçtır. 5. Çünkü: İki cümleyi birbirine bağlayan ve gerekçe anlamı bildiren bir bağlaçtır. 6. Ne…ne: Verilen seçeneklerin ikisinin de tercih edilmediği ya da edilmeyeceği anlamında kullanılır. 7. İster…ister: Verilen seçeneklerin zorunlu olmadığı, birinden birinin tercih edilebileceği anlamını bildirir.

Verilen cümlelerden kurallı olanlara "K", devrik olanlara "D" işareti koyun: 1. Doğal ve taze besinler vücudumuz için yararlıdır. (K) 2. Bugün arkadaşlarla sinemaya gideceğiz. (K) 3. Biraz beklersen her şeyi anlatacağım sana. (D) 4. Kemal’den başka kimse elini kaldırmadı. (K) 5. Ağaçlar sonbaharda döker yapraklarını. (K) 6. Hava yağmurlu olduğu için teneffüste çıkma bahçeye. (D) 7. Seni okuldan sonra ziyaret edeceğim. (K) 8. Sınavda önce bildiğimiz sorulardan başlamalıyız. (K) 9. Kimse görmedi senin evden çıktığını. (D) 10. Hafta sonu beraber kütüphaneye gidelim mi? (K) 11. Dedesinin geleceğini duyunca çok sevindi. (K)