Buğday

2 yıl önce, 2024 yılında, buğday fiyatları ton başına şu şekildeydi: - Makarnalık buğday: 10.000 TL. - Ekmeklik buğday: 9.250 TL. - Arpa: 7.250 TL.

Sapa kalkma döneminde buğday gübrelemesi için azotlu gübrenin verilmesi önerilir. Uygulama şekli: 1. İlk kısım azotlu gübre, ekimle birlikte verilmelidir. 2. Kalan azotlu gübre, kardeşlenme sonu-sapa kalkma dönemi öncesinde uygulanmalıdır. 3. Üst gübre olarak, sapa kalkma döneminde ilk boğum görüldüğünde amonyum nitrat formunda gübre verilmelidir. Dozaj: Kuru topraklarda dekara 6-8 kg azot, sulu koşullarda ise dekara 16 kg azot verilmesi önerilir. Önemli not: Gübreleme öncesi mutlaka toprak analizi yapılmalıdır.

Arpa, besin değeri açısından buğdaydan daha faydalıdır. - Arpa samanı, protein açısından daha zengin olup, hayvanların üreme, et ve süt verimliliğini artırır. - Arpa, lif, selenyum ve diğer mineraller açısından daha zengindir. - Gluten içeriği daha düşük olduğu için, arpa tek başına ekmek yapımında kullanılmazken, buğday unu ile yapılan hamurlar daha kolay şekil alır ve kabarır. Bu nedenle, beslenme ihtiyaçlarına ve kullanım amacına göre hangi tahılın tercih edileceği değişebilir.

Kayra çeşidi, ekmeklik buğday olarak, 14 Nisan 2016 tarihinde tescil edilmiştir.

Başakçık ve kavuz buğdayda şu anlamlara gelir: 1. Başakçık: Bir çift kavuz ve bu kavuzlar arasında bulunan çiçek veya çiçekler topluluğudur. 2. Kavuz: Buğdaygillerin başağında, başakçıkları veya çiçeği saran kabuktur.

Dünyanın en kaliteli ununun nerede yetiştiği konusunda kesin bir cevap vermek zor olsa da, bazı bölgelerin kaliteli buğday üretiminde öne çıktığı bilinmektedir: Kuzey Amerika: Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da sert kırmızı buğday ve yumuşak beyaz buğday yetiştirilir. Avrupa: Fransa, Almanya ve Rusya, iklim ve toprak yapısı açısından buğday tarımına elverişli koşullarla öne çıkar. Asya ve Orta Doğu: Türkiye'de durum buğdayı üretimi yaygındır ve makarna sanayisinde kullanılır. Avustralya: Özellikle kıtanın güney kesiminde yüksek kaliteli buğday yetiştirilir. Güney Amerika: Arjantin ve Brezilya, iklim koşulları ve tarım uygulamaları ile desteklenen buğday üretimine sahiptir.

1 çuval buğday genellikle 25 kg ağırlığındadır.

Buğday üst gübresi, kardeşlenme ve sapa kalkma dönemlerinde atılır. Ayrıntılar: - Kardeşlenme dönemi: Azotlu gübrenin ilk parçası bu dönemde verilir. - Sapa kalkma dönemi: Üst gübrelemenin ikinci kısmı bu dönemde yapılır.

Altındane buğday çeşidi, yerli bir çeşittir.

Buğday fiyatları, 16 Mayıs 2022 tarihinde 1353.75 USD değeri ile en yüksek seviyesine ulaşmıştır.

Rafael 400 EW fungisiti, buğday bitkisinde aşağıdaki hastalıkların kontrolünde kullanılır: tahıl küllemesi (Erysiphe graminis); kahverengi pas (Puccinia recondita tritici). Ayrıca, çeltik bitkisinde çeltik yanıklığı (Pyricularia oryzae) hastalığının mücadelesinde de etkilidir.

Yumuşak buğdaydan kek, bisküvi ve diğer unlu mamuller yapılır.

Altındane buğday çeşidi, genel olarak iyi olarak değerlendirilmektedir. Bu çeşidin bazı olumlu özellikleri şunlardır: Yüksek verim: Diğer çeşitlere göre daha yüksek verim sağladığı belirtilmektedir. Dayanıklılık: Çeşitli iklim koşullarına ve zararlılara karşı dayanıklıdır. Kalite: Elde edilen buğdayın kalitesinin yüksek olduğu ve un yapımında tercih edildiği ifade edilmektedir. Ancak, bazı kullanıcılar ilk yıllarda düşük performans ve belirli hastalıklara karşı hassasiyet gibi olumsuz deneyimler de bildirmiştir.

Arpa ve buğdayda en etkili gübreler ve atılma zamanları şu şekildedir: 1. Üre Gübresi: - Arpa: Üre gübresi, hem sonbaharda ekimle birlikte veya ekim öncesi taban gübre olarak, hem de ilkbaharda üst gübre olarak uygulanabilir. - Buğday: Üst gübre olarak uygulandığında, üre gübresinin azot kaybı yüksek olabilir; bu nedenle yağışlardan önce toprağa karıştırılarak uygulanmalıdır. 2. Taban Gübresi: - Genel olarak: Azotlu gübrelerin yarısının ekimle birlikte, diğer yarısının ise sapa kalkma döneminden önce verilmesi önerilir. - Fosforlu gübreler: Ekimle birlikte bant halinde uygulanmalı veya nemli toprağa karıştırılmalıdır. Gübreleme öncesi toprak analizi yapılması, doğru gübre miktarını ve uygulama zamanını belirlemek için önemlidir.

Ulaş'ta yetişen başlıca tarım ürünleri şunlardır: 1. Ceviz: Ulaş, iklim ve toprak yapısı açısından ceviz yetiştiriciliği için uygundur. 2. Buğday: Türkiye'nin buğday ekim alanının önemli bir kısmı Ulaş'ta bulunmaktadır. 3. Ayçiçeği: Trakya bölgesinde genel olarak yetiştirilen ayçiçeği, Ulaş'ta da önemli bir tarım ürünüdür. 4. Şekerpancarı: Sanayi bitkisi olarak yetiştirilen şekerpancarı, Ulaş'ta da yetiştirilmektedir. 5. Soğan ve Sarımsak: Kuru ve yaş olarak tüketilen soğan ve sarımsak, Ulaş'ta yaygın olarak yetiştirilir.

Buğday, Türkiye'de en çok verim alınan tarım ürünüdür.

Karabuğday, bazı açılardan buğdayın yerini alabilir ancak tamamen aynı işlevi göremez. Farklılıklar: - Gluten İçeriği: Karabuğday doğal olarak gluten içermezken, buğday gluten içerir ve bu nedenle çölyak hastaları ve gluten intoleransı olan bireyler için uygun değildir. - Beslenme Profili: Karabuğday, lif, protein, B vitaminleri, magnezyum ve demir açısından daha zengindir. - Yetiştirme Koşulları: Karabuğday, daha zorlu koşullarda ve verimsiz topraklarda yetişebilirken, buğday daha verimli topraklara ihtiyaç duyar. Benzerlikler: - Her ikisi de tahıl benzeri tohumlar olup, un, pilav ve salata gibi çeşitli şekillerde tüketilebilir.

Buğdayda bakır eksikliğinin belirtileri şunlardır: 1. Yaprak Uçlarında Renk Değişimi: Yaprak uçları beyazlaşır ve grimsi yeşil bir renk alır. 2. Yaprak Daralması ve Kırılması: Yapraklar daralır ve kırılır. 3. Boğum Arasının Kısalması: Boğum arası mesafe kısalır. 4. Kardeşlenmenin Gerilemesi: Kardeşlenme süreci yavaşlar veya durur. 5. Başak ve Salkım Oluşumunun Görülmemesi: Gelişmenin ileri aşamalarında başak ve salkım oluşumu gerçekleşmez. 6. Bitkilerin Çalılaşmış Görünümü: Bitkiler çalılaşmış bir görünüm kazanır. 7. Hastalıklara Karşı Dayanıklılığın Azalması: Hastalıklara karşı direnç azalır.

Un markaları arasındaki farklılıklar, üretim süreçleri, kullanılan buğday türü ve gluten içeriği gibi çeşitli faktörlerden kaynaklanır. Bazı temel farklar şunlardır: Bölgesel farklılıklar: Güney markaları, hassasiyetin önemli olduğu daha hızlı ekmekler için daha düşük gluten yüzdesine sahip buğday kullanırken, kuzey markaları daha yüksek gluten içeriğine sahip buğday tercih eder. Ağartma işlemi: Bazı unlar, glutenin yapısını zayıflatan ve asidik bir doğa oluşturan klor gazı ile ağartılır, bu da hamurun özelliklerini değiştirir. Ürün çeşitliliği: Farklı markalar, kek unu, ekmek unu, tam buğday unu gibi çeşitli un türleri sunar ve bu unların kullanım amaçları farklıdır. Katkı maddeleri: Bazı unlar, kabartma tozu veya tuz gibi ek bileşenler içerebilir. Ayrıca, ekonomik faktörler de un markalarının farklılık göstermesinde rol oynar; bazı markalar daha uygun fiyatlı seçenekler sunarken, diğerleri organik veya glutensiz gibi özel ürünler sunarak daha yüksek maliyetle satılır.

Buğday yapım aşamaları şu şekilde sıralanabilir: 1. Toprak Hazırlığı: Toprak analizi yapılır, toprak sürülerek yabancı otlar temizlenir ve havalandırılır. 2. Tohum Seçimi: Hastalıklara dayanıklı, yüksek verimli ve bölgeye uygun buğday çeşitleri seçilir. 3. Ekim: Buğday, iklim koşullarına bağlı olarak genellikle sonbahar veya ilkbaharda ekilir. 4. Gübreleme: Azotlu gübreler belirli aralıklarla verilir, toprak ve bitki analizlerine göre gerekli besin maddeleri eklenir. 5. Sulama: Buğday bitkisi suya ihtiyaç duyar ancak aşırı sulama kök çürüklüğüne neden olabilir. 6. Yabancı Ot, Hastalık ve Zararlı Mücadelesi: Doğal yöntemler kullanılarak yabancı otlarla mücadele edilir. 7. Hasat: Buğday, olgunlaştıktan sonra (başaklar tamamen kuruduğunda) hasat edilir. 8. Depolama ve Pazarlama: Hasat edilen buğday, nem ve sıcaklık kontrolü sağlanan ortamlarda depolanır ve uygun fiyatlandırma stratejileriyle pazarlanır.