Botanik

Sinop Ayancık'ta yetişen çiçekler arasında "deniz papatyası" (Centaurea sphaerocephala) öne çıkmaktadır. Ayrıca, Ayancık'ın doğal bitki örtüsünü oluşturan ormanlarda kayın, gürgen, meşe, çam ve köknar gibi ağaç türlerinin yanı sıra çeşitli maki ve çalı türleri de bulunmaktadır.

Evet, kamalak ve sedir ağacı aynı ağacı ifade eder.

Ökse otu, Avrupa, Asya ve Kuzey Amerika bölgelerinde yaygın olarak bulunur. Türkiye'de ise en çok Karadeniz, Marmara ve Ege bölgelerinde yetişir.

En değerli kırmızı ağaç olarak kabul edilebilecek tek bir tür yoktur, ancak bazı kırmızı yapraklı ve değerli ağaç türleri şunlardır: 1. Kırmızı Akçaağaç (Acer rubrum): Kuzey Amerika'da yaygın olarak yetiştirilen, koyu kırmızı yaprakları ve süs bitkisi olarak kullanılmasıyla bilinen bir ağaç türüdür. 2. Sekoya Ağacı: Kaliforniya ve Oregon'da bulunan, dayanıklı ve böceklere karşı dirençli bir ağaç türüdür. 3. Siyah Keçiboynuzu Ağacı: Sert, yoğun ve çürümeye karşı son derece dayanıklı bir ağaç türüdür. 4. Sedir Ağacı: Kendine özgü kokusu ve doğal böcek kovucu özellikleri ile bilinen, dış mekan mobilyaları ve yapı malzemeleri için tercih edilen bir ağaç türüdür.

Evet, kenger otu ve gundelia aynı bitkiyi ifade eder. Kenger otunun bilimsel adı Gundelia tournefortii'dir.

Karakavuk bitkisinde papatyagiller familyasına ait sebzeler yetişir.

Evet, Pinus brutia (kızılçam) ve Pinus nigra (karaçam) aynı cins olan Pinus'a aittir.

Evet, "berfin" ve "kardelen" aynı çiçeği ifade eder.

Türkiye'de en çok görülen yabancı ot türleri arasında şunlar bulunmaktadır: 1. Sarı Ot (Boreava orientalis): Özellikle Orta Anadolu Bölgesi'nde hububat tarlalarında yaygındır. 2. Yabani Fiğ: Trakya ve Güneydoğu bölgelerinde sıkça görülür. 3. Yabani Hardal: Güney-Batı ve Marmara Bölgesi'nde yaygındır. 4. Pelemir: Muş ve Diyarbakır yörelerinde yaygın olarak bulunur. 5. Köy Göçüren (Cirsium arvense): Şeker pancarı tarlalarında önemli bir yabancı ot türüdür. Ayrıca, sirken (Chenopodium album), şahtere (Fumaria spp.) ve yabani turp (Raphanus raphanistrum) gibi türler de Türkiye genelinde sıkça rastlanan yabancı otlar arasındadır.

Yerak bitkisi (muhtemelen sumak kastedilmiş) Türkiye'de özellikle Marmara, Akdeniz ve Ege Bölgesi'nde yetişir.

Çöl çiçeğinde ağlama olarak adlandırılan durum, guttasyon olarak bilinir. Bu durumun nedeni, genellikle bitkinin su ihtiyacını karşılamak için evrimsel bir adaptasyon geliştirmesidir.

Pelin otu (Artemisia absinthium), grimsi ya da beyazımsı yeşil renkli, parçalı yapraklara sahip bir bitkidir. Kokusu ve tadı oldukça acıdır.

Turnop bitkisi, genellikle Akdeniz ve Orta Doğu bölgelerinde yetişir. Ayrıca, turnop bitkisi kumlu topraklarda ve sıcak-kuru iklimlerde iyi gelişir, bu nedenle yol kenarlarında ve tarlalarda da doğal olarak yetişebilir.

C3 bitkilerine örnek olarak şunlar gösterilebilir: Tahıllar: buğday, arpa, çavdar, yulaf; Sebzeler: patates, fasülye, domates; Meyveler: elma, ayva; Diğer bitkiler: şeker pancarı, yonca, korunga.

Convolvulus arvensis (tarla sarmaşığı) bitkisinin tomurcuk yapısı, koyu pembe ışınsal çizgilerle süslenmiş beyaz veya solgun pembe renkli trompet şeklinde çiçekler olarak tanımlanır.

Dioskurides (Pedanius Dioscorides), Roma İmparatorluğu döneminde yaşamış Yunan hekim, farmakolog ve botanikçidir. Önemli özellikleri: - De Materia Medica adlı 5 ciltlik Yunanca ansiklopedik farmakope yazarıdır. - Roma ordusunda tıp bilimi üzerinde çalışmış ve orduya hizmet etmiştir. - Modern botanik biliminin kurucusu olarak kabul edilir. Doğum ve ölüm tarihleri: Yaklaşık MS 40 yılında Anazarbus'ta doğmuş ve MS 90 civarında ölmüştür.

Kırmızı akçaçam ve kırmızı akçaağaç aynı bitki türünü ifade etmez. Kırmızı akçaağaç (Acer rubrum), Acer ailesine ait, sonbaharda yaprakları parlak kırmızıya dönen bir ağaç türüdür. Kırmızı akçaçam ise, çam ağaçlarıyla ilgili bir terim değildir ve muhtemelen bir yazım hatası olarak değerlendirilebilir.

Terofitler, kurak ve yarı kurak iklimlerde yaygın olarak bulunur.

Beyaz gövdeli ağaçlara "akçaağaç" veya "ağca ağaç" denir.

Dağ orkidesi, Güneydoğu Asya'daki muson bölgelerinde doğal olarak bulunur. Ayrıca, bu orkidenin sayısız melezi yetiştirilerek bahçe bitkisi olarak Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika'nın ılıman bölgelerinde de yetiştirilmesi sağlanmıştır.