BitkiBilimi

Üst bitken, başka bir bitkinin üzerinde biten, ancak asalak olmayan (epifit) bitkidir. Tropikal bölgelerde yaygın olan üst bitkenlere örnek olarak eğrelti otları, salepgillerden orkideler ve ananas bitkileri verilebilir.

Maraş 12 cevizi, genellikle 1700 metreye kadar olan yüksek rakımlı bölgelerde yetişir. Ancak, ceviz ağaçlarının yetişebileceği rakım aralığı, çeşit ve iklim koşullarına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Örneğin, düşük rakımlarda erken çiçek açan çeşitler yetiştirilebilirken, yüksek rakımlarda geç çiçek açan ve soğuğa dayanıklı çeşitler tercih edilmelidir.

Ters lale (Fritillaria imperialis), çiçekleri oluşumundan itibaren ters bir şekilde büyüdüğü için bu ismi almıştır.

Şakayıkların köklenmesi ve çiçek açması, tohumdan yetiştirildiğinde yaklaşık 2 yıl sürer. Ayrıca, sonbaharda dikilen şakayık fidanları, genellikle dikildikten sonra 2-3 yıl içinde olgunlaşır ve tam anlamıyla çiçek açar.

Kayısı ağaçları genellikle 3-4 yıl içinde meyve vermeye başlar. Aşılı fidanlar: Genellikle 3. yılın sonunda meyve vermeye başlar. Çelikle çoğaltılan kayısılar: 4-5 yıl içinde meyve verebilir. Erken tür kayısılar, 3 yıl içerisinde meyve vermeye başlarken, geç tür kayısılar 4-5 yıl kadar bekleyebilir.

İstiridye mantarı, Almanya'da genellikle kavak ve kayın ağaçlarının köklerinde yetişir. Ayrıca, istiridye mantarı evde veya tesis ortamında da yetiştirilebilir.

3 yıllık yediveren beyaz dut fidanı, ağaç başına yaklaşık 30-50 kg meyve verebilir. Ancak, meyve verimi dut ağacının türüne, bakım koşullarına ve iklimsel faktörlere bağlı olarak değişiklik gösterebilir.

100 yaşındaki bir fıstık ağacı, yılda yaklaşık 10 ila 20 kilo ürün verebilir. Ancak bu miktar, ağacın türü, yetiştirildiği iklim koşulları, bakımı, toprak kalitesi gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir. Daha kesin bir tahmin için yerel uzmanlardan veya tarım danışmanlarından destek almak faydalı olabilir.

Aşı macunu, aşı yapılan bölgelerin dış etkenlerden korunması, doku kaynaşmasının desteklenmesi ve başarılı bir aşılama sağlanması amacıyla yapılır. Aşı macununun bazı işlevleri: Koruyucu katman oluşturma: Aşı yapılan bölgeyi suya, böceklere, mantar ve bakterilere karşı korur. Yara iyileşmesini hızlandırma: Tedavi edici özelliği sayesinde yara yerlerinin çabuk kapanmasını sağlar. İklimsel koşullara karşı dayanıklılık: Sıcak, soğuk, yağmur ve dondan etkilenmez, çatlama ve yağmurdan yıkanmaz. Ayrıca, budama sonrası açılan yaraların kapatılması için de kullanılır.

Hayır, sidr ağacı Türkiye'de yetişmez. Sidr ağacı, bilimsel olarak Ziziphus spina-christi olarak bilinir ve özellikle Akdeniz iklimine sahip bölgelerde, örneğin Türkiye'nin Güneydoğu Anadolu, Güney Ege ve Akdeniz bölgelerinde yetişir.

Çelebi mantarı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Türkiye'de bulunan bazı mantar türleri ve yetişme alanları hakkında bilgi verilebilir: Cincile Mantarı: Özellikle Karadeniz ve Marmara bölgelerinde, ormanlık ve nemli alanlarda bulunur. Kanlıca Mantarı: Genellikle Kastamonu ve Sinop civarında, sonbahar ve kış aylarında yoğun yağışlardan sonra ortaya çıkar. Kuzu Göbeği Mantarı: Akdeniz ve Karadeniz kıyılarında, fındık, kayın, akçaağaç ve karaağaçların altında yetişir. Tirmit Mantarı: Özellikle kuzey bölgelerde, iğne yapraklı ağaçların yetiştiği ormanlarda bulunur. Doğada mantar toplarken dikkatli olunmalı ve zehirli mantarlarla karışabileceği için uzman kişilerden yardım alınmalıdır.

Tarla Bitkileri 2 final konuları genellikle şu başlıkları içerir: Endüstri Bitkileri Tarımı. Lif ve Kauçuk Bitkileri. Nişasta ve Şeker Bitkileri. Tütün, İlaç ve Baharat Bitkileri. Yağ Bitkileri. Yem Bitkileri Tarımı. Baklagil Yem Bitkileri. Buğdaygil Yem Bitkileri. Çayır ve Mera Yönetimi. Daha detaylı bilgi için AÖF Soru, Aofli.com gibi platformlardaki ders notları ve özetlere başvurulabilir.

Kuzeyden güneye doğru gidildikçe görülen bitki toplulukları, sıcaklık ve yağış koşullarına bağlı olarak şu şekilde değişir: Tundra: Kuzey kutup bölgelerinde, düşük sıcaklık ve donmuş toprak koşullarına dayanıklı otsu bitkilerden oluşur. Çöl: Yıllık yağışın 200 mm'nin altında olduğu bölgelerde, kuraklığa dayanıklı seyrek bitkilerden (otlar, çalılar, kaktüsler) oluşur. Bozkır (Step): Yarı kurak iklim bölgelerinde, az yağışa bağlı olarak cılız ve seyrek ot topluluklarından oluşur. Savan: 10°-20° enlemlerinde, yazları yağışlı ve kışları kurak geçen bölgelerde, uzun boylu otlar ve tek tek ağaçlardan oluşur. Orman: Nemli ve sıcak bölgelerde, geniş yapraklı ağaçlardan; soğuk bölgelerde ise iğne yapraklı ağaçlardan oluşur. Bu bitki toplulukları, yükseklik arttıkça da benzer bir şekilde değişir; yükseldikçe geniş yapraklı, karışık ve iğne yapraklı ormanlar ile dağ çayırları görülür.

Bitki coğrafyasının alt dalları şunlardır: Floristik bitki coğrafyası. Ekolojik bitki coğrafyası. Tarihsel-genetik bitki coğrafyası. Sosyolojik bitki coğrafyası.

Ağaçlar, aralarında elektrik sinyalleri ve kimyasal sinyaller aracılığıyla iletişim kurarlar. Elektrik sinyalleri: Ağaçlar, köklerinin ucundaki sinir hücreleri sayesinde birbirlerine elektrik sinyalleri gönderebilirler. Kimyasal sinyaller: Mantar hifleri (ipliğe benzer yapılar) üzerinden kimyasal ve hormonal sinyaller göndererek hangi ağaçların besine ihtiyaç duyduğunu belirler ve bu elementleri paylaşırlar. Bu iletişim sayesinde ağaçlar, tehlikeleri, dostları ve düşmanları hakkında bilgi sahibi olur ve hayatta kalmak için birbirlerine destek olurlar.

Tohum ıslahı, bitkilerin genetiğinin değiştirildiği bilimsel çalışmalardır. Tohum ıslahının temel amaçları: Güncel iklim ve toprak şartlarına uygun ürünler hazırlamak. Ekinlerin hastalıklara ve zararlılara karşı dayanıklılığını artırmak. Kaliteli ve verimli çeşitler üretmek. Tarımsal gelişime katkı sunmak. Pazarda tüketicilerin ilgisini çekecek farklı renklerde, büyüklükte, şekilde, lezzet, aroma ve çekirdek formunda ekin üretmek. Su ve gübre gibi dış etkenlerin verimli kullanımını sağlamak. Tohum ıslahı sayesinde, ürünlerin hastalık, soğuk ve sıcak dayanımları artırılarak yüksek kalite ve miktarda ürün elde edilmesi sağlanır.

Bitki paraziti nematodlar, beslenme şekillerine göre üç gruba ayrılır: 1. Ektoparazit nematodlar. 2. Endoparazit nematodlar. 3. Yarı endoparazit (devamlı kalıcı) ve yarı ektoparazit (göç edici) nematodlar.

Çelikle üreme, bitkilerin kök, gövde veya dallarından kesilen parçaların uygun koşullarda köklendirilerek yeni bitkiler elde edilmesi yöntemidir. Bu yöntem, özellikle tarım alanında verimliliği artırmak, az zamanda daha çok ve kaliteli bitkiler yetiştirmek için kullanılır. Çelikle üreyen bazı bitki örnekleri şunlardır: söğüt; kabak; Afrika menekşesi; begonya; erik; elma; ayva; zakkum; asma. Çelikle üreme, eşeysiz veya vejetatif üreme olarak da adlandırılır.

Filokseranın yılda 4 veya daha fazla nesli olabilir. Nesillerin bazıları: Kışlık yumurtalar. Kanatlı dişilerin bıraktığı yumurtalar. Gallikollerin bıraktığı yumurtalar. Ayrıca, filoksera partenogenez ile de ürer ve bu şekilde üretilen nesilleri de bulunur.

Bitki sistematiği pratik dersi, bitkilerin sınıflandırılması ve adlandırılması süreçlerini uygulamalı olarak öğreten bir dersdir. Bu ders kapsamında öğrenciler, bitkilerin taksonomik birimlerini (tür, cins, aile, sınıf vb.) öğrenir ve bu bilgileri kullanarak bitki örneklerini sınıflandırırlar. Bazı pratik ders konuları: Bitki toplama ve herbaryum teknikleri. Bitki tayini ve adlandırma yöntemleri. Morfolojik, anatomik, sitolojik ve palinolojik karakterlerin incelenmesi. Kimyasal kanıtlar ve kimyasal karakterler. Bu dersler, bitkilerin evrimsel ilişkilerini ve filogenetik gelişimlerini anlamak için de önemlidir.