BeyinAnatomisi

Albert Einstein'ın beyni, ölümünden sonra yapılan otopsisinin ardından beyninin 240 parçaya bölünerek dünyanın dört bir yanındaki bilim insanlarına dağıtılması nedeniyle tanınmıştır. Einstein'ın beyninin tanınmasını sağlayan bazı özellikler şunlardır: Alt parietal bölgesinin %15 daha büyük olması. Sylvian fissürü adı verilen anatomik bir yarığın olmaması. Prefrontal korteks ve parietal lobların alışılmadık derecede gelişmiş ve yoğun bir şekilde nöronlarla dolu olması. Korpus kallosumunun normalden daha kalın olması. Ancak, Einstein'ın beyninin olağanüstü bir yapıya sahip olup olmadığı ve bu anatomik farklılıkların onun yüksek entelektüel kapasitesini doğrudan açıklayıp açıklayamayacağı konusunda bilim insanları arasında tartışmalar devam etmektedir.

Beyin üçgeninde yer alan loblar hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, insan beyninde bulunan loblar şunlardır: Frontal lob. Parietal lob. Temporal lob. Oksipital lob. Ayrıca, beyin yapısının derinlerinde hipotalamus, hipofiz ve epifiz bezi, amigdala ve hipokampus gibi yapılar da bulunur.

Beyin vezikülleri, embriyolojik gelişimin 4. haftasında nöral tüpün kafaya yakın kısmının farklılaşmasıyla oluşan yapılardır. Üç ana beyin vezikülü: 1. Prosefelon (önbeyin). 2. Mesensefelon (ortabeyin). 3. Rombensefalan (ardbeyin). Bu veziküller, beynin ana bölgelerinin ilk adımlarıdır ve 5. haftanın sonunda beşe, 6. haftanın sonunda ise oldukça farklılaşarak gelişimlerini tamamlarlar.

Beynin cinselliği kontrol eden temel bölgesi hipotalamustur. Hipotalamus, cinsel fonksiyonların düzenlenmesinde kritik bir rol oynar ve cinsellikle ilişkili hormonların salınımını kontrol ederek cinsel dürtü ve arzuları etkiler. Bunun yanı sıra, cinsel uyarılma, istek, davranış ve tatmin gibi süreçler, limbik sistem, prefrontal korteks ve amigdala gibi beynin diğer bölgeleri tarafından da koordine edilir.

Telencephalon, beyin yarımküreleri olarak da bilinen, beynin büyük bir bölümünü oluşturan bir yapıdır. Telencephalon'un bazı bileşenleri: serebral hemisferler; hipokampus; bazal gangliyonlar; lateral ventriküller. Ayrıca, telencephalon, prosensefalon'dan gelişen bir sekonder beyin vezikülüdür.

Piramidal hücreler, beyinde serebral korteks, hipokampus ve amigdala gibi bölgelerde yoğun bir şekilde bulunur. Serebral korteks: Piramidal hücreler, serebral korteksin 3., 5. ve 6. katmanlarında yer alır. Hipokampus: Öğrenme ve hafıza süreçlerinde önemli bir rol oynayan hipokampüste, özellikle CA1 ve CA3 bölgelerinde bulunur. Amigdala: Duygusal süreçlerin yönetildiği amigdala bölgesinde de piramidal hücreler yer alır. Ayrıca, piramidal hücreler, memelilerin prefrontal korteksinde ve kortikospinal yolda birincil uyarma birimi olarak bulunur.

Bazal ganglionlar, beynin orta kısmında, beyin yarımkürelerinin altında ve talamusun hemen yanında yer alır. Ana bileşenleri: kaudat çekirdek; merceksel çekirdek (globus pallidus); kara madde (substantia nigra); subtalamik çekirdek.

Ön beyin vezikülleri (prosensefalon) iki ana bölüme ayrılır: 1. Telensefalon. 2. Diensefalon. Ayrıca, ön beyin vezikülünün erken gelişim dönemlerinde optik vezikül adı verilen bir lateral divertikulum da oluşur.

Zeki insanların beyninin nasıl göründüğüne dair bazı bulgular şunlardır: Beyin hücreleri: Yüksek IQ'lu kişilerin beyin hücreleri, düşük IQ'lu kişilerin beyin hücrelerinden daha büyüktür. Beyin ritimleri: Daha yüksek IQ'ya sahip kişilerin beyin ritimlerinde, alfa ve beta dalgalarının her iki yarımkürede daha benzer olması gibi farklılıklar gözlemlenir. Beyaz madde: Edinburgh Üniversitesi'nden araştırmacılar, beyaz maddenin bütünlüğünün bilgi işleme hızı ve genel zeka ile doğrudan bağlantılı olduğunu bulmuşlardır. Ancak, zekanın tam olarak beyinde nerede ve nasıl göründüğüne dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Bu tür araştırmalar, zekanın nöronlar düzeyinde incelenmesi konusunda önemli bir başlangıç noktası olarak kabul edilir.

Rolando fissürü (santral sulkus), frontal lobları parietal loblardan ayırır.

Hipokampus, beynin medial temporal lob bölgesinde yer alan bir beyin bölümüdür.

Lateral ventrikül ve atriyumun birleştiği yere "kollateral trigon" denir.

Ara beyin (diensefalon) şu yapılardan oluşur: Talamus. Hipotalamus. Epitalamus. Subtalamus (pretalamus). Pretektum. Hipofiz bezinin arka lobu. Ayrıca, zona limitans intrathalamica, ara beyinde yapısal bir sınır ve sinyal merkezi oluşturur.

Vermis, beyinciğin anterior ve posterior lobları arasında yer alır.

Diensefalon, beynin ön beyin bölgesinde yer alır.

Evet, talamus orta beyinde bulunur.

Rolando üçgeni, beyin yarımkürelerini alttan birbirine bağlayan bir bağdır.

Habenüler çekirdekler, beyin içinde, diensefalon bölgesinde yer alır.

Telensefalon ve diensefalon, beynin ana bölümleridir. - Telensefalon: Beynin en büyük bölümünü oluşturur ve beyin kabuğunu (korteks), subkortikal lifleri ve bazal çekirdekleri içerir. - Diensefalon: Talamus ve hipotalamustan oluşur, ayrıca epitalamus, subtalamus da bu bölgeye dahildir. Bu yapılar, beynin duyusal bilgileri alma, işleme, motor işlevleri kontrol etme, düşünme, algılama ve dil üretme gibi çeşitli işlevlerinden sorumludur.

Beyinde hafıza, farklı türlere göre çeşitli bölgelerde saklanır: 1. Açık Hafıza: Epizodik (kişisel olaylar) ve anlamsal (genel bilgiler) anılar için üç önemli bölge vardır: hipokampus, neokorteks ve amigdala. 2. Örtük Hafıza: Motor becerilere dayanan anılar, bazal ganglion ve beyincik tarafından işlenir. 3. Kısa Süreli Hafıza: En çok prefrontal korteks'e dayanır.