BeyinAnatomisi

Karar verme merkezi, beynin prefrontal korteksi olarak bilinir. Karar verme sürecinde ayrıca limbik sistem, bazal gangliyon ve orbitofrontal korteks gibi diğer beyin bölgeleri de rol oynar. Limbik sistem, duygusal tepkiler, geçmiş deneyimler ve bellekle ilişkilidir. Bazal gangliyon, ödül ve ceza mekanizmalarını yönetir. Orbitofrontal korteks, risk ve ödül değerlendirmeleri ile sosyal normlar ve etik değerlendirmelerde aktif rol oynar.

Neokorteks, memeli beyninin bir parçasıdır ve beyin hemisferlerinin en dış tabakasını oluşturur. Neokorteksin bazı özellikleri: Yapısı: Gri maddeden, yani sinir hücresi gövdeleri ve miyelinsiz liflerden oluşur. İşlevi: Duyu algısı, biliş ve gelişmiş motor kontrolü gibi üst düzey beyin etkinliklerinin düzenlenmesinden sorumludur. Büyüklüğü: İnsan beyninin kütlesinin yaklaşık %76'sını oluşturur. Arkikorteks ise limbik sistemin kortikal parçalarıdır. Neokorteks ve arkikorteks arasındaki farklar hakkında daha fazla bilgi bulunamadı.

Hipotalamus ve hipofiz, limbik sistemle şu şekillerde ilişkilidir: Hipotalamus-hipofiz-adrenal aks (HPA aksı). Hipotalamus ve hipofizin limbik sistemdeki rolü. Limbik sistem, hipotalamus, hipokampüs, talamus ve amigdala gibi yapıları içerir ve duygusal tepkiler, hafıza ve motivasyon gibi işlevlerde görev alır.

Corpus callosum'un kısımları: Rostrum. Genu. Trunk (gövde). Splenium. Ayrıca, gövde ve splenium arasındaki ince kısım isthmus olarak adlandırılır.

Talamus, diensefalonun bir parçasıdır ve beyin korteksine giden duyu sinyalleri için aktarma istasyonudur. Talamusun bulunduğu loblar: Frontal lob: Talamus, frontal lobun arkasında, beynin merkezinde yer alır. Temporal lob: Talamus, temporal lobdan lateral sulkus ile ayrılır. Parietal lob: Talamus, parietal lobun sınırları içinde bulunur. Oksipital lob: Talamus, oksipital lobun arka sınırlarına yakın bir konumda yer alır. Talamus, belirli bir lobda değil, beynin çeşitli loblarıyla bağlantılı ve bu loblara sinyal gönderen bir yapıdır.

Habenular trigone, talamusun posteromedial yüzeyinde, medüller strianın kaudal ucunda yer alan küçük, üçgen bir alandır. Bazı kaynaklarda habenular trigone'un konumu şu şekilde belirtilmiştir: üst kolikulusun önünde veya üstünde yer alır; taenia talaminin yan tarafında bulunur. Habenular trigone terimi, aynı zamanda habenula üçgeni olarak da çevrilebilir.

Supra ve periventriküler beyaz cevher ifadeleri, beyin dokusunun farklı bölgelerini ifade eder. Periventriküler beyaz cevher, beyin ventriküllerine yakın konumda bulunan ve önemli sinir liflerini içeren bir bölgedir. Supra beyaz cevher ifadesi ise, mevcut kaynaklarda rastlanmayan bir terimdir. Bu nedenle, spesifik bir anlamı veya tanımı bulunmamaktadır. Beyin sağlığı ile ilgili konularda doğru bilgi ve teşhis için bir uzmana danışılması önerilir.

"Internal serebral vene direne olan soliter gva" ifadesi, soliter bir lezyonun internal serebral vene drenajını ifade edebilir. Internal serebral venler, beynin derin yapılarını drene eden bir çift toplar damardır. Bu terim, özellikle beyin görüntülemelerinde (MR, BT) karşılaşılan ve internal serebral vene akan tek bir lezyonu tanımlamak için kullanılabilir. Ancak, kesin tanı ve yorum için bir uzmana danışılması önerilir.

Diensefalon, beynin orta hattında, iki serebral hemisferin arasında ve mezensefalonun hemen üzerinde yer alan bir bölgedir. Diensefalonun temel işlevleri: Talamus aracılığıyla duyu organlarından gelen bilgileri ön değerlendirmeye tabi tutar ve uygun beyin bölgelerine yönlendirir. Hipotalamus ile iç organ çalışmalarının düzenlenmesi gibi hayati süreçleri kontrol eder. Retiküler aktive edici sistemin bir parçası olarak uyku-uyanıklık durumunu ve uyarılmışlık halini kontrol eder. Diensefalonun alt birimleri: Talamus. Hipotalamus. Epitalamus. Subtalamus.

Arkuat nükleus (kavisli çekirdek) iki farklı bölgede bulunabilir: Hipotalamus. Medulla oblongata. Ayrıca, bazal PONS nöronlarının uzantıları olup serebelluma projeksiyon yollarlar.

Beyindeki dil merkezleri, genellikle sol yarımkürede bulunur. Broca alanı, sol ön (frontal) lobda yer alır. Wernicke alanı, sol temporal lobda bulunur. Sağ yarımkürede de dil işlemeye dahil olan bölgeler vardır, ancak sol yarımküre dil işlevlerinde daha baskın bir rol oynar.

Temporal lob, beyin anatomisini gösteren çeşitli görüntülerde görülebilir. Bu görüntüler arasında: MR (Manyetik Rezonans Görüntüleme) taramaları. Beyin anatomisi animasyon videoları. Ayrıca, istockphoto.com gibi sitelerde temporal lobun farklı açılardan çekilmiş detaylı görüntüleri bulunmaktadır. Temporal lobun hangi görüntüde tam olarak görülebileceği, kullanılan yöntem ve görüntüleme tekniğine bağlı olarak değişebilir.

Bağımlılıkta beynin etkilenen bazı bölgeleri: Nucleus Accumbens (NAc). Ventral Tegmental Area (VTA). Prefrontal Korteks (PF). Amigdala. Striatum. Hippocampus. Bağımlılığın türüne göre beynin farklı bölgeleri de etkilenebilir. Örneğin, alkol bağımlılığı GABA sistemini ve endokannabinoid sistemini etkilerken, nikotin bağımlılığı dopaminerjik sistemi etkiler.

Korpus kallozum, beyinde sağ ve sol loblar arasındaki bölgedir. Bu, sinir liflerinden oluşan bir demettir ve mesajları bir yarım küreden diğer yarım küreye iletmekle görevlidir. Sağ beyin yarım küresi vücudun sol tarafındaki hareketi kontrol ederken, sol beyin yarım küresi vücudun sağ tarafındaki hareketi kontrol eder.

Neokorteks, memeli beyninin bir parçasıdır ve beyin hemisferlerinin en dış tabakasını oluşturur. Paleokorteks ise limbik sistemin kortikal parçalarından biridir. Neokorteks, biliş, duyu algısı ve gelişmiş motor kontrolü gibi üst düzey beyin etkinliklerinin düzenlenmesinden sorumludur. Paleokorteks ve arkikorteks ile birlikte beyin korteksinin bir parçasını oluşturur. Neokorteks, gri maddeden, yani sinir hücresi gövdelerinden ve miyelinsiz sinir liflerinden oluşur. Neokorteks, her biri farklı fonksiyonlara sahip temporal, frontal, paryetal ve oksipital loblardan oluşur. Neokorteks, insan beyninin kütlesinin yaklaşık %76'sını oluşturur.

Nucleus ruber (kırmızı çekirdek), motor koordinasyon ile ilişkili bir yapıdır. Kırmızı çekirdeğin bazı işlevleri şunlardır: İstemli motor hareketler. Kas tonusu düzenlemesi. Postürun korunması. Bebeklerin emeklemesi ve tipik yürüyüşte kol sallanması. Omuz ve üst kol kaslarının kontrolü. Kırmızı çekirdek, ekstrapiramidal motor sistemin (EPMS) bir parçası olarak işlev görür.

Evet, neokorteks düşünme merkezidir. Neokorteks, diğer adlarıyla neopalyum ya da izokorteks, memeli beyninin bir parçasıdır ve beyin hemisferlerinin en dış tabakasını oluşturur. Neokorteks, aynı zamanda bilinçli düşünme ve dil yetisinin kontrol edildiği bölüm olarak da kabul edilir.

Kortikal yapılar, beynin serebral korteksini oluşturan kısımlardır ve hareketin gerçekleştirilmesini kontrol eden sinirsel uyarıların üretildiği primer motor korteks bu yapılar arasında yer alır. Subkortikal yapılar ise, her iki serebral yarımkürede yer alan ve beyaz madde arasında bulunan beyin merkezlerinden oluşur. Bu yapılar şunlardır: Kaudat nükleus; Talamus; Putamen; Globus pallidus; Amigdala; Hipokampus. Bu yapıların her birinin kendine özgü işlevleri vardır ve genel olarak duygusal tepkiler, iç organ ve endokrin fonksiyonların modülasyonu, uyanıklık ve uyku süreçlerinin düzenlenmesi gibi işlevlere katkıda bulunurlar.

Parahippokampal girusun MR'da nasıl anlaşılacağına dair bazı bilgiler şu şekildedir: Doktorlar, MRI görüntülerini inceleyerek parahippokampal girusta büzülme veya iltihaplanma gibi herhangi bir anormallik veya değişiklik olup olmadığına bakabilirler. Parahippokampal girus, beyinde hafıza ve uzaysal navigasyonda önemli rol oynayan bir bölge olduğundan, bu tür bozuklukların teşhisinde MR değerli bir araçtır. MRG, beynin ayrıntılı görüntülerini sağlayabildiği için, parahippokampal girus bozukluklarının teşhisinde ve uygun bir tedavi planı geliştirilmesinde yardımcı olur. MRG yorumlanması uzmanlık gerektirdiğinden, bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Çekingen kişilik bozukluğunun beyindeki hangi bölümle ilgili olduğuna dair kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, bu bozukluğun gelişiminde biyolojik, psikolojik ve sosyal faktörlerin karmaşık bir etkileşimi rol oynamaktadır. Biyolojik faktörler: Beyindeki nörotransmitter sistemlerdeki düzensizlikler etkili olabilir. Psikolojik faktörler: Olumsuz düşünce kalıpları ve düşük özgüven gibi psikolojik etmenler önemlidir. Sosyal faktörler: Çocukluk döneminde yaşanan duygusal istismar, eleştiri, reddedilme ve ihmal gibi deneyimler çekingen kişilik bozukluğunun gelişimine katkıda bulunabilir. Çekingen kişilik bozukluğu teşhisi ve tedavisi için bir uzmana başvurulması önerilir.