Balkanlar

Balkanlarda yılbaşı kutlamaları genellikle evde aile ve yakın arkadaşlarla yapılır. Kutlamalar sırasında: Özel yemekler yenir, yılbaşı ağacı süslenir ve çeşitli yılbaşı simgeleri kullanılır. Sokak partileri, konserler veya özel etkinlikler bazı Balkan şehirlerinde düzenlenir. Belgrad, Sırbistan'da yılbaşı kutlamaları için popüler bir destinasyondur. Julian takvimine göre yılbaşı, Sırbistan'da 13-14 Ocak tarihlerinde kutlanır.

Osmanlı Devleti, Selanik'i Balkanlarda ilerlemek, ipek yolu kontrolünü sağlamak ve Bizans'ın Haçlı Seferleri'ni kışkırtmasını engellemek gibi stratejik nedenlerle aldı. Ayrıca, 2. Murat'ın Selanik'i ata toprağı olarak görmesi ve daha önce Osmanlı tarafından fethedilmiş ancak kaybedilmiş bir bölge olması da fethin nedenleri arasında yer alır.

Marteniçka, Balkanlar'da ve Doğu Avrupa ülkelerinde baharın habercisi olarak kabul edilen bir gelenektir. Temsil ettiği bazı anlamlar: Beyaz ve kırmızı iplikler: Beyaz, soğuk geçen kışı; kırmızı ise baharın sıcaklığını ve yaşamını temsil eder. Sağlık ve bereket: Marteniçka, sağlık, mutluluk ve bereketin simgesi olarak görülür. Dilek: Marteniçka takarken bir dilek tutulur ve bu dilek, leylek veya kırlangıç görüldüğünde gerçekleşir.

Balkanların en güçlü tanrısı olarak Zeus kabul edilir.

Ağlayan saz, Türk halk müziğinde yaygın olarak kullanılan bağlama adlı telli çalgıya atıfta bulunabilir.

Ömer Seyfettin'in hikayelerinin geçtiği yerler genellikle Türkiye ve Balkanlar'dır. Bazı spesifik yerler şunlardır: - Edirne: Yazarın öğrencilik yıllarında bulunduğu ve edebi faaliyetlerine başladığı şehir. - Yanya: Balkan Savaşı sırasında yazarın görev yaptığı ve esir düştüğü yer. - İzmir: Yazarın çeşitli görevlerde bulunduğu ve "dilde Türkçülük" anlayışını benimsediği şehir.

Sırbistan, bağımsız bir devlet olarak Orta Avrupa ve Balkanlar'da yer almaktadır.

100 Yıl Savaşları (1337-1453), Osmanlı Devleti'ni şu şekillerde etkilemiştir: Balkanlar'da İlerleyiş: Savaş, Osmanlı'nın Balkanlar'da rahat ilerlemesine olanak tanımıştır. Fetret Devri: Savaşın, Osmanlı'nın Fetret Devri'ne denk gelmesi, Balkanlarda toprak kaybetmesini engellemiştir. Büyüme: Savaş, Osmanlı'nın kısa sürede büyümesinin nedenleri arasında yer almıştır. Ayrıca, 100 Yıl Savaşları sırasında İngiltere ve Fransa'nın birbirleriyle meşgul olması, Osmanlı'nın Avrupa'daki diğer devletlerle daha az çatışma yaşamasına katkıda bulunmuştur.

Osmanlı'nın Balkanlardan çekilmesine neden olan antlaşma, Ayastefanos (Yeşilköy) Antlaşması'dır. Bu antlaşma, 3 Mart 1878 tarihinde imzalanmış ve Osmanlı Devleti'nden ayrılan Balkan uluslarının bağımsızlıklarını tescil etmiştir.

Bulgaristan'ın Türkiye'ye yakın olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Coğrafi Konum: Bulgaristan, Balkanlar'da yer alan bir komşu ülkedir ve iki ülke arasında karayolu ve demiryolu bağlantıları bulunmaktadır. 2. Tarihî ve Kültürel Bağlar: Türkiye ve Bulgaristan, uzun bir ortak tarihe ve kültürel bağlara sahiptir. 3. Siyasi ve Stratejik İlişkiler: Türkiye, Bulgaristan'ın NATO ve Avrupa Birliği'ne üyeliğini desteklemiştir.

1923-1939 yılları arasında Türkiye'nin dış politikası şu şekilde özetlenebilir: Lozan Antlaşması'ndan kalan sorunların çözümü. Statükocu yaklaşım. Aktif diplomasi. Bölgesel ve uluslararası paktlara katılım. Bağlantısızlık politikası. Bu dönemde öne çıkan bazı dış politika olayları arasında, Musul sorununun çözümü, Fransa ile Hatay sorununun giderilmesi ve Türkiye'nin Milletler Cemiyeti'ne girişi yer almaktadır.

Tersane Konferansı, diğer adıyla İstanbul Konferansı, 23 Aralık 1876 tarihinde İstanbul'da Haliç tersanelerinde yapılan bir toplantıdır. Konferansa Osmanlı Devleti'nin yanı sıra Prusya, İngiltere, Rusya ve Fransa temsilcileri katılmıştır. Amaç, Balkanlarla ilgili sorunların çözülmesi ve yapılacak ıslahatların belirlenmesidir. Konferans sırasında alınan kararlar Osmanlı Devleti tarafından reddedilmiş ve bu durum iki taraf arasında gerginliğe yol açmıştır.

XV. yüzyıl sonlarında Osmanlı Devleti'nin sınırları Balkanlar, Orta Doğu ve Kuzey Afrika gibi geniş bir coğrafyaya yayılmaktaydı. Özetle, Osmanlı Devleti'nin sınırları: - Doğu Avrupa: Macaristan, Polonya ve Moldova'yı kapsıyordu. - Orta Doğu: İran sınırına kadar uzanan toprakları içeriyordu. - Kuzey Afrika: Mısır, Libya, Tunus, Sudan ve Etiyopya'nın kuzey bölgelerini etkisi altına almıştı. - Akdeniz: Kıbrıs ve Rodos gibi stratejik adalar üzerinde de hâkimiyet sağlamıştı.

Hırvatların kökeni, 6. yüzyılda Balkanlar'a göç eden Slav halklarına dayanmaktadır. Ayrıca, bazı iddialara göre Hırvatların kökeni, İranlı bir gruba kadar uzanmaktadır.

Üçlü İmparatorlar Birliği, 1875'te başlayan Balkan Bunalımı sırasında ortaya çıkan Avusturya-Macaristan ile Rusya arasındaki çekişme nedeniyle dağılmıştır.

Macırlar, aslen Balkan ülkelerinden (Yunanistan, Bulgaristan, Arnavutluk ve Yugoslavya) Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde göç eden Müslümanlar için kullanılan bir terimdir.

Balkanlarda bulunan başlıca dağlar şunlardır: 1. Dinar Alpleri: Slovenya'dan Arnavutluk'a kadar uzanır ve Adriyatik kıyıları boyunca uzanan en önemli dağ sistemidir. 2. Balkan Dağları: Bulgaristan ve Sırbistan'da yer alır, yarımadaya adını veren önemli dağ sıralarından biridir. 3. Rila ve Pirin Dağları: Bulgaristan'da bulunur ve bölgenin en yüksek zirvelerinden bazılarını içerir. 4. Şar Dağları: Kosova, Kuzey Makedonya ve Arnavutluk sınırları içinde yer alır. Diğer önemli dağlar arasında Rodop Dağları da bulunmaktadır.

BALGÖÇ'ün (Balkan Göçmenleri Kültür ve Dayanışma Derneği) amacı, Balkanlardan göç eden soydaşların kültürlerini yaşatmak ve aralarındaki dayanışmayı sağlamaktır. Derneğin diğer amaçları arasında: - Balkan ülkeleri ile iyi ilişkilerin geliştirilmesi ve dostluk ile kardeşliğin güçlendirilmesi; - Bölge ve dünya barışının sağlanması için çalışmak; - Soydaşların yasalar ve uluslararası anlaşmalarla elde etmiş oldukları hakların korunması ve geliştirilmesi yer almaktadır.

Osmanlı'nın ilk Balkan fethi, Çimpe Kalesi'nin alınmasıdır (1353).

Evet, II. Murad döneminde Osmanlı Devleti toprak kaybı yaşamıştır. 1444 yılında Macarlar ile Osmanlı Devleti arasında gerçekleşen savaşın Osmanlıların mağlubiyeti ile sonuçlanması üzerine iki devlet arasında Edirne-Segedin Antlaşması imzalanmış ve buna göre taraflar 10 yıl boyunca birbirine saldırmamayı kabul etmişlerdir. Bu nedenle, II. Murad dönemi, Osmanlı Devleti’nin tarihteki ilk toprak kaybı olarak kabul edilir.