Ayetler

Hz. Muhammed'le (sav.) ilgili vurgulanan husus, onun vahiy ile konuştuğu ve kişisel arzularına göre hareket etmediğidir. Ayetlerde, Hz. Muhammed'in sapıtmadığı, bâtıla inanmadığı ve Kur'an'ı kendi hevasına göre söylemediği, kendisine vahyedilen bir vahiyden başka bir şey olmadığı belirtilmektedir.

Sad Suresi 54. ayet, Mekke döneminde inmiştir. Bu ayetin hangi olay üzerine indiğine dair bir bilgi bulunamamıştır. Sad Suresi, tevhid, peygamberlik, ahiret hayatı ve ibret alınacak tarihi kıssalar içerir.

Müddessir Suresi 40. ayet şu şekildedir: > "Onlar cennetlerdedir. Birbirlerine suçlular hakkında sorular sorarlar ve dönüp onlara şöyle derler: 'Sizi Sekar'a (cehenneme) ne soktu?'".

Dehr ile ilgili bazı sözler: "İnsan(oğlu), var edilip bahse değer bir şey olana kadar, şüphesiz uzun bir zaman geçmemiş midir?" (İnsân, 76/1). "Hayat, ancak bu dünyadaki hayatımızdır. Ölürüz ve yaşarız; bizi ancak dehr (zamanın geçişi) yokluğa sürükler" derler. Onların bu hususta bir bilgisi yoktur, sadece, böyle sanırlar (el-Casiye, 45/24). "Âdemoğulları dehr’e hakaret ederler; oysa ben dehr'im; gece ve gündüz benim elimdedir" (Buhârî, Tefsiru Süre 45/1). "Vay şu dehr'in mahrumiyet ve hüsranına! diye sebbetmeyiniz, çünkü dehr, Allah'tır". "Dehre sövmeyin. Zira Dehr, Allah'tır". Dehr, İslam öncesi Arap inancında zamanın, talihin ve talihsizliğin, rızkın ve ecelin kaynağı olarak kabul edilirdi.

Gecenin içine gündüzün sokulması, Kur'an'da gece ve gündüzün aniden değişmediği, aralarında kısa geçiş zamanları olduğu anlamına gelir. Bu geçiş zamanları, Türkçede alacakaranlık olarak bilinir ve şu şekilde adlandırılır: Fecr: Güneşin aydınlığının görülmeye başladığı, gecenin bir ucu olup gündüze yakın olan kısım. İşa: Güneşin aydınlığının görülmeye başladığı, gecenin diğer ucu olup gündüze yakın olan kısım. Bu ifadeler, fiziksel bir olguyu bilimsel kavramlarla ifade etmeye çalışan ayetler değil, insanların genelinin tasavvurlarındaki tabiat olaylarının arkasındaki hikmeti anlatan ayetlerdir.

Ali İmran Suresi 161. ve 162. ayetlerin okunuşu için aşağıdaki siteler kullanılabilir: kuran.diyanet.gov.tr. kuranvemeali.com. acikkuran.com. kuranmeali.com. kuran.edize.com.

Şuarâ Suresi 94. ayet, Mekke döneminde inmiştir. Bu ayetin inişi, inkâr edenler, putlara tapanlar ve azgınların cehenneme atılacağı senaryosunu anlatır. Bazı kaynaklarda, 197. ayet ile son dört ayetin (224-227) Medine döneminde indiğine dair rivayetler de bulunmaktadır.

"Hasru ğptter üç" ifadesi, Türkçe'de anlamlı bir ifade değildir ve belgelerde bu isimle ilgili herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Eğer farklı bir konuda yardım gerekiyorsa, lütfen daha fazla bilgi verin veya doğru ifadeyi belirtin.

Kehf Suresi 86. ayet şu şekildedir: > "Güneşin battığı yere varınca, onu siyah balçıklı bir su gözesinde batar (gibi) buldu. Orada (kâfir) bir kavim gördü. 'Ey Zülkarneyn! Ya (onları) cezalandırırsın ya da haklarında iyilik yolunu tutarsın' dedik".

Ayetlerle ilgili resimli bilgilere şu sitelerden ulaşılabilir: Pinterest. Archive.org. kurbanhizmeti.com.tr. harunyahya.info.

"Şeytanın borcu" ifadesi, genellikle şeytanın insanlara yönelik hileleri ve tuzaklarını anlatan dini anlatılarda geçer. Örneğin, İbn Abbas'ın rivayetine göre, Hz. Muhammed ile birlikte iken bir kişi izin isteyip içeri girmek istemiş, Hz. Muhammed onun İblis olduğunu söylemiş ve Hz. Ömer'e onu öldürmesini önermiştir. İblis içeri girince, insanları nasıl kandırdığını anlatmıştır. İblis'in sevdiği ve sevmediği kişiler: - Sevdiği kişiler: Zalim idareciler, kibirli zenginler, hain tüccarlar, içki içenler, kötü yerlerde şarkı söyleyenler, yetim malı yiyenler, cimriler, yalan söyleyenler, gıybet edenler, hırsızlar. - Sevmediği kişiler: Adil sultanlar, tevazu sahibi zenginler, sabırlı fakirler, doğru sözlü tüccarlar, âlimler, din-i İslamı yaymaya çalışan mücahidler. İblis'in tuzakları: - Vesvese: Namaz, Kur'an okuma ve tövbe gibi ibadetlerde vesvese verir. - Günahları güzel gösterme: Günahları cazip hale getirir. Bu anlatılar, şeytanın insanları nasıl kandırdığını ve ibadetlere engel olmaya çalıştığını gösterir.

Mâide Suresi 10. ayet, inkâr edenleri ve Allah'ın ayetlerini yalanlayanları cehennemle uyarır. Ayetin meali şu şekildedir: > "İnkâr edip âyetlerimizi yalanlayanlar var ya; işte onlar cehennemliklerdir". Bu ayet, imanın kurtuluşun birinci şartı olduğunu ve iman olmadan yapılan salih amellerin ahirette kıymetinin olmadığını vurgular.

"Kazık Diyari" ifadesinin ne anlattığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, "kazık" kelimesinin geçtiği bazı içerikler şunlardır: Azın Nesin'in Hikayesi: "Padişaha Giren Kazık" adlı hikayede, bir ülkede herkesin kendi çıkarını düşündüğü ve "kazık giriyor" diye bağıran kişilerin yalanlandığı anlatılır. Kuran Ayetleri: "Kazık" kelimesi, Kuran'da Sâd Suresi 12. ayet, Nebe' Suresi 7. ayet ve Fecr Suresi 10. ayet gibi çeşitli ayetlerde geçmektedir. Mühendislik Terimi: Fore kazık, yapı yükünü derinlerdeki sağlam katmana ileten betonarme temel elemanıdır.

Enbiyâ Suresi 34. ve 35. ayetlerinde bir hata bulunmamaktadır. 34. ayet: "Senden önce de hiçbir insana ölümsüzlük vermedik. Şimdi sen ölürsen, onlar ebedî mi kalacaklar?". 35. ayet: "Her can ölümü tadacaktır. Denemek için sizi kötü ve iyi durumlarla imtihan ederiz. Sonunda bize geleceksiniz". Bu ayetler, peygamberin ölümlü olduğunu ve herkesin ölümü tadacağını, dünya hayatının bir imtihan alanı olduğunu ve sonunda herkesin Allah'a döneceğini vurgular.

Taha Suresi 131. ayet, dünya hayatının çekiciliğine göz dikilmemesi gerektiğini, Rabbinin nimetlerinin daha hayırlı ve kalıcı olduğunu ifade eder. Taha Suresi 132. ayet ise aile fertlerine namazı emretmeyi ve bu konuda kararlı olmayı, Allah'tan rızık istenmeyeceğini, asıl rızık verenin Allah olduğunu ve mutlu geleceğin günahlardan sakınanların olacağını belirtir. Bu ayetler, Allah'a bağlılığın ve ahiret hayatının öneminin altını çizer.

Mâide Suresi 116-120. ayetler, Hz. İsa'nın insanlara Tanrı'yı bırakıp kendisini ve annesini birer tanrı olarak kabul etmeleri gerektiğini söylediği iddiasını reddedişini ve Allah'a olan teslimiyetini anlatır. 116. ayette Allah, Hz. İsa'ya "İnsanlara sen mi 'Allah'ın dışında beni ve annemi birer tanrı kabul edin' dedin?" diye sorar. 117. ayette Hz. İsa, Allah'a olan bağlılığını ve insanlara sadece Allah'a kulluk etmelerini söylediğini belirtir. 118. ayette Hz. İsa, eğer böyle bir söz söylediyse Allah'ın bunu bileceğini ifade eder. 119. ayette Allah, doğruların doğruluklarının fayda vereceğini ve onlar için ebedi kalacakları cennetlerin olduğunu bildirir. 120. ayette ise göklerin, yerin ve içindekilerin hükümranlığının Allah'a ait olduğu ve O'nun her şeye gücü yettiği vurgulanır.

A'râf Suresi 167. ve 168. ayetler, İsrâiloğulları'nın Allah'a karşı isyanları ve insanlara karşı zulüm ve haksızlıkları nedeniyle başlarına gelen ve gelecek olan sıkıntıları anlatır. 167. ayet: > "Rabbin, kıyamet gününe kadar onlara en ağır cezayı verecek kimseleri üzerlerine göndereceğini bildirmişti. Şüphesiz rabbinin ceza vermesi çabuktur; yine O çok bağışlayıcı, çok esirgeyicidir". 168. ayet: > "Daha sonra onları parçalanmış topluluklar hâlinde yeryüzünün her tarafına dağıttık". Bu ayetler, ayrıca, kötülüklerinde ısrar ettikleri takdirde, kıyamete kadar bu durumun süreceğini ve Allah'ın istediği zaman çok çabuk cezalandırdığını, ancak bağış ve merhametinin de sınırsız olduğunu ifade eder.

11:108 ifadesi, Kur'an-ı Kerim'in Hud Suresi'nin 108. ayetini ifade eder. Bu ayetin Türkçe meali şu şekildedir: > "Mutlu olanlar ise, gökler ve yer kaldığı sürece cennette kalıcıdırlar. Rabbinin dilerse başka. Kesintisiz bir ödüldür bu".

"Sabredenlerin mükafatı hesapsızdır" ifadesi, sabredenlere verilecek mükafatın sınırsız, sonsuz veya mükemmel bir menfaat olacağını ifade eder. Bu ifade, Zümer Suresi'nin 10. ayetinde geçmektedir: > "De ki (Allah şöyle buyuruyor): 'Ey inanan kullarım! Rabbinize karşı gelmekten sakının. Bu dünyada iyilik yapanlar iyilik bulacaklardır. Allah'ın arzı geniştir. Sabredenlere mükafatları hesapsız verilecektir.'" Ayrıca, bir hadis-i şerifte "Belaya sabredene 300, ibadet yapmaya sabredene 600, günah işlememeye sabredene ise 900 derece ihsan edilir" denilmektedir.

Haydut devlet affı kavramına dair bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, "haydut devlet" terimi, uluslararası ilişkilerde, küresel barışı tehdit eden, kitle imha silahlarının yaygınlaşmasına yardım eden, kendi halklarına kötü davranan ve terörizmi destekleyen devletler için kullanılır. Bu terim ilk kez 1980'li yıllarda Amerika Birleşik Devletleri tarafından hazırlanmış bir "haydut devletler listesi" ile yaygınlaşmıştır.