Astronotlar

Astronotlara yalan makinesi takılmamasının nedeni, yalan makinelerinin güvenilirliğinin olmamasıdır. Bunun yerine, bazı araştırmalarda astronotların sesleri özel analiz teknikleriyle incelenerek yalan söyleyip söylemedikleri tespit edilmeye çalışılmıştır.

“Orbital” kitabı, Britanyalı yazar Samantha Harvey tarafından yazılmış ve 2024 Booker Ödülü’nü kazanmıştır. Roman, uzay aracındaki altı astronotun 24 saatlik bir zaman dilimindeki hikâyesini anlatmaktadır. Harvey’nin eseri, astronotların resmi görevlerinin yanı sıra Tanrı’nın varlığı veya doğası, yaşamın anlamı ve iklim değişikliği gibi konulara da değinmektedir.

İki astronot, Uluslararası Uzay İstasyonu'nda (ISS) mahsur kaldı. Bu astronotlar, Butch Wilmore ve Sunita Williams'tır.

Uzay yürüyüşlerinin süresi değişkenlik göstermektedir. - Tarihin en uzun uzay yürüyüşü, 11 Mart 2001'de yapılan ve tam 8 saat 56 dakika süren yürüyüştür. - Polaris Dawn görevi kapsamında gerçekleştirilen özel uzay yürüyüşü ise yaklaşık 2 saat sürmüştür.

Genel Bakış Etkisi (Overview Effect), astronotların ve kozmonotların uzaydan Dünya'ya baktıklarında yaşadıkları bilişsel ve duygusal değişim olarak tanımlanır. Bu etki, Frank White tarafından 1987 yılında "The Overview Effect: Space Exploration and Human Evolution" adlı kitabında ortaya atılmıştır. Genel Bakış Etkisi'nin bazı sonuçları şunlardır: Dünya'nın savunmasızlığı hissi. Sınırların olmaması. Dünya barışı ve ekosistemi koruma isteği. Ayrıca, Genel Bakış Etkisi, Earthrise veya Soluk Mavi Nokta gibi meşhur Dünya fotoğraflarını gören insanlarda da yaşanabilir.

Uzaya çıkan astronotlar tarafından yapılan bazı deneyler şunlardır: 1. UYNA: Uzay için yeni nesil alaşımlar üretmek amacıyla materyallerin yerçekimsiz ortamdaki ergitme ve katılaşma süreçlerinin incelenmesi. 2. gMETAL: Katı fazdaki parçacıkların akışkan içindeki dinamiğinin yerçekimsiz ortamdaki etkisinin araştırılması. 3. UzMAn: Uzay görevleri için mikroalgal yaşam destek ünitelerinin geliştirilmesi. 4. EXTREMOPHYTE: Ekstrem halofit bitkilerin tuz stresine karşı toleransının ve mikro yerçekimindeki değişimlerinin incelenmesi. 5. METABOLOM: Astronotların uzay görevleri sırasında fizyolojik ve biyokimyasal değişimlerinin analizi. 6. PRANET: Propolisin mikro yerçekiminde bakteriler üzerindeki etkisinin araştırılması. 7. VOKALKORD: Uzay ortamında insan sesinde meydana gelen frekans değişimlerinden rahatsızlıkların belirlenmesi. Bu deneyler, genellikle fizik, biyoloji, tıp ve mühendislik gibi alanlarda evrenin daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunmak amacıyla gerçekleştirilir.

2002 yılında Uluslararası Uzay İstasyonu'nda (ISS) iki önemli olay meydana geldi: 1. İnsanlı Uzay Görevi: İlk kez ABD'li astronot Bill Shepherd ile Rus kozmonotlar Yuri Gidzenko ve Sergey Krikalev'den oluşan ekip, ISS'de göreve başladı ve bu görev 20 yıl sürdü. 2. Uzay Enkazı Tehlikesi: Çin'in 1999'da fırlattığı ve 2002'de hizmet dışı bıraktığı hava durumu uydusunun bir parçası, ISS'de çarpışma tehlikesi yarattı.

Ayda yürüyen üç kişi şunlardır: 1. Neil Armstrong (Apollo 11, 1969). 2. Edwin "Buzz" Aldrin (Apollo 11, 1969). 3. Charles "Pete" Conrad (Apollo 12, 1969).

Uzayda yolculuk, birçok tehlike içerir: 1. Kütle Çekimi Sorunu: Yerçekimsiz ortam, kas ve kemik erimesine, denge kaybına ve vücut sıvılarının yukarı doğru hareket etmesine neden olur. 2. Radyasyon: Uzay radyasyonu, kozmik ışınlar ve Güneş'ten gelen hızlı protonlardan oluşur ve hücrelere zarar verebilir. 3. Soyutlanma ve Sınırlandırılma: Uzay istasyonunda uzun süre kalmak, zaman algısının bozulması ve psikolojik stres yaratır. 4. Teknik Zorluklar: Uzay araçlarının karmaşık sistemleri ve olası arızalar, ciddi tehlikeler doğurabilir. 5. İzolasyon: Uzun süreli yolculuklarda astronotlar arasında çatışmalar ve iletişim sorunları yaşanabilir. Bu tehlikeleri en aza indirmek için NASA ve diğer kurumlar, çeşitli önlemler ve araştırmalar yapmaktadır.

Uzayda mahsur kalan kişiler, 2024 yılında Uluslararası Uzay İstasyonu'nda (ISS) bulunan NASA astronotları Sunita Williams ve Barry Wilmore'dur. Bu iki astronot, Boeing Starliner uzay aracında yaşanan teknik sorunlar nedeniyle 8 günlük görevlerinin ardından ISS'te yaklaşık 8 ay mahsur kalmıştır.

Wang Yaping, Çin'in ilk kadın astronotudır.

NASA astronotları uzayda yaşam arıyor çünkü bu görev, mikroorganizmaların uzay boşluğundaki zorlu koşullarda hayatta kalıp kalamayacağını belirlemeye yardımcı oluyor. Ayrıca, bu araştırmalar yaşamın Dünya'da başlamadığı teorisini de destekleyebilir.

Apollo projesinde üç astronot eğitim sırasında yaşanan kazalarda hayatını kaybetti. Bu astronotlar: 1. Virgil I. "Gus" Grissom; 2. Edward H. White II; 3. Roger B. Chaffee.

Evet, Spider Man'in ağ fırlatıcısı gerçek olmuştur. Bu teknoloji, Massachusetts Institute of Technology'deki (MIT) bilim insanları tarafından geliştirilmiştir. Çalışma prensibi, manyetik uçlu bir ip atıp, bu ipi çelik bir panelle temas ettirerek sabitlemek ve ardından ipi geri sararak astronotu istediği yere çekmek şeklindedir.

Uzaya giden astronotlara idrar testi yapılmasının birkaç nedeni vardır: 1. Kemik Kütlesi Kaybının Takibi: Mikro yerçekimi ortamında kalsiyum, kemiklerden ayrılarak idrarla atılır. 2. Sağlık Risklerinin Belirlenmesi: Toplanan idrar örnekleri, astronotların sağlığı açısından önemli gözlemler edinilmesine ve gerekli önlemlerin alınmasına yardımcı olur. 3. Geri Dönüşüm: İdrar, uzay istasyonunda yaşam destek sistemlerinin bir parçası olarak içme suyuna dönüştürülür.

Mars'a ilk ayak basan astronot Neil Armstrong, 25 Ağustos 2012 tarihinde 82 yaşında kalp damarlarının tıkanması nedeniyle hayatını kaybetti.

Astronotların sote içinde ne olduğu, uzaydaki beslenme alışkanlıklarına bağlı olarak değişir. Genellikle astronotlar dondurulmuş kuru gıdalar tüketirler ve bu gıdalar arasında sebzeler de bulunabilir. Ayrıca, rehidre edilmiş gıdalar da mevcuttur ve bu tür soteler, su eklenerek normal hale getirilir.

Uzaya giden astronotlar, uzaya gitmek için kullandıkları aynı uzay aracıyla geri dönerler. Geri dönüş süreci şu şekilde gerçekleşir: 1. Roket Fırlatışı: Uzay aracı, Dünya'nın yörüngesine girmek için bir roket tarafından fırlatılır ve roket, aracı yerçekiminden kurtulacak kadar yüksek bir hıza çıkarır. 2. Yörüngeye Giriş: Uzay aracı Dünya'nın yörüngesine girdikten sonra, astronotlar Dünya'ya dönmeye hazırlanır ve aracın yönünü ve hızını ayarlarlar. 3. Atmosfere Giriş: Uzay aracı, Dünya'ya doğru iniş yapmak için atmosfere girer, atmosfer aracın hızını yavaşlatır ve sonunda çarpmasını önler. 4. Paraşüt Açılışı: Araç, en sıcak kısımdan geçtikten sonra inişini daha da yavaşlatmak ve kontrollü bir iniş sağlamak için paraşütleri açar. 5. İniş ve Kurtarma: Uzay aracı yere indikten sonra, astronotlar kokpitten çıkar ve kurtarma ekipleri tarafından alınır.

Astronotlar uzayda çeşitli görevler üstlenirler: 1. Bilimsel Araştırmalar: Fizik, astrofizik, biyoloji, tıp ve mühendislik gibi alanlarda deneyler yaparlar. 2. Uzay Yürüyüşleri: Uzay aracının dışında bakım, onarım ve yeni bileşenler ekleme gibi çalışmalar yaparlar. 3. Sistem Yönetimi: Uzay aracının ve sistemlerinin izlenmesini, sorunların giderilmesini ve görev hedeflerinin yürütülmesini sağlarlar. 4. Egzersiz: Mikro yer çekiminin vücut üzerindeki etkilerine karşı koymak için düzenli egzersiz yaparlar. 5. İletişim: Görev kontrolü, diğer astronotlar ve Dünya ile iletişim kurarlar. 6. Eğitim ve Sosyal Yardım: Eğitim amaçlı sosyal yardım programlarına katılarak deneyimlerini paylaşırlar.

Ay tozu, hem ekipmanlar hem de astronotlar için ciddi tehditler oluşturan tehlikeli bir maddedir. Bunun başlıca nedenleri şunlardır: 1. Keskin ve yapışkan yapısı: Elektriksel olarak yüklü olduğundan her yüzeye yapışabilir. 2. Solunum riski: Astronotların solunum yollarında tahribata yol açabilir. 3. Ekipmanlarda aşınma: Mekanik araçların ve elektronik cihazların performansını düşürebilir. 4. Kanser riski: Ay tozunun potansiyel bir kanserojen olduğu düşünülmektedir. NASA, bu sorunları çözmek için Ay tozuna dayanıklı malzemeler geliştirmek ve elektrostatik bariyerler gibi teknolojiler test etmek gibi çeşitli yöntemler üzerinde çalışmaktadır.