Aort

Aort hastalıkları, özellikle aort anevrizması ve aort diseksiyonu, hayati tehlike oluşturan ciddi durumlardır. Aort anevrizması, aortun duvarındaki zayıflık nedeniyle belirli bir bölgesinin anormal şekilde genişlemesi veya balonlaşmasıdır. Aort diseksiyonu, aort duvarının katmanlarının birbirinden ayrılmasıdır ve bu durum, organlara giden kan akışının engellenmesine neden olabilir. Bu hastalıkların belirtileri genellikle belirsizdir ve erken aşamalarda fark edilmez. Risk faktörlerini azaltmak için sağlıklı yaşam tarzı değişiklikleri, düzenli kontroller ve doktor önerilerine uymak önemlidir.

Aort darlığı ve aort koarktasyonu aynı şey değildir. Aort darlığı, aort damarının bir kısmının daralması durumudur. Aort darlığı, genellikle aortadan kafa ve kollara giden damarlar çıktıktan hemen sonra oluşur. Her iki durum da kalbin daha fazla çalışmasına neden olabilir ve yüksek tansiyona yol açabilir.

Aort koarktasyonu, tedavi edilmezse ciddi sağlık sorunlarına yol açabilecek tehlikeli bir durumdur. Aort koarktasyonunun yol açabileceği bazı komplikasyonlar şunlardır: Sistemik hipertansiyon. Rekoarktasyon (yeniden daralma). Aortada balonlaşma (anevrizmalar). Beyin anevrizması/inme. Kapak problemleri. Koroner arter hastalığı. Enfeksiyon. Aort koarktasyonu olan kişilerin, aortanın genişliğini kontrol ettirmek için düzenli test yaptırmaları önemlidir. Aort koarktasyonu şüphesi durumunda bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Aort kökü genişlemesi (anevrizma) durumunda ameliyat kararı, anevrizmanın çapına ve hastanın genel sağlık durumuna bağlı olarak verilir. Ameliyat gerektiren durumlar: Çıkan aortta 5,5 cm çapına ulaşma veya son 6 ayda 5 mm çap artışı. 5 cm çap ve inişli-çıkışlı hipertansiyon. İnen aortta 6 cm çap veya son 6 ayda 5 mm çap artışı. Herhangi bir başka organ basısı. Kanama şüphesi. Ayrıca, ailede aort yırtılması öyküsü veya bazı genetik hastalıklar gibi durumlarda daha erken müdahale gerekebilir. Aort anevrizması şüphesi veya teşhisi durumunda, vakit kaybetmeden bir kalp ve damar cerrahisi uzmanına başvurulması önemlidir.

Aort genişlemesi (anevrizma) tehlikeli olabilir ve hayati risk taşıyabilir. Tehlike oluşturan durumlar: Yırtılma (rüptür). Diseksiyon (damar iç tabakasında ayrışma). Risk faktörleri: hipertansiyon; ateroskleroz (damar sertliği); sigara kullanımı; şeker hastalığı; yüksek kolesterol; hareketsiz yaşam; obezite. Belirtiler arasında karın ve sırt ağrısı, yutma güçlüğü, nefes darlığı ve nabız gibi atan karın hissi bulunabilir. Öneri: Aort genişlemesi riski taşıyan kişilerin, düzenli sağlık kontrollerini yaptırmaları önemlidir.

Aort atardamar hızı, aşağıdaki yöntemlerle ölçülebilir: Ultrasonografi. Bilgisayarlı Tomografi (BT). Manyetik Rezonans Görüntüleme (MR). Anjiyografi. Bu yöntemler, hastanın durumuna ve klinik gereksinimlere bağlı olarak seçilir. Aort atardamar hızı ölçümü için bir kalp ve damar cerrahına başvurulması önerilir.

Aort anevrizması topuz belirginliği, karın bölgesinde nabız gibi atan bir kitle hissi olarak tanımlanabilir. Özellikle kilo olarak zayıf bireylerde, karın bölgesine elle dokunulduğunda fark edilen bu durum, büyüyen anevrizmanın gözle görülür hale geldiğini gösterebilir. Aort anevrizması belirtileri fark edildiğinde zaman kaybetmeden bir doktora başvurmak hayati önem taşır.

Aort darlığında aort kapağı değiştirilir. Aort kapak değişimi, açık kalp ameliyatı veya minimal invaziv yöntemlerle gerçekleştirilebilir. Açık kalp ameliyatı. Minimal invaziv yöntemler. Transkateter aort kapak değişimi (TAVI). Takılan kalp kapakları, hayvanlardan elde edilen biyolojik kalp kapaklarıdır.

Paradoks çiftleşme, kalp seslerinin değerlendirilmesinde kullanılan bir terimdir ve ikinci kalp sesinin (S2) ekspiryumda çift, inspiryumda ise tek olarak duyulması durumunu ifade eder. Bu durum, aort kapağının pulmoner kapaktan daha geç kapanması nedeniyle oluşur ve aşağıdaki durumlarda görülebilir: - Ağır aort darlığı; - Sol dal bloğu; - Sistemik hipertansiyon.

Aort anevrizmaları, bulundukları bölgeye göre şu şekilde sınıflandırılır: Torasik aort anevrizması: Aortun göğüs boşluğundaki kısmında gelişir. Abdominal aort anevrizması: Aortun karın bölgesinde oluşur ve en sık görülen türüdür. Asendan aort anevrizması: Kalpten çıkan aortun ilk bölümünde oluşur. Arkus aort anevrizması: Aortun beyne giden dallarının ayrıldığı bölgede oluşur. Ayrıca, anevrizmalar şekillerine göre fuziform (iğ şeklinde) veya sakküler (kese şeklinde) olarak da ayrılabilir. Gerçek ve yalancı anevrizma olarak da bir sınıflandırma yapılabilir; gerçek anevrizma, aort damarının tüm katmanlarını içeren bir genişleme iken, yalancı anevrizmada aort damarında sınırlanmış bir yırtılma söz konusudur.

Abdominal aort varyasyonları, aortun karın bölgesinde görülen yapısal farklılıkları ifade eder. En yaygın varyasyonlar şunlardır: Çölyak trunkus yokluğu. Hepato-gastrik trunkus. Hepato-splenik-mezenterik trunkus. Çölyak-mezenterik trunkus. Çölyak-kolik trunkus. Bu varyasyonlar, aortun normal dallanma düzeninden sapmaları temsil eder ve genellikle embriyolojik sapmalardan kaynaklanır.

Aort, beş ana bölüme ayrılır: 1. Çıkan aort (asendran aort). 2. Aort kemeri (arkus aort). 3. Göğüs içi aort (torasik aort). 4. Karın aortu (abdominal aort). 5. Bifurkatio aort (aortun ikiye ayrılma noktası). Ayrıca, aortun bazı dalları şunlardır: Koroner damarlar. Brakiyosefalik arter. Sol ortak karotis arter. Sol subklavyen arter.

Evet, aort genişlemesi ekokardiyografide (EKO) tespit edilebilir. EKO, özellikle kalpten çıkan ilk bölümdeki (çıkan aorta) anevrizmaları belirlemede etkilidir.

Aortun üç ana dalı şunlardır: 1. Koroner damarlar. 2. Sağ kol, beyin ve sol kola giden damarlar. 3. Abdominal aort.

Tip A ve Tip B diseksiyon, aort diseksiyonunun iki ana türünü ifade eder. Tip A diseksiyon, aortun başlangıç kısmında, yani kalpten çıkış bölgesinde meydana gelen yırtılmaları kapsar. Tip B diseksiyon ise aortun iniş kısmında, yani kalpten uzaklaşan bölümde gelişir.

Sinüs Valsalva — insan kalbinin aort kapağının birleşme noktalarının oluşturduğu küçük ceplerden (veya boşluklardan) biridir. Sistol sonunda, dışarı atılan kan sol ventriküle geri dönme eğiliminde olduğunda, bu sinüsler aort kapağını kapatmak ve kanın geri akışını önlemek için şişer.

Evet, aorta thoracica ve pars thoracica aortae aynı yapıdır. Aorta thoracica, aortun göğüs boşluğundaki bölümüdür ve T4-T12 omurları arasında yer alır. Bu nedenle, aorta thoracica ve pars thoracica aortae, aortun aynı bölümünü tanımlar.

Stanford ve DeBakey sınıflamaları, aort diseksiyonlarını farklı kriterlere göre ayırır: 1. Stanford Sınıflaması: Aort diseksiyonlarını anatomik konumlarına göre iki ana gruba ayırır: - Tip A: Yükselen aort damarını ve diğer bölümleri etkiler, acil cerrahi müdahale gerektirir. - Tip B: Yükselen aort dışında kalan bölgelerde meydana gelir, genellikle medikal tedavi ve gözlem ile yönetilir. 2. DeBakey Sınıflaması: Daha detaylı olup, diseksiyonları üç tipe ayırır: - Tip 1: Yükselen aort, arkus aort ve inen aortu içerir. - Tip 2: Yalnızca yükselen aortu içerir. - Tip 3: Yalnızca inen aortu içerir.

Morgagni sinüsü iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Farenks (yutak) sinüsü: Farenkste, üst sınır levator veli palateni ile kafatasının tabanı arasındaki kapalı boşluktur. 2. Aort sinüsü: Aortun kapakçıkların hemen üst kısmında yaptığı genişlemedir.

Abdominal aortun dalları şu şekilde sınıflandırılabilir: Tek ventral dallar (bağırsak ve ilgili iç organlara). Çölyak trunkusu (T12); Üst mezenterik arter (SMA) (L1); Alt mezenterik arter (IMA) (L3). Diğer iç organlara giden eşleştirilmiş dallar. Orta adrenal arterler; Böbrek arterleri (L1-2); Gonadal arterler (L2 ve L3 arasında). Karın duvarına giden eşleştirilmiş dallar. Alt frenik arterler; Dört çift lomber arter. Tek parietal dal. Median sakral arter. Terminal dallar. Aort, L4 seviyesinde sağ ve sol ortak iliak arterlere ayrılır. Ayrıca, abdominal aorttan a. suprarenalis media, a. testicularis (ovarica) gibi başka dallar da çıkmaktadır.