Antik çağda matematik, genellikle pratik ihtiyaçlar doğrultusunda öğretilirdi. Antik çağda matematik öğretiminin bazı özellikleri: Sözel ve sayısal anlatım: Matematik, simgesel olarak değil, sözel ve sayısal olarak ifade edilirdi. Zanaat düzeyinde eğitim: Matematik, "matematik için matematik" anlayışıyla değil, günlük hayatın ihtiyaçları için "halk için matematik" anlayışıyla yapılırdı. Formel ispatların eksikliği: Bu dönemde teorem, formül ve ispatlar yoktu; bulgular deneysel ve işlemseldi. Mısırlı rahiplerin rolü: Aristo'ya göre, Mısır'da matematik, din adamlarının can sıkıntısı nedeniyle gelişmiştir. Antik Yunan döneminde ise matematik, formel ve kesin bir görünüm kazanmaya başladı.