AnlatımTeknikleri

Kübizme göre edebiyatın amacı, anlatımı daha canlı kılmak ve duyguları olaylarla birlikte yansıtmaktır. Bu akıma göre, şairler sadece dış dünyayı izlemekle yetinmemeli, aynı zamanda olup biteni iyi saptayarak küçük olayları ve anlamları gün ışığına çıkarmalıdır.

Kapalı ve açık Türkçe ifadesi, farklı bağlamlarda kullanılabilir. 1. Edebiyat ve Dil Anlatımı Bağlamında: - Açık anlatım: Düşünceler ve duygular net, sade ve anlaşılır bir şekilde ifade edilir. - Kapalı anlatım: Anlaşılmayan ifadelere yer verilir, muğlak ifadeler kullanılır ve okuyucunun yorum yapmasına ihtiyaç duyulur. 2. Hece Yapısı Bağlamında: - Açık hece: Hecede yer alan ünlü harf tek başına bir hece oluşturur (örneğin, "a-na", "o-da"). - Kapalı hece: Ünlü harf, bir ünlüyü takip ederek birlikte bir hece oluşturur (örneğin, "kap-lı", "bil-gi").

Tahkiyeli anlatım, edebiyatta gerçek veya tasarlanmış bir olayın söz veya yazı ile anlatılması anlamına gelir. Bu anlatım türü, daha çok roman, öykü ve tiyatro gibi kurmaca metinlerde kullanılır. Ayrıca, anlatıcı tipine göre geriye dönüş, iç çözümleme, bilinç akışı gibi teknikler de bu anlatım biçiminde yer alabilir.

Yazın türleri iki ana başlık altında toplanabilir: 1. Düşünsel türler. 2. Yazınsal türler.

TYT Türkçe'de anlatım teknikleri konusundan yaklaşık 3-4 soru çıkmaktadır.

Soru sorma sanatı, istifham olarak da bilinir, duyguyu ve anlamı güçlendirmek için yanıt beklemeden soru sorma tekniğidir. Bu sanat, aşağıdaki amaçlarla kullanılır: - Okuyucunun dikkatini çekmek: Şair, okuyucunun dikkatini çekmek için duygularını soru şekline getirerek istifham yapar. - Heyecan ve duyguları açığa çıkarmak: Soru ile amaç, heyecan ve duyguları açığa çıkarmaktır. Örnekler: - "Her gün bu kadar güzel mi bu deniz? Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?". - "Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?".

Romanda dört çeşit karakter bulunmaktadır: 1. Başkahraman: Olayın merkezinde yer alan ve anlatıdaki en önemli kişidir. 2. Norm Karakter: Başkahramana yakın bir derinliğe sahip, onun kusurlarını yansıtan karakterdir. 3. Kart Karakter: Tek bir özelliğin sembolü olan, değişmez ve yalınkat bir kişiliğe sahip karakterdir. 4. Fon Karakter: Olayları yorumlayan, dekoratif bir rol üstlenen ve anlatının akışını etkilemeyen karakterdir.

"Karıncaların Su İçtiği" romanında kullanılan anlatım teknikleri şunlardır: 1. Anlatma Tekniği: Yazar, olayları ve karakterleri anlatıcı aracılığıyla okuyucuya aktarır, bu nedenle okuyucunun dikkati anlatıcı üzerinde yoğunlaşır. 2. Gösterme Tekniği: Diyaloglar ve tasvirler yoluyla olaylar ve karakterler doğrudan sahnelenerek okuyucunun bunları görmesi ve yaşaması sağlanır. 3. İç Çözümleme: Karakterlerin iç dünyaları ve düşünceleri, yazarın bakış açısıyla aktarılır.

Metafor (metaphorsis), iki farklı şey arasında benzerlik kurarak birini diğeri gibi tanımlayan bir edebi figürdür. Metaforlar, canlı imgeler yaratmak, bir özelliği veya eylemi abartmak, karmaşık bir fikri ifade etmek için kullanılır. Bazı metafor örnekleri: - "Zaman paradır". - "O, parlayan bir yıldız". - "Hayat bir maratondur". Metaforlar, edebiyatta, reklamda ve günlük konuşmada sıkça kullanılır.

Mustafa Kutlu'nun üslubu, sade, samimi ve akıcı bir dil kullanımı ile karakterizedir. Kutlu'nun anlatım teknikleri arasında bilinç akışı, iç monolog, geriye dönüş ve özetleme gibi yöntemler bulunur. Yazarın toplumsal konulara olan ilgisi ve insan ilişkilerini ele alış biçimi, üslubunun önemli yönlerindendir.

Çok değişik bir şey anlatmak için aşağıdaki anlatım teknikleri kullanılabilir: 1. Betimleme: Varlıkların ayırt edici nitelikleriyle resim çizer gibi anlatılması. 2. Öyküleme: Tasarlanmış veya yaşanmış bir olayın başkalarına sözle ya da yazıyla anlatılması. 3. Diyalog ve İç Konuşma: Karakterlerin kendi aralarında veya kendi kendilerine konuşmaları, bu sayede iç dünyalarının okuyucuya aktarılması. 4. Montaj Tekniği: Başka bir yazarın söz veya yazısını kalıp olarak kullanarak anlatıma dahil etme. Bu teknikler, anlatımın daha etkileyici ve anlaşılır olmasını sağlar.

Teşhis sanatının amacı, insan dışındaki varlıkları insan özellikleriyle donatarak anlatımı daha canlı ve etkileyici hale getirmektir.

Fotoğrafta anlam vermek için aşağıdaki unsurlar dikkate alınmalıdır: 1. Konu Seçimi ve Çerçeveleme: Fotoğrafın anlatmak istediği hikayeyi belirlemek ve doğru açıyı seçerek fotoğrafı çerçevelemek önemlidir. 2. Kompozisyon: Altın oran veya üçlü kural gibi kompozisyon teknikleri kullanarak ana konuyu doğru bir şekilde konumlandırmak, izleyicinin gözlerini doğru noktalara yönlendirmek anlam yaratır. 3. Işıklandırma: Işık, fotoğrafın estetiği ve duygusal etkisini belirler. 4. Renk: Renkler, fotoğrafın duygusal etkisini belirleyen önemli bir faktördür. 5. Kontrast: Yüksek kontrastlı fotoğraflar daha dramatik bir etki yaratırken, düşük kontrastlı fotoğraflar daha yumuşak bir etki yaratır. 6. Görsel Hikaye Anlatımı: Fotoğrafın bir hikaye anlatması, izleyicinin fotoğrafa bakış açısını değiştirir ve anlamı daha iyi anlamasını sağlar. Ayrıca, fotoğrafın kültürel bağlamı ve semboller de anlamın belirlenmesinde rol oynar.

Eşli hikaye yazmak için aşağıdaki adımları izlemek faydalı olabilir: 1. Konu ve Temayı Belirleme: Hikayenin ana temasını ve anlatacağı olayı belirlemek önemlidir. 2. Karakterleri Seçme: Hikayede yer alacak karakterleri, olayın gelişimine uygun şekilde seçmek gerekir. 3. Anlatıcı ve Bakış Açısını Belirleme: Hikayenin anlatıcısını ve onun bakış açısını belirlemek, hikayenin akışını etkiler. 4. Mekan ve Zamanı Belirleme: Olayların geçeceği yeri ve zamanı belirlemek, hikayenin gerçekçiliğini artırır. 5. Olay Örgüsünü Oluşturma: Seçilen konu ve karakterlere göre olayların zincirleme bir şekilde gelişmesini sağlamak gerekir. 6. Anlatım Biçim ve Tekniklerinden Yararlanma: Öyküleme ve betimleme gibi anlatım biçimlerini kullanmak, hikayenin etkileyiciliğini artırır. 7. Dil Bilgisi Kurallarına Uyma: Hikayenin akıcı ve anlaşılır olması için dil bilgisi kurallarına dikkat etmek önemlidir. Ayrıca, eşli hikayelerde samimi ve içten bir dil kullanmak, duygusal bağları pekiştirir.

“Müşahedat” romanı, Ahmet Mithat Efendi’nin roman türüne dair düşüncelerini kurgu içinde dile getirdiği ve yeni anlatım teknikleri denediği bir eserdir. Romanın konusu, yazarın bir roman yazma sürecini anlatması üzerine kuruludur. Ayrıca, romanda Batılılaşma, kadın-erkek ilişkileri, Müslüman ve gayrimüslimlerin yaşantıları gibi konular da ele alınır.

"Memleket Hikayeleri"ndeki "Yatık Emine" öyküsü, tanrısal bakış açısı ve 3. tekil şahıs ağzından yazılmıştır.

1. kişi anlatıcı ile 3. kişi anlatıcı arasındaki temel fark, anlatıcının olaylara dahil olma durumudur: 1. kişi anlatıcı: Anlatıcı, olayın içindedir ve "ben", "biz" gibi zamirler kullanır. 3. kişi anlatıcı: Anlatıcı, olayın dışında yer alır ve "o", "onlar" gibi zamirler kullanır. Örnekler: 1. kişi anlatıcı: "Hafta sonu tiyatroya gideceğim". 3. kişi anlatıcı: "Yarın tiyatroya gidecek".

Abartmanın (mübalağa) amacı, anlatımı daha güçlü ve çarpıcı hale getirmek, okuyucu veya dinleyicide belirli bir etki yaratmaktır. Abartmanın bazı amaçları: Vurgulama. Mecaz kullanımı. Duygusal etki. Ayrıca, abartma mizahi bir unsur olarak da kullanılabilir.

Rücû sanatı, anlatımı güçlendirmek için, söylenilen sözden vazgeçip daha güçlü bir söz söyleme sanatıdır. Bu sanat, edebiyatta ve hitabet sanatında kullanılır.

Küçürek hikaye ve minimal hikaye terimleri aynı şeyi ifade eder. Bu tür hikayelerin farkları şunlardır: Kelime Sayısı: Küçürek hikayelerin sözcük sınırı konusunda kesin bir rakam belirtilmemiş olsa da, genel kabul 100 sözcüğü geçmemesi yönündedir. Anlatım: Minimal hikayeler, az kelime ile çok şey anlatmayı hedefler. Olay Örgüsü: Bu hikayelerde serim, düğüm ve çözüm bölümleri bulunmaz. Okuyucuya Bırakılan: Olayları detaylandırmak yerine, okuyucunun hayal gücüne bırakılır.