Kemiklerden yaş tayini, genellikle şu yöntemlerle yapılır: Dişler: Süt ve daimi dişlerin çıkış ve aşınma durumları, yaş tayininde önemli bir kriterdir. Uzun Kemikler: Epifizlerin (kemikleşme noktaları) gelişimi ve kapanma durumları, yaş tahmininde kullanılır. Kafatası: Kafatasındaki dikişlerin kapanma durumu, yaş belirlemede dikkate alınır, ancak bu yöntemde yüksek hata payı vardır. Pubis Kemiği: Pubis kemiklerinin birleşme yüzeylerindeki değişiklikler, özellikle 18 yaşından sonra belirginleşir ve yaş tayininde kullanılır. Kaburga: Kaburgaların sternuma veya karına bakan uçlarındaki deformasyonlar, yaş belirlemede değerlendirilir. Kemik Histolojisi: Uzun kemiklerin gövde kısımlarından alınan kesitlerin mikroskop altında incelenmesi, yaş tayininde kullanılan bir yöntemdir. Yaş tayini sırasında, her bireyin farklı büyüme hızına sahip olduğu ve bu hızı etkileyen sosyoekonomik faktörlerin varlığı göz ardı edilmemelidir.