Hemşirelikte kişilerarası ilişkiler kuramı, Hildegard E. Peplau tarafından geliştirilen ve hemşire ile hasta arasındaki etkileşimi temel alan bir teoridir. Bu kurama göre hemşirelik, "sağlık hizmeti gereksinimi olan bir birey ile bu gereksinimi fark edip yanıt vermek üzere eğitilmiş hemşire arasındaki ilişki" olarak tanımlanır. Peplau'nun kişilerarası ilişkiler kuramında dört ardışık aşama ve yedi hemşirelik rolü yer alır: 1. Oryantasyon aşaması. 2. Tanımlama aşaması. 3. Yararlanma aşaması. 4. Çözüm aşaması. Ayrıca Peplau, hemşirenin yabancı, kaynak kişi, öğretmen, vekil, danışman ve teknik uzman gibi başka roller de üstlenebileceğini belirtir.