• Buradasın

    Hemşirelikte kişilerarası ilişkiler kuramı nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Hemşirelikte kişilerarası ilişkiler kuramı, Hildegard E. Peplau tarafından geliştirilen ve hemşire ile hasta arasındaki etkileşimi temel alan bir teoridir 23.
    Bu kurama göre hemşirelik, "sağlık hizmeti gereksinimi olan bir birey ile bu gereksinimi fark edip yanıt vermek üzere eğitilmiş hemşire arasındaki ilişki" olarak tanımlanır 14.
    Peplau'nun kişilerarası ilişkiler kuramında dört ardışık aşama ve yedi hemşirelik rolü yer alır 23:
    1. Oryantasyon aşaması 12. Hemşire, hastayı tedaviye dahil eder, açıklama ve bilgi sağlar, soruları yanıtlar 25.
    2. Tanımlama aşaması 23. Hasta, hemşire ile karşılıklı bağımlı çalışır, duygularını ifade eder ve daha güçlü hissetmeye başlar 25.
    3. Yararlanma aşaması 13. Hasta, sunulan hizmetlerden tam olarak yararlanır ve kendi iyileşmesinde aktif rol alır 35.
    4. Çözüm aşaması 23. Hasta artık hemşireye bağımlı olmadığında, her iki taraf da ilişkiyi sonlandırır 35.
    Ayrıca Peplau, hemşirenin yabancı, kaynak kişi, öğretmen, vekil, danışman ve teknik uzman gibi başka roller de üstlenebileceğini belirtir 23.

    Konuyla ilgili materyaller

    Hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerileri nasıl değerlendirilir?

    Hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerileri, çeşitli değerlendirme araçları kullanılarak değerlendirilir: 1. Problem Çözme Envanteri (PÇE) ve Kişiler Arası İlişki Boyutları Ölçeği (KİBÖ): Bu ölçekler, öğrencilerin problem çözme ve iletişim becerilerini ölçmek için yaygın olarak kullanılır. 2. İletişim Becerileri Envanteri: Bu envanter, öğrencilerin davranışsal, zihinsel ve duygusal iletişim becerilerini değerlendirmek amacıyla kullanılır. Ayrıca, uygulamalı eğitim sürecinde öğrencilerin iletişim becerilerini destekleyen ortamların oluşturulması ve klinik vaka tartışmaları ile senaryo çalışmaları yapılması da önerilir.

    Hemşirelikte eğitim felsefesi nedir?

    Hemşirelikte eğitim felsefesi, hemşirelik eğitiminin ve uygulamalarının temelini oluşturan, hemşireliğin amacına uygun soyut yapılardır. Bu felsefe, şu soruları yanıtlamaya çalışır: Hizmet verilen insanın doğası nedir? Hemşireliğin doğası nedir? Toplumun doğası nedir? Sağlık nedir? Hemşirelik eğitiminin amaçları nedir? Hemşirelik eğitimini etkileyen dört temel felsefi akım şunlardır: 1. İdealizm (Asetisizm): İnsanı manevi olarak ele alır ve iş/görev merkezli bakım vermeyi vurgular. 2. Romantizm: Hemşirelerin giyimde, edebiyat ve resimde duygusal bir görünüşte yansıtılmasını savunur. 3. Pragmatizm: Problemlerin belirlenmesi, hipotezlerin oluşturulması, verilerin toplanması ve analiziyle hipotezlerin test edilmesini gerektirir. 4. Hümanistik Varoluşçuluk: Bireysel tercihlerin ve sorumluluğun öncelikli olduğu, insan varlığını merkeze alan bir bakım anlayışını savunur.

    Hemşirelikte 4 temel felsefe nedir?

    Hemşirelikte dört temel felsefe akımı şunlardır: 1. Ascetisim: Hizmeti ön plana alan, kendini yok sayan ve tek yönlü bir alturizm yaklaşımını benimser. 2. Romantizm: Mesleki profesyonellik yerine sürekli dış görünüş ve kılık kıyafete odaklanma söz konusudur. 3. Pragmatizm: Sebep-sonuç ilişkisi ön plandadır ve değerler önem kazanmıştır. 4. Hümanistik Varoluş: Her bireyin kendine özel olduğu ve bütüncül bakımı vurgular.

    Hemşirelikte kuramlar neden önemlidir?

    Hemşirelikte kuramlar önemlidir çünkü: 1. Uygulamaların standardını belirler: Hemşirelik uygulamalarının kalitesini ve tutarlılığını artırır. 2. Hedefleri açıklar: Hemşirelik müdahalelerinin amaçlarını ve beklenen sonuçları tanımlar. 3. Problem çözme becerisi kazandırır: Hemşirelerin eleştirel düşünme yeteneklerini kullanarak klinik problemleri çözmelerine yardımcı olur. 4. Bilgi entegrasyonunu sağlar: Farklı bilgi parçalarını bir araya getirerek hemşirelik bilgisinin daha kolay öğrenilmesini ve entegre edilmesini mümkün kılar. 5. Otonom hemşirelik uygulamalarını destekler: Hemşirelerin kendi rollerini benimsemelerini ve bireyleri bütüncül değerlendirebilmelerini sağlar.

    Hemşireler hangi becerileri kazanır?

    Hemşireler, eğitim süreçleri boyunca çeşitli teknik, iletişim ve kişisel beceriler kazanırlar. İşte bazıları: Teknik Beceriler: İlaç uygulama: Doğru dozajda ilaç verme ve tedavi süreçlerini takip etme. Tıbbi cihaz kullanımı: Kan basıncı monitörleri, oksijen cihazları gibi araçları profesyonelce kullanma. Acil müdahale: Hayati tehlike anında hızla doğru kararlar verme becerisi. İletişim Becerileri: Empati: Hastaları anlama ve onlara moral verme. Krizi yönetme: Zor durumlarla sakin ve profesyonel bir şekilde başa çıkabilme. Takım çalışması: Doktorlar ve diğer sağlık çalışanları ile mükemmel şekilde iş birliği yapabilme. Kişisel Özellikler: Dikkatli ve disiplinli olmak: Küçük ayrıntıları gözden kaçırmamak ve hassas bir şekilde çalışmak. Sabırlı olmak: Hastalarla uzun süreli tedavi süreçlerinde özverili davranabilmek. Çözüm odaklı düşünmek: Beklenmedik sorunlara yaratıcı çözümler bulabilmek.

    Hemşirelikte profesyonelleşme nedir?

    Hemşirelikte profesyonelleşme, hemşirelerin belirli bir alanda uzmanlaşması ve bu konuda yeterli bilgi ve beceri kazanması sürecidir. Bu süreç, aşağıdaki unsurlarla desteklenir: Eğitim: Lisans düzeyinde hemşirelik eğitimi almak. Örgütlenme: Hemşirelerin bir araya gelerek mesleki sorunlara çözüm aramaları. Bağımsızlık: Hemşirelerin bireysel karar alabilme ve bağımsız hareket edebilme yeteneği. Araştırma: Hemşirelik uygulamalarının kalitesini artırmak için araştırmalar yapmak. Etik kurallar: Hemşirelerin mesleklerine özgü etik kurallara uymaları. Ayrıca, Amerikan Hemşireler Birliği tarafından belirlenen dokuz standart, hemşirelikte profesyonelleşmenin bir parçasıdır.

    Hemşirelikte temel beceriler nelerdir?

    Hemşirelikte temel beceriler şunlardır: 1. İletişim Becerileri: Hastalar, doktorlar ve diğer sağlık profesyonelleri ile etkili iletişim kurabilme. 2. Problem Çözme ve Analitik Düşünme: Hızlı ve doğru kararlar alabilmek, kritik durumlarda etkili müdahalelerde bulunabilmek. 3. Öz Disiplin ve Zaman Yönetimi: Yoğun ders programları ve klinik stajlar için zamanı etkili bir şekilde yönetebilmek. 4. Fiziksel Dayanıklılık ve Stres Yönetimi: Uzun çalışma saatleri ve zorlayıcı koşullar altında yüksek enerji seviyesini koruyabilmek. 5. Takım Çalışması: Doktorlar ve diğer sağlık çalışanları ile işbirliği içinde çalışabilmek. 6. Teknik Beceriler: İlaç uygulama, tıbbi cihaz kullanımı ve acil müdahale gibi teknik işlemleri profesyonelce yapabilmek.