Felsefe bağlamında doğruluk, genel olarak bir önerme, inanç, düşünce veya kanaatin bazı temellere ya da ölçütlere göre sahip olduğu doğru olma özelliğidir. Doğruluk, epistemolojik ve ontolojik olmak üzere iki ayrı bağlamda ele alınır: Epistemolojik doğruluk, bilginin belirleyicisi olarak görülür ve önermelerin, kuramların ve dilsel öğelerin bir niteliği olarak kabul edilir. Ontolojik doğruluk, varlığın özüyle özdeş olma hali olarak tanımlanır. Platon'da temelleri atılan ve Aristoteles'in "Metafizik" adlı eserinde açık ifadesini bulan "uygunluk kuramı", doğruluğun bilginin nesnesine uygunluğu olduğunu savunur.