Tragedyanın Doğuşu, Friedrich Nietzsche'nin ilk felsefi eserlerinden biridir ve sanatın kökenini ve insanın metafizik uğraşısını ele alır. Nietzsche, eserde Yunan mitolojisindeki Apollon ve Dionysos tanrılarının özelliklerini kullanarak, sanatın gelişiminin iki temel dürtüye dayandığını savunur: 1. Apolloncu dürtü: Hayal gücü ve bireyselliği temsil eder, sanatta ölçü ve sınırlılığa dayanır. 2. Dionysosçu dürtü: Kendinden geçme, sarhoşluk ve evrensel birliğe ulaşma çabasını simgeler. Nietzsche'ye göre, Sokratesçi estetik Dionysosçu sanatın sonunu getirmiş ve güzelliği akla uygun veya bilinçli olmaya indirgeyerek sanatı nesnelleştirmiştir.