• Buradasın

    TDE aşık kolları nelerdir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Türk Dili ve Edebiyatı (TDE) kapsamında bazı âşık kolları şunlardır:
    • Emrah Kolu 23. Tokat ve Kastamonu yöresine aittir 23.
    • Ruhsatî Kolu 23. Sivas yöresine aittir 23.
    • Dertli Kolu 23. Bolu, Çankırı ve Kastamonu yörelerine aittir 23.
    • Sümmanî Kolu 23. Erzurum yöresine aittir 23.
    • Derviş Muhammed Kolu 23. Malatya yöresine aittir 23.
    • Huzurî Kolu 23. Artvin yöresine aittir 23.
    • Deli Derviş Feryadi Kolu 23. Sivas-Kangal yöresine aittir 23.
    • Şenlik Kolu 23. Doğu Anadolu ve Azerbaycan yörelerine aittir 23.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. tr.wikipedia.org
        1
      2. sendegel.com.tr
        2
      3. quizlet.com
        3
      4. dersimizedebiyat.org
        4
      5. modernsurucukursu.com.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Aşık kime denir?

    Âşık, Anadolu, Güney Kafkasya ve İran'da sürdürülen, genellikle bağlama veya başka bir telli müzik aleti eşliğinde söylenen sözlü halk müziği geleneğini icra eden kişidir. Âşık kelimesi ayrıca şu anlamlara da gelebilir: Bir kimseye veya bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse; Birbirini seven bir çiftten kadına oranla genellikle erkeğe verilen ad; Dalgın, kalender kimse (teklifsiz konuşmada); "Ahbap, arkadaş" anlamında kullanılan bir seslenme sözü (teklifsiz konuşmada); Aşık kemiği (anatomi); Aşırma (mimarlık).
    5 kaynak

    En büyük aşık kolu kimdir?

    En büyük âşık kolu konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı kaynaklara göre en büyük âşık kolları: Emrah Kolu. Ruhsatî Kolu. Diğer bir görüşe göre ise Şenlik Kolu en güçlü âşık koludur. Âşık kolları, usta-çırak ilişkisi içinde, belirli bir ustanın üslup, dil, ayak, ezgi ve konularını devam ettiren âşık gruplarıdır.
    5 kaynak

    Aşık atışması ve deyişme aynı şey mi?

    Hayır, aşık atışması ve deyişme aynı şey değildir. Atışma, aşıkların karşılıklı şiir söylemesi, birbirlerini laf dokundurarak denemeleri ve yenmeye çalışmalarıdır. Deyişme ise, iki veya daha fazla aşığın herhangi bir konuda, galip gelme amacı gütmeden, duygularını, kanaatlerini ve inançlarını manzum olarak söyleşmeleridir. Ayrıca, "karşılaşma" terimi de bu iki kavramı kapsayan genel bir ifadedir.
    5 kaynak

    Aşık kolları tablosu ne anlatıyor?

    Âşık kolları tablosu, usta-çırak ilişkisi içinde, birbiri ardınca yetişen âşıkların, odak hüviyetindeki usta âşığa bağlılık duyarak, onun üslup, dil, ayak, ezgi, konu, hatıralar ve hikâyelerini devam ettirdiği geleneği anlatır. Bu kolların oluşabilmesi için bazı ölçütler gereklidir: Usta âşığın dil ve üslubu. Âşığın işlediği konular. Usta âşığın başından geçen ve hafızalardan silinmeyecek izler bırakan olaylar. Usta âşığın karşılaşmaları. Usta âşığın tasnif ettiği hikâyeler. Usta âşığa ait ezgiler. Usta âşığa ait ayaklar. Türkiye'de bilinen bazı âşık kolları şunlardır: Erzurumlu Emrah Kolu, Ruhsatî Kolu, Dertli Kolu, Sümmanî Kolu, Derviş Muhammed Kolu, Huzurî Kolu.
    5 kaynak

    Aşık ve ozan arasındaki fark nedir?

    Ozan ve âşık arasındaki bazı farklar şunlardır: Kökenler ve tanımlar: Ozanlar, Orta Asya Türk geleneklerinde köklü bir geçmişe sahip, genellikle belirli bir toplumun kültürüne, geleneklerine ve tarihine odaklanan halk şairleridir. Repertuar ve konu alanı: Ozanlar, tarih, doğa, aşk, vatan sevgisi gibi geniş bir konu yelpazesine sahip şiirlerle tanınır. Performans tarzı ve araçlar: Ozanlar, şiirlerini genellikle saz eşliğinde seslendirir. Geleneğin izleyicisi: Ozanlar, toplumlarının kültürel ve tarihi mirasını korumak ve aktarmak için önemli bir rol oynar. Eğitim ve geleneğin aktarımı: Ozanlık geleneği genellikle ustadan çırağa aktarılır ve aile içinde veya belirli bir dergahta öğrenilir.
    5 kaynak

    Aşık ve aşıklık geleneği nedir?

    Aşık ve aşıklık geleneği, Türk kültürünün önemli bir parçasıdır ve şu şekilde tanımlanır: Aşık, saz eşliğinde söz ve şiir söyleyen, toplumun sosyal olaylarını dile getiren ve tarihe not düşen sanatçıdır. Aşıklık geleneği ise, aşıkların şiirlerini söyleme, saz çalma ve hikaye anlatma gibi faaliyetlerini içeren, kuşaktan kuşağa aktarılan kültürel bir mirastır. Bu gelenekte öne çıkan bazı unsurlar şunlardır: Mahlas Alma: Aşıklar, gerçek adlarını kullanıp yerine mahlas adı verirler. Rüya Sonrası Aşık Olma (Bade İçme): Aşıklar, rüyalarında aşıklık özelliğini kazanırlar. Usta – Çırak: Aşıklar, bir ustanın yanında yetişirler. Atışma: İki veya daha fazla aşığın karşılıklı söyleşmesi ve birbirini alt etmeye çalışmasıdır. Tarih Bildirme: Aşıklar, şiirlerinde tarihi olayları ve kendi doğum tarihlerini belirtirler.
    5 kaynak

    Aşık atışması nasıl yapılır?

    Aşık atışması, en az iki aşığın dinleyici huzurunda karşı karşıya gelerek birbirlerini sazda ve sözde denemeleri esasına dayanır. Atışma şu şekilde yapılır: 1. Hoşlanma-merhabalaşma: Aşıklar, birbirlerini ve dinleyicileri selamlayarak sohbete başlarlar. 2. Kendi ustalarının şiirlerinden örnekler söyleme: Aşıklar, ustalarının eserlerinden beyitler okurlar. 3. Asıl deyişme: Ev sahibi veya yaşlı bir kişi tarafından açılan ayak üzerinden aşıklar, konu ve bend sınırlaması olmaksızın atışmaya başlarlar. 4. Soru-cevap: Atışma, karşılıklı soru-yanıt şekline döner ve aşıklar birbirlerinin bilgi ve sanatlarını ölçerler. 5. Koşma söyleme: Atışmanın sonunda aşıklar, birbirlerini rahatlatmak ve hoşgörüyü göstermek için karşılıklı koşmalar söylerler.
    5 kaynak