Osmanlı'da dağlı isyanı, 18. yüzyıl sonu ve 19. yüzyıl başlarında, Osmanlı yönetimindeki Rumeli'de başlayan devlete karşı ekonomik, sosyal, askeri ve siyasi nedenlerle ortaya çıkan isyanlara verilen addır. İsyanları çıkaran Kırcalı veya Dağlı eşkıyaları, aslen Rus harplerinden sonra dağıtılan askerlerden ve yağmadan faydalanmak isteyen kişilerden oluşmaktaydı. İsyanlar, II. Mahmud'un saltanatının ilk yıllarında bastırılmıştır.