• Buradasın

    Borçların mahsup edilmesi hangi madde?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Borçların mahsup edilmesi, Türk Borçlar Kanunu'nun 100. maddesinde düzenlenmiştir 12.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    Borçlar Kanunu 507 nedir?

    Türk Borçlar Kanunu'nun 507. maddesi, vekilin (temsilcinin) yetki sınırlarını aşarak işi başkasına görmesi durumunda, bu kişinin fiillerinden kendisi yapmış gibi sorumlu olacağını düzenler. Maddenin diğer hükümleri şu şekildedir: - Vekil, başkasına vekâlet vermeye yetkili ise, sadece seçmede ve talimat vermede gerekli özeni göstermekle yükümlüdür. - Vekâlet veren, her iki durumda da vekilin kendi yerine koyduğu kişiye karşı sahip olduğu hakları, doğrudan doğruya o kişiye karşı ileri sürebilir.

    Borçlar Kanunu 183 nedir?

    Türk Borçlar Kanunu'nun 183. maddesi, alacağın devri ile ilgilidir ve şu şekildedir: "Kanun, sözleşme veya işin niteliği engel olmadıkça alacaklı, borçlunun rızasını aramaksızın alacağını üçüncü bir kişiye devredebilir". Bu maddeye göre, borçlu, devir yasağı içermeyen yazılı bir borç tanımasına güvenerek alacağı devralmış olan üçüncü kişiye karşı, alacağın devredilemeyeceğinin kararlaştırılmış bulunduğu savunmasını ileri süremez.

    6183 sayılı kanun 89 madde nedir?

    6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 89. maddesi, haciz bildirisi tebliğ edilen üçüncü şahısların, belirli durumlarda itirazda bulunma haklarını düzenler. Bu maddeye göre: Üçüncü şahıs, haciz bildirisinin kendisine tebliğinden itibaren yedi gün içinde tahsil dairesine yazılı olarak, borcun olmadığını veya malın elinde bulunmadığını iddia ederek itirazda bulunabilir. Süresinde itiraz edilmemesi halinde, mal üçüncü şahsın elinde, borç ise zimmetinde sayılır ve hakkında ilgili kanun hükümleri uygulanır. Herhangi bir nedenle itiraz süresinin geçirilmesi durumunda, üçüncü şahıs, bir yıl içinde genel mahkemelerde menfi tespit davası açarak, haciz bildirisinin tebliğ edildiği tarih itibarıyla amme borçlusuna borçlu olmadığını veya malın elinde bulunmadığını ispat etmek zorundadır.

    Borçlar Kanunu hangi mevzuat?

    Borçlar Kanunu, 818 sayılı kanun olarak, 22 Nisan 1926 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından kabul edilen ve 4 Ekim 1926 tarihinde yürürlüğe konulan bir mevzuattır. Bu kanun, 11 Ocak 2011 tarihinde kabul edilen Türk Borçlar Kanunu'nun yürürlüğe girmesiyle yürürlükten kaldırılmıştır.

    Borçlar Kanunu 66 madde nedir?

    Borçlar Kanunu'nun 66. maddesi, adam çalıştıranın sorumluluğunu düzenler. Bu maddeye göre: Adam çalıştıran, çalışanın, kendisine verilen işin yapılması sırasında başkalarına verdiği zararı gidermekle yükümlüdür. Adam çalıştıran, çalışanını seçerken, işiyle ilgili talimat verirken, gözetim ve denetimde bulunurken, zararın doğmasını engellemek için gerekli özeni gösterdiğini ispat ederse, sorumlu olmaz.

    Borçlar Kanunu 72 madde nedir?

    Borçlar Kanunu'nun 72. maddesi, tazminat isteminin zamanaşımı ile ilgilidir. Bu maddeye göre: Tazminat istemi, zarar görenin zararı ve tazminat yükümlüsünü öğrendiği tarihten başlayarak iki yılın ve her hâlde fiilin işlendiği tarihten başlayarak on yılın geçmesiyle zamanaşımına uğrar. Ancak, tazminat ceza kanunlarının daha uzun bir zamanaşımı öngördüğü bir fiilden doğmuşsa, bu zamanaşımı uygulanır.

    Borçlar Hukukunda genel işlem koşulları nedir?

    Borçlar Hukukunda genel işlem koşulları, bir sözleşme yapılırken, düzenleyenin ileride çok sayıda benzer sözleşmede kullanmak amacıyla, önceden tek başına hazırlayarak karşı tarafa sunduğu sözleşme hükümleridir. Genel işlem koşullarının temel özellikleri: 1. Tek taraflı olarak ve önceden hazırlanmış olması. 2. Çok sayıda benzer sözleşmede kullanılma amacı taşıması. 3. Karşı tarafa sözleşmenin bir parçası olarak sunulmuş olması. Geçerlilik şartları: Genel işlem koşullarının bağlayıcı olabilmesi için, karşı tarafça bilindiğinin veya bilinebilecek durumda olduğunun ispatlanması gerekir. Denetim ve sonuçlar: Genel işlem koşulları, hukuki denetime tabiidir ve dürüstlük kuralına aykırı olmaları veya tüketici aleyhine haksız şartlar içermeleri durumunda geçersiz sayılır.