• Buradasın

    Türkçenin en eski dönemi nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Türkçenin en eski dönemi, Ana Türkçe olarak adlandırılır ve milat sıralarında başladığı kabul edilir 3. Bu dönem, Türkçenin yazılı ilk ürünlerinin ortaya çıktığı Eski Türkçe dönemine kadar devam eder 34.
    Eski Türkçe dönemi, 7. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar olan süreci kapsar ve şu alt dönemleri içerir:
    • Köktürkçe (Orhun Türkçesi) 12. "Türk" adının tarihî kaynaklarda ilk olarak geçtiği dönemdir 1.
    • Uygurca 12. 9. yüzyıldan itibaren Tarım havzasında ve Gansu bölgesinde yazılmıştır 3.
    • Karahanlı Türkçesi 13. Müslüman Türk merkezlerinde kullanılmıştır 3.
    Türkçenin en eski yazılı metni, 687-692 yıllarına ait 6 satırlık Çoyr Yazıtı'dır 125.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. edebiyatogretmeni.org
        1
      2. prfakademi.com
        2
      3. edebiyatfakultesi.com
        3
      4. kulturportali.gov.tr
        4
      5. edebiyatciyim.com
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Türkçenin en eski yazılı kaynağı nedir?

    Türkçenin en eski yazılı kaynağı, 687-692 yıllarına ait olan Çoyr Yazıtı'dır. Türkçenin ilk yazılı ürünlerinden kabul edilen Çoyr Yazıtı, Köktürk Kağanlığı'na bağlı bir kişinin, II. Köktürk Kağanlığı'nı kuran İlteriş’e katıldığını anlatır ve sadece 6 satırdan ibarettir. Türk edebiyatının bilinen ilk yazılı ürünleri ise Orhun Yazıtları'dır (Köl Tigin, Bilge Kağan ve Tonyukuk yazıtları).
    5 kaynak

    En eski Türk eseri nedir?

    En eski Türk eseri, milattan önce 8. yüzyıldan kalma Orhun Irmağı vadisinde bulunan Kül Tigin, Bilge Kağan ve Tonyukuk yazıtlarıdır. Ayrıca, 9. yüzyılda Uygur Kağanlığı döneminde yazılan Irk Bitig, Altun Yaruk ve Sekiz Yükmek adlı eserler de ilk Türkçe yazılı eserler arasında yer alır.
    5 kaynak

    Eski Türk dili kaça ayrılır?

    Eski Türkçe, Göktürk Türkçesi ve Uygur Türkçesi olmak üzere ikiye ayrılır. Göktürk Türkçesi, Orhun Yazıtları ile temsil edilir ve 8. ile 9. yüzyıllar arasında konuşulmuştur. Daha geniş bir sınıflandırmada, Eski Türkçe dönemi, 6. ile 10. yüzyıllar arasını kapsar ve Türk dilinin ana Türkçe devresi olarak kabul edilir.
    5 kaynak

    Türkçenin tarihi kaç yıl?

    Türkçenin tarihi, yaklaşık 1300 yıl öncesine dayanmaktadır. Türkçenin tarihi dönemleri: İlk Türkçe (Başlangıçtan Milat sıralarına kadar). Ana Türkçe (1.-6. yy.). Eski Türkçe (6.-11. yy.). Orta Türkçe (11.-16. yy.). Yeni Türkçe (16. yüzyıl sonrası). Bilinen en eski Türkçe yazıt, 8. yüzyılın başlarına tarihlenen Orhun Yazıtları'dır.
    5 kaynak

    Uygurlar Eski Türkçenin hangi döneminde?

    Uygurlar, Eski Türkçe döneminde yer alır. Eski Türkçe, Türklerin İslamiyeti kabul etmeden önce Moğolistan bozkırları ile Tarım Bölgesi civarında kullandıkları dildir ve iki ana döneme ayrılır: 1. Orhun Türkçesi (Göktürkçe). 2. Uygur Türkçesi (Uygurca). Uygur Türkçesi, Orhun Türkçesinin devamı niteliğinde olup, Uygur Türklerinin yerleşik hayata geçmesi ve din değiştirmesi sonucu oluşturdukları yeni kültür ortamında ortaya koydukları edebiyatın dilini yansıtır.
    5 kaynak

    Türkçe en eski dil mi?

    Türkçe, en eski dil değildir. Türkçe, eski bir dildir ve kökeni hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Altay dil teorisi kabul edildiğinde: Türkçe, Ana Altaycadan ayrıldıktan sonra gelişmeye başlamıştır ve bu dönem, İlk Türkçe veya Pre-Turkic olarak adlandırılır. Altay dil teorisi kabul edilmediğinde: Türkçe'nin en eski yazılı belgeleri, 7. yüzyıla ait Çoyr yazıtıdır. Sümerce, Türkçe'den yaklaşık 4000 yıl daha eski bir dildir ve Türkçe ile arasında bazı benzerlikler bulunsa da, bu benzerlikler bir akrabalık ilişkisi olarak kabul edilmemektedir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler nelerdir?

    İşte bazı eski Türkçe kelimeler: Çul çürüten: Kaygısı olmayan, rahat kişi. Hissikablelvuku: Olacakları önceden hissetmek, tahmin etmek. Mahşer midillisi: Ortalık karıştıran kimse. Tahayyül: İmgeleme. Vaveyla: Çığlık, yaygara, feryat. Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan. Münferit: Tek, ayrı veya kendi başına olan. Beyhude: Yararı olmayan, anlamdan yoksun. Dilhun: İçi kan ağlayan, kederli, üzüntülü.
    5 kaynak