Bir kasabada testi ve çanak-çömlek imal edilen bir yerde, uzun yıllar bu meslekte çalışan bir çırak, kalfa olup kendi başına bir dükkan açmak ister 3. Ancak ustası ona, “Sen daha bu işin püf noktasını bilmiyorsun, biraz daha emek vermen gerekiyor” der 3.

Ustanın nasihatlerinden sıkılan kalfa, dayanamayıp bir dükkan açar 3. Ne yazık ki yeni dükkanında yaptığı testiler, küpler, vazolar, sürahiler onca titizliğe ve emeğe rağmen çatlamaya başlar 3. Kalfa bir türlü bu çatlamaların önüne geçemez 3.

Nihayet ustasına gidip durumu anlatır 3. Usta, “Sana demedim mi evladım? Sen bu işin püf noktasını henüz öğrenmedin 3. Bu sanatın bir püf noktası vardır 3.” der 3.

Usta, tezgaha bir miktar çamur koyar ve “Haydi, der, geç bakalım tezgahın başına da bir testi çıkar 3. Ben de sana püf noktasını göstereyim 3.” der 3.

Eski çırak, ayağıyla merdaneyi döndürüp çamura şekil vermeye başladığında usta, önünde dönen çanağa arada sırada “püf!” diye üfleyerek, zamanla testiyi çatlatacak olan bazı küçük hava kabarcıklarını patlatıp giderir 3. Böylece çırak da bu sanatın püf denilen noktasını öğrenmiş olur 3.

Her sanatın incelik gereken nazik kısmına da o günden sonra “püf noktası” denilmeye başlanır 3.

Ayrıca, "Püf Noktası" deyiminin hikayesinin farklı bir versiyonu da şu şekildedir 4:

Bir çömlekçi ustası ve bu ustanın bir çırağı varmış 4. Çırak ustasının yanında yıllardır çalışmaktaymış 4. Her türlü şekilde ve ebatta testi ve çömleği çok büyük bir maharetle yapabilmekteymiş 4. Ancak ne zaman ustasına "usta, ben artık ayrılmak istiyorum" dese, ustası hep "olmaz, daha işin püf noktasını öğrenmedin" diyormuş 4.

Aradan uzunca bir zaman geçmiş, çırağın canına tak etmiş ve ustasıyla helalleşip yanından ayrılmış ve kendi atölyesini kurmuş 4. Çok güzel şekilli, her ebatta testiler yapmaya başlamış fakat yaptığı bütün testiler su sızdırıyormuş ve dolayısıyla kimse ondan alışveriş etmemiş 4.

En sonunda kös kös ustasının yanına geri dönmüş 4. Ustasına sormuş, "usta usta, nedir bunun püf noktası?" [4