• Buradasın

    Eski Türkçede belgü ne demek?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Eski Türkçede belgü kelimesi şu anlamlara gelir:
    • alamet 14;
    • nişan 14;
    • im 4;
    • belge 4.
    Ayrıca, Budist Uygur metinlerinde Sanskritçe lakṣaṇa ifadesine karşılık gelen belgü, “işaret, gösterge, alamet” anlamlarında bir varlığın tanımlayıcı özelliklerine ya da ana özelliklerine atıfta bulunan bir ifadedir 2. İslam dininde ise Arapça āyet kelimesine denk gelerek “delil, açık alamet, veri veya işaret” gibi anlamlara sahiptir 2.
    Kelimenin kökeni üzerine ortaya konan değerlendirmelere göre, Clauson belgü (? belgö:) olarak gösterdiği kelimenin “işaret, alamet” anlamlarına geldiğini belirtir 2. Doerfer, kelimenin Eski ve Orta Türkçede belgü formunda olduğunu, en eski formunun ise belgö olduğunu söyler 2. Gülensoy, bél+gi açılımını vererek sözcüğün “simge, nişan” anlamlarına geldiğini belirtir 2.
    Daha fazla bilgi için şu kaynaklara başvurulabilir:
    • tr.wiktionary.org 1;
    • academia.edu 2;
    • etimolojiturkce.com 3.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. sozce.com
        1
      2. attilatimur.wordpress.com
        2
      3. yahakk.wordpress.com
        3
      4. turkdiliningucu.wordpress.com
        4
      5. turkbitig.com
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Eski Türkçe hangi dildi?

    Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk dönemidir. Bu dönem, 7. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar sürmüş ve üç ana yazı dilini kapsamaktadır: 1. Köktürkçe (Orhun Türkçesi). 2. Uygurca. 3. Karahanlı Türkçesi. Eski Türkçe, 13. yüzyılda Orta Türkçe dönemine dönüşmüştür.
    5 kaynak

    Eski ve yeni Türkçe arasındaki fark nedir?

    Eski Türkçe ile yeni Türkçe arasındaki bazı farklar: Ses değişiklikleri: Günümüzde "g" ile başlayan kelimeler, Eski Türkçede "k" ile başlamıştır. "D" ile başlayan kelimeler, Eski Türkçede "t" ile başlamıştır. "B"nin kullanıldığı bazı kelimelerde, Eski Türkçede "v" kullanılmıştır. Ek ve hâl farklılıkları: İsmin belirtme hâli, Eski Türkçede "-ıg, -ig" ile karşılanmıştır. Vasıta hâli için Eski Türkçede "n" sesi kullanılmıştır. Sıfat-fiil ekleri farklıdır. Dil yapısı: Fiil çekimlerinde şahıs ekleri yerine zamirler kullanılmıştır. Gelecek zaman eki olarak Eski Türkçede "-tacı, -teçi" eki kullanılmıştır. Yabancı unsurlar: 13. yüzyıldan sonra Türkçe'ye Arapça ve Farsça kelimeler girmeye başlamıştır.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler nelerdir?

    İşte bazı eski Türkçe kelimeler: Çul çürüten: Kaygısı olmayan, rahat kişi. Hissikablelvuku: Olacakları önceden hissetmek, tahmin etmek. Mahşer midillisi: Ortalık karıştıran kimse. Tahayyül: İmgeleme. Vaveyla: Çığlık, yaygara, feryat. Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan. Münferit: Tek, ayrı veya kendi başına olan. Beyhude: Yararı olmayan, anlamdan yoksun. Dilhun: İçi kan ağlayan, kederli, üzüntülü.
    5 kaynak

    Eski Türkçe sözlük hangisi?

    Divan-ı Lügat'it Türk, Türkçenin bilinen en eski sözlüğüdür.
    5 kaynak

    Eski Türkçe hangi dönem?

    Eski Türkçe, Türk yazı dilinin ilk dönemidir ve 7. yüzyıldan 13. yüzyıla kadar sürer. Bu dönem, kendi içinde şu alt dönemlere ayrılır: Köktürkçe (Orhun Türkçesi). Uygur Türkçesi. Karahanlı Türkçesi. Eski Türkçe, Türk dilinin yazılı ürünlerle takip edilebilen ilk dönemidir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler neden kullanılır?

    Eski Türkçe kelimeler, dilin tarihini ve kültürel mirasını yansıtmak amacıyla kullanılır. Ayrıca, eski Türkçe kelimelerin kullanımı, iletişim becerilerini zenginleştirmek ve hitabet sanatında etkili olmak için de önemlidir.
    5 kaynak