Eski dilde yönler şu şekilde söylenir: Kuzey: "kuz" kelimesinden türemiş olup, "gölge, güneş görmeyen yer" anlamına gelir. Güney: "Her zaman güneş ışığının olduğu yer" olarak tanımlanır. Doğu: "Yeşil" veya "gök" renkleriyle ifade edilir. Batı: "Ak" (beyaz) renkle temsil edilir. Ayrıca, "cihet" kelimesi de "yön" anlamında kullanılır. Ara yönler, ana yönlerle tamlama oluşturularak ifade edilir, örneğin "cenub-ı şarki" (güneydoğu).