Hazan şiirinin temel teması, genellikle sonbaharın hüznü ve bu mevsimin insan yaşamına dair metaforik anlamı olarak kabul edilir. Ayrıca, hazan şiirleri, doğa ve insan arasındaki ilişki, ölüm ve geçicilik, melankoli gibi temaları da işleyebilir. Örneğin, Cenap Şahabettin'in "Temaşa-yı Hazan" şiiri, sonbaharın hüznünü bireyin içsel dünyasındaki melankoliyle bütünleştirerek evrensel bir duygu yaratır ve bu yönüyle felsefi bir düşünceyi de barındırır. Divan şiirinde ise hazan, sevgilinin yokluğunu, içki ve eğlence mevsiminin bittiğini, baharın güzelliğinin kalmadığını ifade eder.