Şiirde ahenk ve uyum, dilin sanatsal bir biçimde kullanılarak şiirin melodik yapısını ve ritmini oluşturma anlamına gelir. Ahenk unsurları şunlardır: 1. Ölçü (Vezin): Şiirdeki hece sayısının belirli bir düzende düzenlenmesidir. 2. Kafiye (Uyak): Dizelerin sonunda benzer seslerin tekrarlanmasıdır. 3. Redif: Anlam ve görev yönünden aynı olan ek veya kelimelerin mısra sonlarında tekrar etmesidir. 4. Aliterasyon: Şiirde belirli bir sesin art arda tekrarlanmasıyla oluşturulan ahenk unsurudur. 5. Asonans: Metindeki ahengi, belirli ünlü harflerin tekrar edilmesi ile sağlayan bir tekniktir. Bu unsurlar, şiirin akıcılığını, melodisini ve okuyucuda bıraktığı etkiyi artırır.