Karbon-14 tarihleme yöntemi, canlıların yaşam döngüsünde karbon izotoplarının değişime uğramasına dayalı bir tarihleme sistemidir. Çalışma prensibi: 1. Kozmik ışınlar: Atmosferde kozmik ışınların etkisiyle azot-14 (N-14) izotopunun parçalanmasıyla karbon-14 (C-14) oluşur. 2. Organizmalara geçiş: C-14, atmosferdeki karbondioksit (CO2) ile birleşerek bitkiler tarafından fotosentez yoluyla alınır ve bu bitkileri tüketen hayvanlar ve insanlar tarafından bünyelerine dahil edilir. 3. Canlı organizma: Canlı organizmalar hayatta oldukları sürece, atmosferdeki C-14/C-12 oranını korurlar. 4. Ölüm sonrası değişim: Organizma öldüğünde, C-14 alımı durur ve mevcut C-14 izotopları radyoaktif bozunma sürecine girerek azot-14'e dönüşmeye başlar. Hesaplama: Bilim insanları, bir organik materyalde kalan C-14 izotopunun oranını ölçerek materyalin yaşını belirler. Kullanım alanları: Arkeoloji, paleontoloji, jeoloji ve çevre bilimleri gibi alanlarda yaygın olarak kullanılır.