Durumsallık yaklaşımı, organizasyonlarda tek bir en iyi yolun olmadığını ve yönetim stratejilerinin, çevresel ve içsel koşullara göre değişmesi gerektiğini savunan bir yönetim teorisidir. Durumsallık yaklaşımının temel özellikleri: Çevresel etki: Organizasyonun davranışı, iç ve dış çevresel faktörlerden etkilenir. Esneklik ve uyarlanabilirlik: Yöneticiler, iş süreçlerini ve liderlik stillerini değişen koşullara göre değiştirmelidir. Koşula özgü çözümler: Liderler, duruma uygun çözümler üretmelidir. Durumsallık yaklaşımının bazı öncüleri: J. Thampson; H. Simon; W. Newman; T. Burns. Durumsallık yaklaşımı, 1960'ların sonlarında sistem yaklaşımının yerini almıştır.