Osmanlı'da dağlı isyanı, 18. yüzyıl sonu ve 19. yüzyıl başlarında Rumeli'de (Balkanlar'da) III. Selim döneminde başlayan devlete karşı ekonomik, sosyal, askeri ve siyasi nedenlerle ayaklanan eşkıya isyanlarına verilen addır. Bu isyanların adı, dağlarda eşkıyalık yapan kişileri ifade eden "dağlı eşkıya" tabirinden gelmektedir.