17. ve 18. yüzyıl Osmanlı siyasi tarihi şu şekilde özetlenebilir: 17. yüzyıl: Osmanlı Devleti, 1683'teki II. Viyana Kuşatması'nın arifesinde en geniş sınırlarına ulaştı. 17. yüzyıl, bir durgunluk ve gerileme dönemi olmayıp, devletin yeni baskılara ve iç ile dış gerçeklere uyum sağlamaya çalıştığı bir dönemdir. Kadınlar saltanatı (1533-1656) ve 1640-1648 yılları arasında hüküm süren I. İbrahim'in yetersizliği gibi olaylar yaşandı. 1699'dan itibaren Osmanlı, iç durgunluk, masraflı savunma savaşları, Avrupa sömürgeciliği ve çok etnikli tebaası arasındaki milliyetçi isyanlar nedeniyle toprak kaybetmeye başladı. 18. yüzyıl: Osmanlı Devleti, Avrupa'dan geri kaldığını kabul etti ve ıslahatlarda Avrupa'yı örnek almaya başladı. 1718 Pasarofça Antlaşması ile Osmanlı, toprak koruma politikası izlemeye başladı. 18. yüzyılın sonunda Osmanlı, denge politikası uygulamaya başladı. 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı'nın kaybedilmesiyle Küçük Kaynarca Antlaşması imzalandı. 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'nun dağılma süreci hızlandı.