YönetimBiçimleri

Cumhuriyet, demokrasinin en iyi yönetim biçimi olarak kabul edilir çünkü: 1. Yönetimin Halka Dayanması: Cumhuriyette egemenlik halka aittir ve yönetim, genel ve eşit oylu bir seçimle belirlenir. 2. Hukukun Üstünlüğü: Cumhuriyet yönetimleri, kanun ve hukuk ile bağlıdır, bu da demokrasinin temel ilkelerinden biridir. 3. Çoğulculuk ve Katılımcılık: Farklı görüşlerin özgürce ifade edilebildiği ve vatandaşların yönetime katılabildiği bir sistemdir. 4. İnsan Haklarına Saygı: Demokrasilerde olduğu gibi, cumhuriyetlerde de temel hak ve özgürlükler teminat altına alınır.

6. sınıf sosyal bilgiler ders kitabı Evos Yayınları, sayfa 214'te "Etkinlik Zamanı" başlıklı bir bölüm bulunmaktadır. Ayrıca, sayfada "Yasama, yürütme ve yargı güçlerinin her birinin yetki ve sorumluluklarının farklı olması ve birbirlerine üstünlüklerinin bulunmaması neden gereklidir?" sorusu yer almaktadır.

Mutlak monarşi, devlet başkanının veraset yoluyla ya da hanedan içinden seçilerek el değiştirdiği ve tek bir kişinin (kral, hükümdar) tüm yetkilere sahip olduğu yönetim biçimidir. Bu sistemde: - Hükümdar, herhangi bir organla yetki paylaşımında bulunmaz. - Yasama, yürütme ve yargı yetkileri hükümdarın elindedir. - Bir anayasa bulunmaz.

Eski çağda yönetim, farklı medeniyetlerde çeşitli şekillerdeydi: 1. Sümerler: Yönetim biçimi aristokrasi idi. 2. Akadlar: Yönetim monarşi idi. 3. Mısırlılar: Yönetim yine monarşi idi. 4. Hititler: Hem monarşi hem de aristokrasi yönetim şekline sahipti. 5. Romalılar: Yönetim şekli hem monarşi hem de cumhuriyet idi. Ayrıca, teokratik yönetimlere sahip medeniyetler de vardı; burada dini ve siyasi güç birleşmişti.

Meşrutiyet ve Cumhuriyet arasındaki ilişki, her iki yönetim biçiminin de hükümdarın yetkilerinin sınırlandığı ve halkın yönetime katıldığı sistemler olmasıdır. Meşrutiyet, hükümdarın başkanlığı altında parlamento yönetimine dayanan bir yönetim biçimidir. Cumhuriyet ise, devlet başkanının seçimle işbaşına geldiği bir yönetim biçimidir.

Persler, mutlakiyetçi bir yönetim biçimini benimsemişlerdir. Ayrıca, Pers İmparatorluğu'nda satraplık adı verilen eyaletlere bölünmüş bir idari sistem uygulanmıştır.

"Demokrasi Motifleri: Otuz Altı Ülkede Yönetim Biçimleri ve Performansları" kitabı, Arend Lijphart tarafından yazılmış olup, dünya genelindeki demokratik sistemlerin karşılaştırmalı bir analizini sunmaktadır. Kitapta ele alınan konular arasında: Westminster ve oydaşmacı demokrasi modelleri. Parti sistemleri (iki partili ve çok partili). Yürütme ve yasama ilişkileri (üstünlük ve güç dengesi). Çıkar grupları (çoğulculuk-korporatizm karşıtlığı). Anayasalar (anayasa değişikliği prosedürleri ve yargısal yorum). Merkez bankaları (bağımsızlık-bağımlılık karşıtlığı). Makro ekonomi yönetimi ve şiddetin kontrolü. Lijphart, bu analiz sonucunda, uzlaşmacı demokrasi sistemlerinin, çoğunlukçu demokrasilere göre daha iyi performans gösterdiğini öne sürmektedir.

Otokrat ve diktatör kavramları benzer olsa da aynı şeyi ifade etmezler. Otokrat, bürokratikleşmiş bir kural sisteminde, tüm kararları tek başına alan ve ülkenin tüm insanlarını kontrol eden bir yöneticidir. Diktatör ise, siyasi bir yönetim biçiminde, mutlak güce sahip olan ve eylemlerinden kimseye hesap vermeyen bir liderdir.

Cumhuriyet ve meşrutiyet arasındaki temel fark, egemenlik anlayışı ve yönetim biçimidir. Cumhuriyette, egemenlik kayıtsız şartsız millete aittir ve halk, seçtiği temsilciler aracılığıyla yönetimi gerçekleştirir. Meşrutiyette ise egemenlik hem millete hem de hükümdara aittir.

Mutlakiyetin en önemli özelliği, devletin temel güç ve yetkilerinin tek bir kişide veya grupta toplanmasıdır.