Uyak

Evet, tam kafiye ve tam uyak aynı şeyi ifade eder. Tam kafiye, dize sonlarındaki iki ses benzerliğine dayanan uyak türüdür.

İtalyan seci ifadesi, edebiyat terimi olan "seci" ile karıştırılmış olabilir. Seci, düzyazıda cümle içinde yapılan uyak anlamına gelir. Özetle, italyan kesim ve seci farklı kavramlardır.

Sone, abba abba ccd ede uyak düzeniyle yazılır.

Mani tipi uyak, birinci, ikinci ve dördüncü dizelerin kendi arasında kafiyeli, dördüncü dizenin ise serbest olduğu uyak türüdür. Bu uyak düzeni "aaxa" şeklinde sıralanır.

Düz uyaklı şiir örnekleri şunlardır: 1. "El ariftir, bilir senin derdini" - Karacaoğlan. 2. "Bir şâhda açmış iki gonca gül" - Şeyh Galip. 3. "Kandilli yüzerken uykularda" - Yahya Kemal Beyatlı. 4. "Boşa bağlanmamış bülbül gülüne" - Abdurrahim Karakoç. 5. "Ak gelin oturmuş taşın üstüne" - Dadaloğlu.

Uyak düzeni bulmak için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Şiirin mısraları arasındaki ses uyumu tespit edilir. 2. Aynı anlam ve görevdeki ek ve kelimeler ayrılır, bunlar rediftir. 3. Geri kalan, aynı anlam ve görevde olmayan sesler kafiye olarak alınır. Başlıca uyak düzenleri şunlardır: - Düz uyak: "aaaa", "aaba", "aaab", "aabb" şeklinde. - Çapraz uyak: "abab". - Sarma uyak: "abba".

Tunç ve cinaslı uyak türleri, şiirdeki ses benzerliklerine göre ayırt edilir: 1. Tunç Uyak: Bir kelimenin, başka bir kelimenin tamamını içinde barındırmasıyla oluşan uyak türüdür. Örnek: "Gerçek" kelimesi, "gerçek olsun" ifadesinin bir parçasıdır ve böylece tunç uyak meydana gelir. 2. Cinaslı Uyak: Yazılışları aynı ancak anlamları farklı olan kelimelerle yapılan uyak türüdür. Örnek: "Gülüşler" kelimesi mecazi anlamda kullanılırken, diğer dizede "gelir" kelimesiyle başka bir anlama bürünerek cinaslı uyak oluşturur.

Abab ve abcb uyak düzenleri, çapraz kafiye türüne girer.

İç uyak ve iç kafiye aynı şeyi ifade eder. İç kafiye, dizelerin ortasında bulunan uyak türüdür.