Jön Türkler, Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde, 1880'li yıllardan itibaren II. Abdülhamid iktidarına muhalif olarak ortaya çıkan ve toplumun genç ve eğitimli kesimlerinden oluşan grupları ifade etmek için kullanılan bir terimdir. Bu terim, Fransızca "Genç Türkler" anlamına gelen "Jeunes Turcs" ifadesinden gelmektedir. Jön Türkler, padişahlık yönetiminin altında bir de meclisin bulunarak yönetime katılmasını istemiş, ancak padişahlık rejimini yıkıp yerine cumhuriyet rejimini getirmeyi düşünmemişlerdir. Jön Türkler arasında en etkili olanı, 1889 yılında kurulan ve özellikle Askeri Tıbbiye ve Harbiye öğrencileri ile genç subaylar arasında örgütlenen İttihat ve Terakki Cemiyeti olmuştur.