William Shakespeare'in "Sonnet 19" adlı şiiri, zamanın yıkıcı etkisi ve güzelliğin ölümsüzleştirilmesi temalarını işler. Şiirin ana hatları şu şekildedir: 1. İlk yedi dize, doğanın zaman yüzünden uğradığı tahribatı anlatır. 2. Sekizinci dize, bir dönüm noktası olarak, şairin doğrudan zamana meydan okuduğu ve sevgilisinin güzelliğini korumasını istediği yeri işaret eder. 3. Son iki dize, şairin, şiir sayesinde sevgilisinin ölümsüz bir gençlikle anılacağına dair kesin inancını ifade eder. Şiirde ayrıca, zamanın mevsimlerin döngüsünü değiştirmesi ve anka kuşunu kendi kanında yakması gibi metaforlar da kullanılır.