Osmanlı okçuluğu, hem savaş sanatı hem de spor disiplini olarak iki ana kategoride yapılırdı. İşte Osmanlı okçuluğunun temel unsurları: 1. Eğitim: Osmanlı okçuluğu eğitimi, temel okçuluk becerilerine odaklanırdı. Eğitim süreci şu aşamaları içerirdi: - Kepâze İdmanı: Ok atarken kullanılan yaylardan daha güçsüz olan kepâze yaylarıyla yapılan idman, gerekli kuvveti geliştirmek ve atış formunu öğrenmek içindi. - Torba İdmanı: Yerle 45 derece açı yapan bir sehpaya yerleştirilen ve içi pamuk çekirdeği dolu torbalara atış yapılırdı. - Hava Gezisi: Açık havada, menzil atışını öğrenme süreciydi. 2. Fiziksel Kondisyon: Okçuların dayanıklılığı ve güçlü fiziksel yapısı, uzun süre yay kullanabilmek için hayati önem taşıyordu. 3. Strateji ve Taktik Eğitimi: Savaş meydanında etkili bir şekilde kullanılmak üzere stratejik düşünme yetenekleri kazandırılırdı. 4. Disiplin ve Moral: Okçular, disiplinli bir şekilde eğitilir ve moral yüksek tutulurdu. 5. Gelenek ve Ritüel: Okçuluk, geleneksel ritüel ve protokollerle iç içe geçmişti. Osmanlı döneminde okçuluk, Okmeydanı adı verilen özel alanlarda ve Okçular Tekkesi gibi kurumlarda yapılırdı.