Sandro Botticelli'nin "Venüs'ün Doğuşu" tablosu, mitolojik bir hikayeyi anlatırken aynı zamanda dönemin hümanist ve dini düşüncelerini de yansıtır. Tablonun anlattığı hikaye: Mitolojik anlatım: Uranüs'ün cinsel organı denize atılır ve bu organdan Venüs doğar. Figürler: Venüs: Tuvalin ortasında, çıplak ve ruhani bir ışıltıyla tasvir edilir. Zephyr ve Chloris: Venüs'e doğru yaklaşan, sırasıyla batı rüzgarı ve doğa tanrıçasıdır. Horae: Venüs'ü örtmeye çalışan, mevsim tanrıçalarıdır. Semboller: Deniz kabuğu: Doğurganlık ve bereketi sembolize eder. Tablonun anlamı: Hümanist yaklaşım: Neoplatonik filozoflar, Venüs'ün güzelliğini düşünmenin insan ruhunu yükselttiğini ve ilahi olana yaklaştırdığını savunur. Dini anlam: Hıristiyanlık, İsa'nın dünyaya gelişiyle gerçek ve duru sevginin dünyaya gelmesini sağlar. Botticelli, eserinde orantısız vücut hatları gibi bazı teknik kusurlar içermiş olsa da, bu kusurlar Rönesans'taki perspektif anlayışının henüz oturmamış olmasından kaynaklanır.