Padişah

1326 yılında Orhan Gazi padişahtı. Orhan Gazi, 1326-1359 yılları arasında Osmanlı Devleti'nin padişahlığını yapmıştır.

Terken Hatun, Selçuklu Sultanı I. Melikşah'ın eşidir.

Kuloğlu, XVII. yüzyılda yaşamıştır. Kuloğlu Mustafa Paşa, Sultan IV. Mehmed'in (1648-1687) yakın çevresinde yer almıştır. Kuloğlu (âşık) ise Dördüncü Murad'ın (1623-1640) ölümü üzerine bir mersiye yazmıştır.

Müveddet Kadın Efendi, son Osmanlı padişahı VI. Mehmed Vahideddin'in üçüncü eşidir. Doğum ve Aile: 12 Ekim 1893 tarihinde İzmit, Derbent'te Şadiye Çıhçı adıyla doğmuştur. Abhaz soylu Çıhçı ailesinin bir üyesidir. Evlilik ve Çocuklar: 25 Nisan 1911'de VI. Mehmed ile evlenmiş ve bu evlilikten tek oğlu Şehzade Mehmed Ertuğrul dünyaya gelmiştir. Mehmed'in 1918'de tahta çıkmasıyla "İkinci Kadın" unvanını almıştır. İkinci Evlilik ve Son Yılları: Mehmed'in 1926'daki ölümünden sonra 1932'de Emin Paşa'nın oğlu Şakir Bey ile evlenmiş, 1936'da boşanmıştır. 1948'de Türkiye'ye dönmüş ve 20 Aralık 1951'de İstanbul'da vefat etmiştir.

Malatya'daki Silahtar Mustafa Paşa Kervansarayı, Osmanlı Padişahı IV. Murat zamanında, 1637 yılında yaptırılmıştır.

Mahidevran Sultan'ın gerçek hikayesi şu şekilde özetlenebilir: Doğum ve Köken: 1500 civarında doğduğu düşünülen Mahidevran Sultan'ın kökeni tartışmalıdır; Çerkes, Arnavut veya Karadağlı olduğu iddia edilmektedir. Saraya Girişi: Osmanlı padişahı I. Selim'in hayatta kalan tek oğlu olan Saruhan Sancakbeyi Şehzade Süleyman'ın Manisa Sarayı'ndaki haremine girdi. Haseki Sultan Olması: 1515 yılında Şehzade Mustafa'yı dünyaya getirdikten sonra Mahidevran adını aldı ve saraydaki konumu yükseldi. İstanbul'a Yerleşimi: 1520'de Süleyman'ın tahta çıkmasının ardından oğlu Şehzade Mustafa ile birlikte İstanbul'daki Topkapı Sarayı'na yerleşti. Gözden Düşüşü: Süleyman'ın Hürrem Sultan ile nikahlanmasıyla birlikte gözden düştü ve Eski Saray'a taşındı. Sürgün ve Yoksulluk: 1553'te Şehzade Mustafa'nın idamından sonra Bursa'ya sürüldü ve uzun yıllar yoksul bir hayat yaşadı. Son Yılları: 1558'de Hürrem Sultan'ın ölümünden sonra, II. Selim'in Mahidevran'a ödenek bağlatması ve borçlarını ödemesiyle maddi açıdan güvenceye kavuştu. Ölümü: 3 Şubat 1581'de öldü ve oğlunun yanına defnedildi.

Tevârîh-i Âl-i Osman'ın IX. defteri, Yavuz Sultan Selim (I. Selim) döneminde yazılmıştır. Eser, her padişah dönemi için ayrı bir cilt halinde yazılmış olup, IX. defter Yavuz Sultan Selim'in saltanatına ait Mısır seferi bölümünü içermektedir.

Osmanlı İmparatorluğu'nda en çok cariyesi olan padişah olarak Sultan İbrahim gösterilmektedir. Ancak, bu konuda kesin bir veriye sahip olmak zordur, çünkü Osmanlı kaynaklarının çoğu belirsiz veya eksiktir. Osmanlı'da en çok çocuğu olan padişah ise III. Murad olarak bilinmektedir.

II. Mustafa, Osmanlı İmparatorluğu'nun 22. padişahı olarak ordunun başında sefere çıkan son padişah olmasıyla önemlidir. II. Mustafa'nın önemli yönleri arasında şunlar yer alır: Avusturya, Venedik ve Rusya ile savaşlar: Saltanatı sırasında bu devletlerle savaşlar yapmış ve Karlofça Antlaşması ile önemli toprak kayıpları yaşamıştır. Adalet anlayışı: Yargı sistemini güçlendirmiş, haksızlığa karşı mücadele etmiş ve sosyal adaleti sağlamak için reformlar gerçekleştirmiştir. Mimari eserler: Erzurum Kurşunlu Medresesi ve Anadolu Hisarı üzerinde yer alan Meşruta Yalısı gibi önemli yapılar inşa ettirmiştir.

1856 yılında Osmanlı'da Sultan Abdülmecid (1839-1861) padişah olarak bulunmaktaydı.

Son dönem yenilikleri, Osmanlı İmparatorluğu'nda Sultan Abdülmecid ve Sultan Abdülaziz dönemlerinde gerçekleştirilmiştir. Tanzimat Dönemi (1839-1876) olarak bilinen bu dönemde en önemli yenilikler arasında Tanzimat Fermanı (1839) ve Islahat Fermanı (1856) yer alır. Sultan Abdülmecid: Tanzimat Fermanı'nın ilan edilmesi ve Meclis-i Vâlâ-yı Ahkâm-ı Adliye gibi kurumların kurulması. Sultan Abdülaziz: Bu dönemde de reformlar devam etmiş, ancak Tanzimat Dönemi'nin genel etkisi bu dönemde de sürmüştür. Bu dönemde yapılan yenilikler, yönetim, ordu, eğitim, ekonomi ve kültür alanlarında kapsamlı değişiklikler içermiştir.

Cihangir isminin Cihangir olarak lakap haline gelmesinin nedeni, Osmanlı Padişahı I. Süleyman'ın (Kanuni) oğlu Şehzade Cihangir'e, doğuştan kambur olduğu için "cihanı sırtında taşıyan" anlamına gelen bu ismi vermesidir. Ayrıca, Bâbürlü hükümdarı Ekber Şah'ın oğlu olan Cihangir için de babası, tahta çıktıktan sonra yayımladığı bir fermanla damga resmi ve liman vergisi gibi her çeşit vergiyi kaldırmasını ifade eden "Nûreddin" unvanını ve meşhur Osmanlı padişahı Yavuz Sultan Selim’in adıyla karıştırılabilir endişesiyle "Selim" adını kullanmadığını, hükümdarlara layık bir isim olduğu için "Cihangir" adını tercih ettiğini belirtmiştir. Bunun yanı sıra, Mersinli Cihangir olarak bilinen ve J. F. Kennedy'nin tek varisi olduğunu iddia eden kişinin lakabının da Kennedy'den geldiği söylenmektedir.

Abdülmecit Han'ın tahttan indirilme nedeni bulunmamaktadır. Ancak, Abdülmecit Han'ın hükümdarlığı sırasında bazı önemli olaylar yaşanmıştır: Kuleli Vakası: 1859 yılında, Abdülmecit'i devirmek amacıyla Fedailer Cemiyeti adında bir grup tarafından darbe girişimi düzenlenmiştir. Bu girişim, bir ihbar sonucu dağıtılmıştır. Mali Durum: Savaş giderlerini karşılamak için alınan dış borçlar ve padişahın sorumsuz harcamaları, mali durumu kötüleştirmiştir. Islahat Fermanı: 1856'da ilan edilen Islahat Fermanı, azınlıklara geniş ayrıcalıklar tanımış ve bu durum, özellikle Müslüman halk arasında tepkiye yol açmıştır.

Lale Devri'nde en çok sevilen padişah hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, Lale Devri, Osmanlı İmparatorluğu'nun 1718-1730 yılları arasında, III. Ahmet'in padişahlığı ve Nevşehirli Damat İbrahim Paşa'nın sadrazamlığı döneminde yaşanmıştır. Bu dönem, Batı ile ilişkilerin geliştiği, kültürel etkileşimin arttığı ve birçok yeniliğin hayata geçtiği bir zaman dilimi olarak bilinir.

Fatih Sultan Mehmet (II. Mehmet), kendi resmini paraya bastıran ilk Osmanlı padişahıdır.

Menşur almak, Osmanlı Devleti'nde padişah buyruğu kapsamında maaş almak, unvan, san, rütbe gibi unsurlar elde etmek anlamına gelir. Menşur, padişah veya yüksek dereceli devlet yetkilileri tarafından verilen, kamuoyuna duyurulan, resmi ve yazılı bir belgedir.

Padişah sarığı, II. Mahmut döneminde yasaklanmıştır. 1828 yılında yayınlanan Kıyafet Nizamnamesi ile sarık, kavuk ve biniş giyilmesi yasaklanmış, yerine fes, ceket ve pantolon giyme zorunluluğu getirilmiştir.

Medine, Osmanlı hakimiyetine Yavuz Sultan Selim döneminde girmiştir. Yavuz Sultan Selim, 1517 yılında gerçekleştirdiği Mısır Seferi sonucunda Medine'nin de içinde bulunduğu Hicaz bölgesini Osmanlı topraklarına katmıştır.

Osmanlı İmparatorluğu'nda en çok zorlanan padişahlardan biri II. Abdülhamid'dir. II. Abdülhamid, 1876 yılında tahta çıkmış ve saltanatı boyunca hem iç hem de dış sorunlarla karşılaşmıştır. Zorlandığı bazı konular: 93 Harbi: Rusya ile yaşanan savaş. Meşrutiyetin İlanı ve Askıya Alınması: 23 Kasım 1876'da Meşrutiyet'i ilan etmiş, ancak 13 Şubat 1878'de askıya almıştır. 31 Mart Vakası: 13 Nisan 1909'da tahttan indirilmiştir. Ekonomik ve Mali Sorunlar: 1875 yılında devletin iflas ettiğini açıklamıştır. Diğer zorlanan padişahlar arasında V. Murad (akli dengesi nedeniyle kısa süre tahtta kalabilmiş) ve Sultan Abdülaziz (darbe ile tahttan indirilmiştir) de bulunmaktadır.

II. Mahmud, 31 yıl tahtta kalmıştır.