Osmanlı

Evet, Şehzade Mustafa ve Şehzade Cihangir kardeşlerdir.

III. Murad'ın 50 kadınla evlenmesinin nedeni, saraydaki "kadınlar partisi"nin etkisi ve annesinin yönlendirmesidir.

Nevşehir şehrine "nev şehri" denmesinin nedeni, Osmanlı döneminde adının "Muşkara" olarak değiştirilmesi ve daha sonra Farsçada "yeni şehir" anlamına gelen "Nevşehir" olarak adlandırılmasıdır.

Zararlı cemiyetlerin ortak amacı, Osmanlı Devleti'ni parçalamak ve bağımsız devletler kurmak idi. Bu cemiyetler ayrıca: Mondros Ateşkes Antlaşması'nın 7. maddesinin uygulanmasını ve işgallere zemin hazırlamayı amaçladılar; Milli mücadele karşıtı olup, Türk halkının milli birlik ve beraberliğini bozmaya çalıştılar; Genellikle sahte belgeler ve Wilson İlkeleri'ne dayanarak milli devletlerini kurmaya çalıştılar.

Ridâniye Savaşı, yedi sekiz saat sürdü.

Evet, Hürrem ve Kanuni Sultan Süleyman'ın türbeleri yan yanadır. Kanuni Sultan Süleyman'ın türbesi, İstanbul'daki Süleymaniye Camii'nin avlusunda, eşi Hürrem Sultan'ın türbesinin hemen yanında yer almaktadır.

Valide sultan, Osmanlı hareminde Topkapı Sarayı'nda yaşardı.

Bala Hatun, 1324 yılında vefat etmiştir.

Hilâli Ahmer Cemiyeti'nin ilk başkanı, 1877 yılında kurulan cemiyette Meclis-i Umûr-ı Sıhhiyye ikinci reisi Hacı Ârif Bey olmuştur.

Mutasarrıf ve vali arasındaki temel fark, Osmanlı idari sistemindeki görev ve yetki dereceleridir. Mutasarrıf, Osmanlı döneminde Tanzimat'tan sonra sancakların (illerin) en büyük mülki ve idari amiridir. Vali ise, doğrudan merkezî idareye bağlı olan ve mutasarrıflık bölgelerinin sahip olduğu yetkilere sahip olan kişidir.

Evet, Mara Brankoviç ve Mara Hatun aynı kişidir. Mara Brankoviç, Sırp despotu Đurađ Branković'in kızı ve Osmanlı padişahı II. Murad'ın eşi olarak bilinir ve bu nedenle Mara Hatun olarak da anılır.

Kavuk, Osmanlı döneminde "her an ölmeye hazırım" anlamını taşımak ve ölümü sık sık hatırlayarak buna göre kararlar almak için takılırdı. Ayrıca, kavuk kişinin sosyal statüsünü, mesleğini ve mevkisini belirten bir sembol olarak da kullanılırdı.

Pençik ve devşirme sistemleri arasındaki temel fark, çocukların seçildiği kaynaklardır. Pençik sisteminde, savaş esirlerinin beşte biri asker olarak yetiştirilmek üzere alınırdı. Devşirme sisteminde ise Osmanlı topraklarında yaşayan Hristiyan ailelerin sağlıklı erkek çocuklarından biri, ihtiyaç duyulduğunda devlet tarafından alınırdı.

Divan-ı Hümayun üyeleri çeşitli yetkilere sahiptir: 1. Veziriazam (Sadrazam): Padişahın mutlak vekilidir ve devlet işlerinde en yüksek yetkiye sahiptir. 2. Kubbealtı Vezirleri: Padişah ve veziriazama danışmanlık ederler. 3. Kaptan-ı Derya: Donanmadan sorumludur ve deniz işlerine bakar. 4. Yeniçeri Ağası: İstanbul'un güvenliği ve askeri işlerden sorumludur. 5. Şeyhülislam: Kanunların dine uygunluğunu denetler. 6. Kazasker: Adalet ve eğitim işlerinin yürütülmesinden sorumludur. 7. Defterdar: Maliye işlerinden sorumludur ve padişahın malının vekilidir. 8. Nişancı: İç ve dış yazışmalardan sorumludur ve tuğra çeker. Ayrıca, Divan-ı Hümayun'da alınan kararlar kesin olup, en üst temyiz kurumu olarak görev yapar.

Recâizâde Ekrem, 31 Ocak 1914 tarihinde anjin de puvatrin hastalığından dolayı İstanbul'da hayatını kaybetti.

Osmanlı İmparatorluğu'nda cizye vergisi, kişinin gelirine göre üç seviyede tahsil edilirdi: 1. Âlâ (zengin): 40 veya 48 dirhem. 2. Evsat (orta hâlli): 20 veya 24 dirhem. 3. Ednâ (fakir): 12 dirhem. Ayrıca, bazı yıllarda cizye vergisi seyyanen herkese aynı miktarda, ortalama olarak "1 altın" üzerinden de alınabilirdi.

Ayn kelimesi Arapça kökenli olup, farklı anlamlara sahiptir: Göz. Bir şeyin kendisi, eşi, tıpkısı. Kaynak, pınar. Mevcut, hazır ve belirlenmiş mal. Faydası bir yana malın kendisi, çıplak mal. Arap alfabesinin 18. harfi. Ayrıca, kelâm ilminde ayn, boşlukta yer tutan ve arazları taşıyan şey olarak tanımlanır.

Kayılar, Osmanlı'nın atası olarak kabul edilir çünkü Osmanlı Devleti'nin kurucusu olan Osman Bey, Kayı boyuna mensuptur. Kayılar, Anadolu'nun fetih ve iskânında en önemli rolü oynayan boylardan biridir ve bu süreçte güçlenerek bir beylik haline gelmişlerdir.

Celâlîler, 16. ve 17. yüzyıllarda Osmanlı yönetimine karşı çeşitli nedenlerle isyan ettiler: 1. Ekonomik Nedenler: Osmanlı Devleti'nin gelir kaynaklarının azalması ve vergilerin artırılması, köylülerin topraklarını terk etmelerine ve geçim sıkıntısı çekmelerine yol açtı. 2. Tımar Sisteminin Bozulması: Tımar sisteminin saltanat haline gelmesi, yarı-feodal bir yapının oluşmasına ve adaletsizliklerin artmasına neden oldu. 3. Sosyal ve Siyasi Faktörler: Medrese öğrencilerinin ve askeri sınıfından levent ve sekbanların iş bulamaması, yerel yöneticilerin zulmü ve devlet otoritesinin zayıflaması da isyanların tetikleyicileri arasındaydı. 4. Mezhep Farklılıkları: Alevi Türkmenlerin, Osmanlı'nın Sünnilik üzerine kurulu teokratik yapısına karşı çıkmaları da isyanların bir diğer nedeniydi.

Osmanlı'nın en güçlü askeri olarak Yeniçeriler kabul edilir.