Osmanlı

Duyun-u Umumiye, Osmanlı Devleti'nin Batı ülkelerinden aldığı borçlara karşılık, ilgili ülkelerin alacaklarını toplamak için kurduğu genel borçlar kurumudur.

Doğu Roma İmparatorluğu, 1453 yılında Osmanlı İmparatorluğu tarafından İstanbul'un fethedilmesiyle yıkılmıştır.

Seyit Onbaşı'nın taşıdığı top mermisinin ağırlığının farklı olmasının nedeni, Osmanlı döneminde kullanılan ağırlık birimi olan kıyye ile kilogram arasındaki farktan kaynaklanmaktadır. Bazı kaynaklarda merminin ağırlığı 276 kg olarak geçse de, aslında 215 kg olduğu düşünülmektedir.

Sümela Manastırı'nın hikayesi hem gerçek hem de efsanelerle doludur. Gerçek tarihçe şu şekildedir: Sümela Manastırı, MS 386 yılında Bizans İmparatoru I. Theodosius zamanında iki rahip tarafından inşa edilmiştir. Efsaneye göre ise manastırın yeri, Atina'lı Barnabas ve Sophronios adlı iki keşişin gördüğü bir rüya üzerine belirlenmiştir.

Osmanlı askeri rütbeleri küçükten büyüğe şu şekilde sıralanır: 1. Nefer. 2. Onbaşı. 3. Çavuş. 4. Başçavuş. 5. Teğmen (Mülazım-ı Sani). 6. Üsteğmen (Mülazım-ı Evvel). 7. Yüzbaşı. 8. Kıdemli Yüzbaşı (Kolağası). 9. Binbaşı. 10. Yarbay (Kaymakam). 11. Albay (Miralay). 12. Tuğgeneral (Mirliva). 13. Tümgeneral (Ferik-i Sani). 14. Orgeneral (Ferik-i Evvel). 15. Mareşal (Müşir).

Sultan Abdülmecid'in 30 çocuğu vardı, bunlardan 9'u erkek, 21'i kız idi.

Bezirgân, eskiden ticaret, sarraflık ve resmî-özel müesseselere mal temini işleriyle uğraşan büyük tüccar olarak tanımlanmıştır. Osmanlı döneminde ise bezirgânlar, ipek, kumaş, baharat, altın ve gümüş gibi değerli malların ticaretini yaparak toplumun ekonomik canlılığını sağlayan kişilerdi. Ayrıca, Yeniçeri Ocağı'nda ocak bezirgânları olarak, ocağın malî işlerini ve malzeme teminini de üstlenmişlerdir.

Büklükale'de çeşitli dönemlerde farklı kavimler yaşamıştır: Hititler Öncesi: Büklükale'de Hattiler, Hint-Avrupa kavimlerinden Luviler ve Hurriler gibi kavimlerin kültür izleri bulunmuştur. Hititler Dönemi: Büklükale, Hitit İmparatorluğu'nun bir parçası olmuş ve bu dönemde önemli bir merkez olarak kullanılmıştır. Selçuklu ve Osmanlı Dönemi: Büklükale, Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde de yerleşim görmüştür.

Gerçek Osmanlı haritaları çeşitli kaynaklarda bulunmaktadır: 1. Kütüphaneler: İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi, Beyazıt Devlet Kütüphanesi ve Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi gibi yerlerde Osmanlı dönemine ait birçok el yazması ve basılı harita bulunmaktadır. 2. Müzeler: İstanbul Arkeoloji Müzesi, Sakıp Sabancı Müzesi ve Türk ve İslam Eserleri Müzesi'nde Osmanlı dönemi haritaları sergilenmektedir. 3. Dijital Arşivler: Birçok kütüphane ve müze, Osmanlı haritalarını dijital ortama aktarmış ve bu sayede erişimi kolaylaştırmıştır. 4. Özel Koleksiyonlar ve Antikacılar: Özel koleksiyonerler ve antikacılarda da Osmanlı haritaları bulunmaktadır. Ayrıca, Piri Reis'in 1570 yılında çizdiği "Dünya Haritası" da Osmanlı İmparatorluğu'nun o dönemdeki sınırlarını gösteren önemli bir tarihi kaynaktır ve Topkapı Sarayı Müzesi'nde sergilenmektedir.

Zıbıklar ve Zıbıkçılar Çarşısı, Osmanlı İmparatorluğu döneminde vibratör (dildo) ve bu ürünlerin satıldığı yer için kullanılan terimlerdir. Zıbıkçılar Çarşısı, İstanbul'un Kapalıçarşı'sında ayrı bir bölüm olarak yer almaktaydı ve burada zıbık üretimi ve satışı yapılmaktaydı.

Mithat Paşa, Abdülaziz ve II. Abdülhamid dönemlerinde yaşamıştır.

Osmanlı döneminde üç ana büro çeşidi bulunmaktaydı: 1. Seyfiye (Ehl-i Örf): Yönetim ve askerlik işlerini yürüten sınıf. 2. İlmiye (Ehl-i Şer'): Medreselerde eğitim görmüş, adalet, eğitim ve yargı görevlerini üstlenen sınıf. 3. Kalemiye (Ehl-i Kalem): Nişancı, reisülküttab ve defterdar gibi büro işlerini gören sınıf.

Osmanlı Devleti'nin ilk 6 padişahı şunlardır: 1. I. Osman (1299 - 1326). 2. Orhan (1326 - 1359). 3. I. Murad (1359 - 1389). 4. I. Bayezid (Yıldırım) (1389 - 1402). 5. I. Mehmed (Çelebi) (1413 - 1421). 6. II. Murad (1421 - 1451).

Osmanlı Menkul, Ömer Zühtü Topbaş'a aittir.

Selimiye Kışlası, III. Selim döneminde yaptırılmıştır.

En doğru Osmanlı atlası olarak kabul edilebilecek birkaç önemli eser bulunmaktadır: 1. Atlas-ı Hümayûn: 16. yüzyıldan günümüze ulaşan ve İstanbul Arkeoloji Müzesi Kütüphanesi'nde bulunan bu atlas, Saray için Nakkaşhanede üretilmiş olup, 35x53 cm boyutlarındadır. 2. Binbaşı M. Nasrullah, Kolağası M. Rüştü ve Mülazım M. Eşref'in Osmanlı Atlası: 20. yüzyıl başlarında hazırlanan bu eser, Maârif Nezâreti tarafından yayımlanmış ve üç bölümden oluşmaktadır: Avrupa, Asya ve Afrika'nın idari taksimatı. 3. Piri Reis'in Dünya Haritası: 1570 yılında çizilen bu harita, Osmanlı İmparatorluğu'nun o dönemdeki sınırlarını kapsamlı bir şekilde göstermektedir ve Topkapı Sarayı Müzesi'nde sergilenmektedir.

III. Murad'ın iki eşi vardı.

Kavuk, II. Mahmud döneminde yasaklandı.

Osmanlı döneminde çeşitli doğal taşlar kullanılmıştır: 1. Akik Taşı: Osmanlı padişahları ve saray mensupları tarafından yüzük ve mühürlerde kullanılmıştır. 2. Kehribar: Kötü enerjileri yok etmek ve ruhsal koruma sağlamak için kullanılmıştır. 3. Lal Taşı (Garnet): Enerjiyi artırdığı ve kan dolaşımını güçlendirdiği düşünülmüştür. 4. Zümrüt: Bilgelik ve ruhsal güç kazandırdığına inanılmıştır. 5. Yakut: Padişahların taç, zırh ve silahlarını süslemiştir.

Topkapı Sarayı Valide Sultan Dairesinde şu bölümler bulunmaktadır: 1. Valide Sultan Sofası: Valide Sultan'ın günlük işlerini yürüttüğü kubbeli bir odadır. 2. Yatma Odası: Valide Sultan'ın uyuduğu küçük bir odadır. 3. Mescid: Valide Sultan'ın özel mescididir. 4. Özel Mutfak: Sarayda kendine ait özel mutfağı olan tek kadın Valide Sultan'dır. 5. Hamam: Valide Sultan'ın kullanımı için büyük ve süslü bir hamam bulunmaktadır. Bu bölümler, haremin yönetiminden sorumlu olan Valide Sultan'ın yaşam ve çalışma alanlarını kapsamaktadır.